Δεν θυμάμαι εάν έχουμε αναφερθεί στο πιο ευγενές και υψηλό συναίσθημα των ανθρώπων που ορίζει την πιο ανιδιοτελή σχέση, τη ΦΙΛΙΑ, και που παίζει ρόλο στην ανάπτυξη του ατόμου, της προσωπικότητας και της σωματικής και ψυχικής υγείας.
Να που τώρα εξαιτίας της ημέρας εξυμνούμε τη φιλία, αφού απολαμβάνουμε τους καρπούς της και τον έρωτα, που είναι το ανώτερο στάδιο της, όπως ο ιμπεριαλισμός είναι το ανώτερο στάδιο του καπιταλισμού.
Οι φιλίες είναι γεγονός ότι αποτελούν ένα σημαντικό και αναπόσπαστο μέρος της ζωής μας. Είναι γνωστό ακόμα ότι η φιλία δεν είναι μια εύκολη ή απλή υπόθεση. Δύσκολα δημιουργούνται και εύκολα διαλύονται . Εδώ υπεισέρχονται άλλοι λόγοι.
Για πολλούς ανθρώπους το να κάνουν ή να διατηρούν φίλους είναι δύσκολο. Σε μια γνήσια φιλία υπάρχει ο αμοιβαίος σεβασμός, ώστε να υπάρχει ώρα και χώρος για να εκφραστούν όλοι. Αντιθέτως όταν μιλάμε για "σκέτη παρέα", τα κίνητρα είναι διαφορετικά. Εδώ δε συναντιόμαστε για να μοιραστούμε τη ζωή στην ολότητά της, αλλά μόνο για να ευχαριστηθούμε κάποια συγκεκριμένα πράγματα, πρόσκαιρα πράγματα, που τυγχάνει να μας αρέσουν και των δύο.
Εάν βρεθείς σε μια αυλή ενός νηπιαγωγείου ή ακόμη παιδικού σταθμού αντιλαμβάνεσαι πώς τα παιδιά τακιμιάζουν και πώς δημιουργούνται οι φιλίες.
Μεγάλη χαρά και περηφάνια αισθάνομαι που έχω πολλούς φίλους σε όλη τη χώρα και για το μόνο που περιαυτολογώ είναι ότι από την πρώτη μου γνωριμία ξεχωρίζω τον καλό και άξιο για φίλο. [1]
Στο χωριό λοιπόν να πω την αλήθεια έχω δυο άντε τρεις φίλους και αυτοί δεν διαμένουν μόνιμα στο χωριό, είναι εσωτερικοί μετανάστες, μέτοικοι. Δύο από αυτούς είναι ο Ασημάκης και ο Θανάσης Παπαθεοδώρου [2] με αρκετά κοινά βιώματα και εμπειρίες. Κυρίως υπηρετούμε τις ίδιες περίπου αξίες, ας είναι ο Θανάσης που σήμερα γίνεται ιδιαίτερος λόγος, λίγο .....δεξιούλης.
Η σημερινή ιδιαιτερότητα με τον Θανασάκη έγκειται στο ότι προχτές πρωταυγουστιάτικα είχε τα γενέθλιά του, 77 χρονών νταν επί νταν. Τα γιορτάσαμε δεόντως οι τρείς φίλοι, ο Γιώργος Χρήστου[3] ο Θανάσης και εγώ. Η γιορτή, πρώτος τσερτζελές άρχισε νωρίς στην καντίνα της Μαντώς, στους Ταξιάρχες με τα τσιπουράκια υπό την ...αίγλη της ανθοδέσμης και έκλεισε με γεύμα στην ταράτσα του Ζαχαρία, που κόψαμε και την τούρτα με το κλασσικό κεράκι και το σχετικό άσμα, "ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ".
Δείτε τα όλα στο σχετικό βιντεο!!!
[2] Μαζί με τον Πολυχρόνη είναι παιδιά του μπάρμπα Νίκου Μπαργουδή και της σεβαστής Νίκαινας, της κυρα-Ελένης. Δεν μπορούμε να ξεπεράσουμε έτσι το μπάρμπα Νίκο, διότι ήταν από τις πιο ευγενικές ψυχές και πιο ανθρώπινες αναγωγές του τόπου μας. Όταν η σωφροσύνη, η σύνεση, η απλότητα, πηγαία μεγαλοσύνη και η άδολη εντιμότητα είναι συνυφασμένες με την ικανότητα και επιδεξιότητα με μαεστρία σε πολλούς τομείς, από μηχανές έως οικοδομές, τότε το άτομο δικαίως καταλαμβάνει μια περίοπτη θέση στο βιβλίο της κοινωνικής μνήμης. {από το βιβλίο μου "ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ"}
[3] Ο Γιώργος είναι από τη Ρίγανη του Αγρινίου, άτομο αξιοθαύμαστο, αγαπητό και πετυχημένος επιχειρηματίας. Από τους καλούς φίλους του Θανάση αλλά και μένα. Χαρά μας που κάθε καλοκαίρι μας επισκέπτεται έστω και για λίγες ημέρες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου