Την προηγούμενη Παρασκευή σχολίαζα το εξής: Και ο τίτλος του νεοεκδοθέντος βιβλίου του Ν. Αλεξανδρόπουλου "Ο Πύργος του Καϊάφα", αλλά και η 15σέλιδη αναφορά, αφιέρωση αποδεικνύουν περίτρανα τη τεράστια σπουδαιότητα και αξία που προσδίδει ο συγγραφέας στον ερημωμένο πύργο.. Και γεννάται το μεγάλο ερώτημα γιατί σε όλο αυτό το διάστημα που ήταν στα μέσα και τα έξω, δήμαρχος ο αδελφός του ντε, δεν προέβη σε κάποια ανάπλαση, ανακατασκευή του πύργου, αναστήλωση τέλος πάντων, που είναι έτοιμος να πέσει ή να τον ρουφήξει η άμμος; ρχει κι άλλη ιστορία, είτε πάνω είτε κάτω από το χαλί. Πριν δυο χρόνια περίπου συνέβη το εξής που ο κ. Νίκος δεν λέει κουβέντα. Βεβαίως το ήξερε και το παρά ήξερε. Το ανέφερα στις 3/7/23 ως πρώτη ανάρτηση με τίτλο:
Η ΚΑΖΑΡΜΑ ΤΟΥ ΚΑΪΑΦΑ & Ο ....ΜΙΚΡΟΥΛΗΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ ως εξής:
Ακούτε την απάντηση του κ. Αλεξανδρόπουλου στον Δημήτρη και πρωτεξάδελφο:
: Δεν έχεις να ασχοληθείς με κάτι άλλο ρε ξάδελφε και ασχολείσαι με τρίχες; Απίστευτο κι όμως πέρα για πέρα αληθινό! Αν είναι δυνατόν, τέτοια απαράδεχτη αντίληψη από έναν επιστήμονα, γιατρό για για την αρχαία και νεότερη κληρονομιά μας! Ούτε καν θα έχει ακούσει ο άμοιρος τα μεγαλειώδη λόγια του αγράμματου Μακρυγιάννη. [2]
Τι να πω και τη να μολογήσω για αυτόν τον άνθρωπο. Λυπάμαι για μια άλλη φορά που έπεσα τόσο πολύ έξω. Επί 10 χρόνια ήμουν δίπλα του, συμπαραστάτης και σφοδρός υποστηριχτής του. Και τελικά αποδείχτηκε πολύ ...μικρούλης Γλυτώσαμε από την Σκύλα και πέσαμε στην Χάρυβδη. Δήμαρχος των μνημόσυνων......
[2] «Είχα δύο αγάλματα περίφημα, μια γυναίκα κι ένα βασιλόπουλο, ατόφια – φαίνονταν οι φλέβες, τόση εντέλειαν είχαν. Οταν χάλασαν τον Πόρο, τα ’χαν πάρει κάτι στρατιώτες, και στ’ Αργος θα τα πουλούσαν κάτι Ευρωπαίων· χίλια τάλαρα γύρευαν… Πήρα τους στρατιώτες, τους μίλησα: Αυτά, και δέκα χιλιάδες τάλαρα να σας δώσουνε, να μην το καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Δι’ αυτά πολεμήσαμεν»!

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου