ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !!!
Ο Σπύρος Ντούφας που λέτε, ο αγαπητός ξάδελφος, κατοικεί μόνιμα στη Μελβούρνη, αλλά κάθε καλοκαίρι τα τελευταία δέκα χρόνια έρχεται στο Γιαννιτσοχώρι για τρεις μήνες. Είναι ο πρωτότοκος γιος του πολυθρύλητου και αξέχαστου Χρήστου Ντούφα. Πολυθρύλητος γιατί το αξίζει και με το παραπάνω! Το 1955 ξενιτεύτηκε στην Αυστραλία 45άρης με 4 κουτσούβελα, κυνηγημένος ως εαμίτης (1) από την τότε κατάσταση, που αλώνιζαν οι χίτες και οι ταγματασφαλίτες. Αυτοί οι μασκαράδες μαζί με την ανέχεια και τη κακομοιριά έκαναν πολλούς πατριώτες να μαζέψουν τα κομμάτια τους και να ακολουθήσουν την ίδια πορεία. Άλλος για την πρωτεύουσα και άλλος για τη ξενιτιά. Ήταν το πρώτο ξεμπουντούλωμα της επαρχίας, μετά ακολούθησαν τα κύματα της αστυφιλίας. Όμως από όλους της περιοχής που πήγαν τότε στην Αυστραλία μόνο ο μπάρμπα Χρήστος προόδευσε και έγινε μεγάλος και τρανός (2) . Από τα πρώτα χρόνια ασχολήθηκε με το εμπόριο οπότε μετά από 15 χρόνια σταμάτησε εντελώς να δουλεύει και μέχρι το τέλος της γεμάτης ζωής του έκανε κοντά στα είκοσι ταξίδια σε όλο τον κόσμο. Και υπόψη αυτός ο άνθρωπος ήταν του δημοτικού από την ορεινή Λινίσταινα.(3)
Ο πρωτότοκος γιος του μπάρμπα Χρήστου, ο αγαπητός Σπύρος, είναι ο πρωταγωνιστής της σημερινής ανάρτησης. Οι πιο ταιριαστές λέξεις για τον Σπυράκο είναι οι ούλτρα λαϊκές: σκαλτσοβιομήχανος και μπιτζάρης σε όλα του! Για όλα τα κατασκευαστικά και τεχνικής φύσεως πράγματα επιδεικνύει τεράστιες επιδεξιότητες. Εάν δείτε μόνο το πατρικό σπίτι στο χωριό, το Ντουφέϊκο, πώς το έχει επισκευάσει, από τα κεραμίδια μέχρι την αυλή, θα πετάξετε ό,τι πτυχία και διπλώματα έχετε. Μιλάμε για καταπληκτικά πράγματα. Και υπόψη τα περισσότερα μόνος του και τα υπόλοιπα υπό την υψηλή του επιστασία.Με ένα λόγο έχει παντρέψει το λαϊκό στοιχείο με την ποιότητα. Ούτε προκλητικές πολυτέλειες, ούτε νεοελληνικές καρακιτσαρίες. Από όπου κι αν αρχίσουμε καταλήγουμε στα ίδια συμπεράσματα. Πρώτη δουλειά ένα καλοκαίρι ήταν η αλλαγή εξ ολοκλήρου της οροφής, του ξύλινου πατώματος και όλων των ανοιγμάτων, παράθυρα και πόρτες. Εξυπακούεται σκεπή με κεραμίδια και ξύλινα παραθυρόφυλλα. Το άλλο καλοκαίρι σειρά είχαν τα διαχωριστικά και η κατασκευή μπάνιου, κουζίνας και δωματίων. Αλλά και το καλοκαιρινό μπαλκόνι με όλα τα συμπληρώματα. Το άλλο καλοκαίρι σειρά είχε η διαμόρφωση του κατωγιού, δυο υπνοδωμάτια, κουζίνα και μπάνιο, όλα στην εντέλεια. Στον κήπο είναι ο παράδεισος! Λουλούδια και οπωροφόρα δένδρα με όλα τα καλά: σταφύλια, ροδάκινα, σύκα,αχλάδια ακόμα και λωτοί. Το δε μπάρμπεκιου, όπως αποκαλούν οι Ελληνοαυστραλοί την ψησταριά, είναι κράμα λειτουργικότητας και ομορφιάς. Πουθενά πράγματα περιττά ή προς επιτήδευση. Ένα ακόμα δείγμα επιδεξιότητας και αξιοσύνης του Σπύρου είναι η μουριά στην αυλή.
Θυμάστε τις φρατζάτες που έφτιαχναν στα αλλοτινά χρόνια πάνω στα δένδρα; Τότε πολλάκις κοιμόντουσαν στα χωράφια για να φυλάνε τη σοδειά τους, κυρίως καρπούζια και πεπόνια.Ολόκληρο λοιπόν το ανακαινισμένο Ντουφέϊκο, αποτελεί ένα καλλιτέχνημα, ένα ποίημα με κύριο ρεφρέν τη ρεαλιστικότητα. Βεβαίως ο αγαπητός Σπύρος έχει και αρκετά ψυχικά χαρίσματα, όπως ο συναισθηματικός του κόσμος, η ταπεινότητα (5) και ο αντιρατσισμός του, που εκδηλώνεται συχνά στην καθημερινότητα. Και ας αναφέρω μόνο ένα παράδειγμα έτσι για να πάρετε μια μικρή εικόνα. Πριν από 5 χρόνια περίπου πήρε ένα πακιστανό εργάτη, με τον οποίο από τότε έγιναν πολύ καλοί κολέγηδες, αφού φεύγοντας το φθινόπωρο για τη Μελβούρνη, εκτός των άλλων άφησε και το ποδήλατό του στον Μωχάμετ. Κι από τότε έχουν συχνή τηλεφωνική επαφή κι ας είναι ο ένας στην Αυστραλία και ο άλλος κάπου στην Ευρώπη.
Χαλάλι λοιπόν και χίλια μπράβο στον αγαπητό ξάδελφο κι αυτό το μικρό αφιέρωμα, σήμερα που γιορτάζει και το γλεντάνε εκεί πολλοί συγγενείς, φίλοι και πατριώτες με το αρνί στη σούβλα, είναι μια κάρτα με τις ευχές μας και τα ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!
Σπυράκο να είσαι καλά με την Πόπη σου και όλο σου το ασκέρι!
(1) Σύμφωνα με τις μαρτυρίες συμπατριωτών της εποχής εκείνης, χάρη στον Ντούφα με την πανανθρώπινη ψυχή του και στον τότε γραμματέα του ΕΑΜ στο χωριό, τον άλλο ογκόλιθο Πάνο Παπαβασιλείου, στην περιοχή κατά τον Εμφύλιο, δεν έγιναν αντίποινα, δεν άνοιξε ούτε ένα ρουθούνι από τους αντάρτες καθότι εδώ υπήρχαν πολλοί αντιδραστικοί , χίτες με τη γνωστή συμπεριφορά (διώξεις, ξυλοδαρμούς, φυλακές κτ.λ). Να τα λέμε γιατί κυρίως αυτοί ήταν οι πρόγονοι και προάγγελοι των σημερινών χρυσαυγουλάδων.
(2) Όταν πήγε στην Μελβούρνη, είχαν προηγηθεί κάνα χρόνο αρκετοί άλλοι από την περιοχή. Οι περισσότεροι δε από αυτούς έμεναν μαζί σε ένα διώροφο σπίτι - ξενώνα, στο Φιτσρόι (φώτο δίπλα) όπως το έλεγαν με τα αυτραλοελληνικά τους, για να μοιράζονται τα έξοδα. Εκεί λοιπόν πήγε κι ο Ντούφας αλλά σε λίγους μήνες τους λέει: Ρε πατριώτες βγάλτε το κομπόδεμα που έχετε όλοι στην τράπεζα και όλοι μαζί να αγοράσουμε τούτο το σπίτι. Αλλά πού οι κακόμοιροι να ανοίξουν τα μάτια τους. Οπότε μετά, αφού έδωσε και πήρε χωρίς να καταφέρει τίποτα, μάζεψε δανεικά και το αγόρασε μόνος του και όλους τους είχε νοικάρηδες. Έτσι από τη μια αγορά στην άλλη έγινε πρώτος !
(3) Είχε και μια παιδεία αξιοζήλευτη. Στο βιβλίο μου "ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ" είναι δημοσιευμένα αρκετά γραφτά του που δείχνουν το μέγεθος αυτού του απλού ανθρώπου. Προσεχώς αρκετά θα τα αναρτήσουμε.
(4) Και τα άλλα παιδιά του είναι σπουδαία. Ο δεύτερος ο αγαπητός Ηλίας ανάμεσα στα τόσα που πέτυχε, τώρα είναι πρόεδρος των ΑΧΕΠΑΝΣ Αυστραλίας. Ο τρίτος, ο συνονόματος, έγινε τρανός αρχιτέκτονας με ειδίκευση στα κτίρια υγείας (νοσοκομεία..) αλλά μας έφυγε νωρίς, Μακαριστός!! Και η Μάρθα μας, ωραία ατέλειωτη ιστορία! Κοσμοπολίτισσα και τώρα μόνιμη κάτοικος του χωριού μας. Το ένα το παιδί, ο Μάριος στην Ιταλία, δεινός στη πληροφορική, ο άλλος, ο Μπίλης ειδικό στέλεχος σε Τράπεζα στη Σουηδία, Η Φωτεινή στην Αίγινα με τον Βαγγέλη της, η Κατερίνα στη Ζαχάρω παρακαλώ με τα αστεράκια της, τον "αρχαιολάτρη" Μάρκο και την τσαχπίνα Μελίνα, κι ο Δημητράκης σπουδάζει στο εξωτερικό.
(5) Μια σχετική ανάρτηση για το Σπύρο υπάρχει και στις 15-6-11 (κλικ ΕΔΩ)
[Οι 2 φωτογραφίες είναι από το αξέχαστο ταξίδι μου στην Αυστραλία, το 2003.Μαγεία!!!]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου