Υπάρχει μετεμψύχωση. Εν ζωή. Δεν εξηγείται αλλιώς πώς ο διεισδυτικός ανατόμος της νεοελληνικής παράνοιας που γνωρίσαμε στους "10 μικρούς Μήτσους" μεταλλάχθηκε σ' αυτόν τον εμετικό λαϊκιστή, κλακαδόρο της κάθε Ανθούλας.
Ο Λαζόπουλος μιλά για τους ανέργους και δακρύζει on-air, το πλήθος βουρκώνει, ένας κόμπος μέσα σε όλους / ο Λαζόπουλος τραγουδά Χατζιδάκι, το πλήθος πιάνεται χέρι-χέρι και ονειρεύεται μια θάλασσα πλατιά / ο Λαζόπουλος λέει ένα αστείο με τη λέξη «κλάνω», το πλήθος γελά σαν να μην είχε γελάσει ποτέ ξανά ο Λαζόπουλος είναι ο άνθρωπος μας, είναι ο επαναστάτης που δεν μπορέσαμε να γίνουμε εμείς, οΔούρειος ίππος στην καρδιά του συστήματος.
Τα φώτα κλείνουν. Ο κόσμος φεύγει.
Ο Λαζόπουλος βγάζει τα ρούχα της δουλειάς, ξεκολλά τα δάκρυα με τρόπο και τα βάζει στη θήκη που γράφει απ’ έξω «εργαλεία για νοικοκυραίους», μπαίνει στο ελικόπτερο του Κοντομηνά και πάει στο σπίτι του στην Πάρο, εξουθενωμένος από την επαφή του με τους απλούς ανθρώπους.
Ο Λαζόπουλος απολύει από την εκπομπή του πέντε ανασφάλιστους ταξιθέτες, γιατί την Τρίτη 11-6 κάνανε στάση εργασίας ως συμπαράσταση στους εργαζόμενους της ΕΡΤ.
Καμία αποζημίωση / καμία επίσημη ενημέρωση / το πλήθος δεν ξέρει, στα αρχίδια του, θα υπάρχουν πέντε άλλοι ταξιθέτες που θα τους τακτοποιήσουν στις καρέκλες της αφέλειας, στους καναπέδες του βούρκου, για να νοιώσουν άλλη μια Τρίτη πως ακουμπάν την επανάσταση.
Ο Λαζόπουλος είναι ό,τι πιο ταιριαστό υπάρχει σε αυτό το λαό.
ΥΓ.
Υπάρχουν χιλιάδες μικρές ιστορίες σαν την παραπάνω. γράφονται καθημερινά. μην ανησυχείτε νοικοκυραίοι. κάποτε θα πάρουμε εκδίκηση και για εσάς.
Οι κεραίες στον Υμηττό είναι αρκετές για να σουβλιστεί η ελίτ των υπνωτιστών.
Ενας εμπαθέστατος είναι ο Λαζόπουλος, που μέσα από τη παρωχημένη του σάτυρα προσπαθεί να κατευθείνει συνειδήσεις αναπαράγωντας στερεότυπα του 70 και του 80. Είναι πολύ ύπουλο αυτό που κάνει γιατί κρύβεται πίσω από τη σάτυρα και θάβει όποιον δε γουστάρει και αβαντάρει όποιον γουστάρει ή όποιον τον συμφερει. Το χειρότερο αναπαράγει τα μεταχουντικά στερεότυπα, εμφανίζεται προστάτης και υμνητής των νέων ανθρώπων, με όρυς ξεπερασμένους. Επιπλεόν συντηρεί ένα σύστημα καλλιτεχνών που τρώμε στη μάπα ως ποιοτικούς (Κραουνάκηδες, Μαχαιρίτσες, Παπακωνσταντίνου, Γαλάνη, Αλεξίου κλπ) οι οποίοι έχουν σαν κοινό γνώρισμα να πολιτικολογούν πλειοδοτώντας σε ευκολοχώνευτη αριστερή και ψευτοεπαναστατική φαμφαρολογία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου