Φίλε "Τσιμι" κινδυνεύω ίσως να χαρακτηριστώ λάτρης της μελαγχολίας, εξαιτίας των επιλογών μου!
Προχθές περπατώντας στην πόλη (μία είναι η πόλη) διάβασα σε ένα τοίχο μια αντίστροφη διατύπωση του αιωνίου
ερωτήματος! "Υπάρχει ζωή πριν τον θάνατο;" και το βρήκα πράγματι αμείλικτο! Έτσι κατάντησε τη ζωή του σύγχρονου
Έλληνα το "τρίο" Αντώνη-Ευάγγελου-Φώτη(ναι του γνωστού Φώτη)! Αυτό όλο με έκανε να θυμηθώ δύο αριστουργήματα
ένα του Σωκράτη του Μάλαμα και ένα του Νικόλα του Ασιμου.
Το αριστούργημα του Σωκράτη από τον πρώτο δίσκο του "Ασπρομαυρες ιστορίες" του 1989, έχει τίτλο "Καληνύχτα", εγώ μένω στους στίχους "...όλοι οι καριόληδες μιά εταρεία.." και "...τα πεντοχίλιαρα μυρίζουν αιδοίο..."
Το τραγούδι του Νικόλα του Ασιμου είναι από το δίσκο του με γενικό τίτλο "Το φανάρι του Διογένη" του 1987 και έχει τίτλο "Μπαγάσας". Μιά επίκληση στο θεό(;) όπως το εισπράττει κανείς γιατί έχω την αίσθηση ότι κάθε τραγούδι λέει στον καθένα μας κάτι κοινό αλλά και κάτι τελείως υποκειμενικό (το συνολικό υποσυνείδητο που λέμε)...
Καλή ακρόαση ΑΣΗΜΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου