ΚΡΑΤΟΣ – ΕΘΝΟΣ – ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ

ΣΗΜΑΙΕΣ ΑΝΩ-ΚΑΤΩ, ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΠΙΣΩ

                                                                          

Μετά την απανταχού υποστολή των σημαιών, θυρεών και κάθε λογής αλαλαγμών και  ανάμεσα στον απόηχο του πανελληνίου κρεσέντο, ας αποθέσουμε κι εμείς λίγους κόκκους, έτσι μπας και μείνουν στο σχετικό  κουρνιαχτό.

Βεβαίως το πιθανότερο είναι οι απόψεις μας να συνθλιφτούν, όπως συνήθως γίνεται  όταν αυτές ανήκουν στις ξυπόλητες μειοψηφίες, από τους ένθεν και ένθεν ισχυρούς. Η δύναμη της απολυτότητας και του δογματισμού, από όπου κι αν προέρχονται, οδηγούν σε ομαδικές χουλιγκανικές συμπεριφορές, κοινωνικούς έρπητες και ιδεοληψίες.

Κράτος, μειονότητες και μετανάστες

 Τα περισσότερα κράτη είναι πολυεθνικά με πoλυπολιτισμικές κοινωνίες. Οι διάφορες ψηφίδες τους είναι οι υπάρχουσες μειονότητες, αναγνωρισμένες η όχι από διεθνείς συμβάσεις και οργανισμούς καθώς και οι αλλοδαποί μετανάστες, κυρίως οικονομικοί. Οι εθνότητες – φυλές που είναι πλειονότητες γίνονται επικυρίαρχοι, αλλού περισσότερο και αλλού λιγότερο, σε όλους τους άλλους. Οι πολιτικές των περισσοτέρων κρατών απέναντι στις μειονότητες εκφύονται από την ίδια μήτρα: τον εθνοκεντρισμό και απορρέουν από τις κυρίαρχες αντιλήψεις στην κοινωνία.

"Καθαρότητα της φυλής"

 Η πρώτη αντίληψη απ΄ αυτές εκφραζόμενη άλλοτε επισήμως και άλλοτε στα παρασκήνια από παρακρατικούς κύκλους αποκρούει μετά βδελυγμίας οιαδήποτε σχέση και συγχρωτισμό με όποια μειονότητα ή αλλοεθνή μετανάστη. Η καθαρότητα της φυλής καθημαγμένη στα εθνικά ιδανικά αποτελεί την υπέρτατη αρχή. Σε αυτή τη στοχοπροσήλωση τα πάντα  καθυποτάσσονται με λαϊκίστικα συνθήματα, εθνικιστικών αποχρώσεων, απορρέοντα από τον μεγαλοϊδεατισμό με απώτερο σκοπό να ποδηγετήσουν την κοινωνία και να κηδεμονεύσουν την καθεστηκυία τάξη.

Αυτή η ακραία αντίληψη που είναι πέρα για πέρα ρατσιστική και ξενόφοβη οδηγεί στην περιθωριοποίηση και στη αποβολή των μειονοτήτων με αποτέλεσμα την πλήρη απώλεια της συνείδησης για μια ενιαία κρατική υπόσταση. Επί πολλές δεκαετίας τους μουσουλμάνους (τουρκογενείς, Πομάκους, και τσιγγάνους _) της Θράκης, το Ελληνικό Κράτος τους αποδεχόταν σαν πολίτες Β΄ και Γ΄ κατηγορίας, σαν μιάσματα σε όλο το κρατικό μηχανισμό και ειδικότερα στο στρατό. Σε διάφορους πολίτες αυτή η αντίληψη από μικρές καθημερινές πράξεις του κοινωνικού εκφασισμού αποκρυσταλλώνονται σε ισχυρά ιδεολογήματα και στη συνέχεια σε κυρίαρχες ιδεολογίες. Οι τέτοιοι υπερπατριώτες, φανατικοί και υπερφίαλοι στο έπακρο, που είναι γνωστοί σε κάθε κράτος και πολιτεία (Γκρίζοι Λύκοι, Χρυσαυγίτες, Σερβοβόσνιοι, Φονταμελιστές, Ταλιμπάν, Σαρον-ική και κάθε είδους «ιερολοχίτες») σε κρίσιμες περιόδους, πολλάκις οδηγούν τα πράγματα βιαίως με τραγικά αποτελέσματα εν μέσω παλιγγενεσίας και άλλων συναφών τυμπανοκρουσιών. Αποκορύφωση αυτής της επικίνδυνης πορείας είναι τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, οι αποτρόπαιες γενοκτονίες, που αποτελούν τα μεγαλύτερα δράματα της ανθρωπότητας. Το πιο τραγικό παράδειγμα της Ιστορίας είναι η εξολόθρευση των ινδιάνων από του πολιτισμένους λαούς.

Και όμως, πολλοί αποδέχονται ότι αυτές οι τεράστιες ανθρώπινες καταστροφές και οι εξαφανίσεις ακόμη γενών και φυλών   είναι φυσικά στάδια της ιστορικής εξέλιξης.

Αφομοίωση – Ενσωμάτωση

Η άλλη πολιτική, πεποίθηση που κυριαρχεί σε αρκετά κράτη, ίσως και στο δικό μας, είναι αυτή που έχει βασική πρόνοια, την αφομοίωση και την  ενσωμάτωση της όποιας μειονότητας και της όποιας διαφορετικότητας, είτε είναι αναγνωρισμένη  ή όχι. Ουσιαστικά όμως η αφομοίωση από την πλειοψηφούσα εθνική συνιστώσα περικλείει με ύπουλο και πονηρό τρόπο την πλήρη διαγραφή, την εξαφάνιση της μειοψηφίας με ότι αυτό συνεπάγεται.

Ένταξη

Οι συνθήκες που επικρατούν παγκοσμίως (φτώχεια και εξαθλίωση των περισσοτέρων λαών) επιβάλλουν κοσμογονικές αλλαγές στη στρατηγική και στην πλεύση. Τα αμέτρητα κύματα των πεινασμένων μεταναστών νομοτελειακά θα ή έχουν ανατρέψει και θα συμπαρασύρουν κατεστημένα πρότυπα και οχυρωμένα κάστρα. Οι κοινωνίες των χορτάτων θα πάρουν άλλες μορφές. Πλέον σε αρκετά κράτη ακολουθούν την τρίτη πολιτική όπου η κυρίαρχη αρχή επί πάντων είναι η ειρηνική συνύπαρξη με απόλυτο σεβασμό στη διαφορετικότητα, ανεξαρτήτως από τα εθνολογικά ή ανθρωπολογικά γνωρίσματα, θρησκεία, χρώμα, φυλή, γλώσσα, φύλο και ότι άλλο. Οι πολιτείες καθίστανται ανοιχτές και πολυπολιτισμικές και όχι μόνο αποδέχονται τις μειονότητες αλλά μεριμνούν με κάθε τρόπο για την πλήρη και ισότιμη ένταξή τους  σε ένα και ενιαίο κράτος. Η δημοκρατία πλαταίνει και αγκαλιάζοντας όλους τους πολίτες, υπηκόους ή μη, διαχέεται και διαποτίζει τα πάντα. Η ισονομία και η δικαιοσύνη σε όλους τους τομείς καθιστούν αδύνατο να υπάρχει η παραμικρή αμφιβολία για διακρίσεις στα ατομικά και ανθρώπινα δικαιώματα. Είναι ευνόητο ότι κάθε μια μειονότητα υπ΄ αυτές τις συνθήκες σε μια χώρα, συντηρεί και τελεί τα πατροπαράδοτα ήθη και έθιμά της. Έτσι σε λίγα χρόνια η χώρα γίνεται συνειδητά πατρίδα, άξια σεβασμού και θυσίας. Τρανό παράδειγμα οι ομογενείς στην Αυστραλία και στην Αμερική, που ακόμη στις εθνικές επετείους της Ελλάδας, παρελαύνουν με την ελληνική σημαία.  

  

Μετά λοιπόν τις παραπάνω αναφορές και αντιπαραθέσεις των πολιτικών, αντιλήψεων  για τις μειονότητες και τους αλλοδαπούς μετανάστες που σιγά-σιγά εδραιώνονται με το όνομα ‘’μεταναστευτικές πολιτικές’’, αλλά και ως αναγνώστες αυτής εδώ της εφημερίδας, που είναι κόσμημα στο νομό μας, σχετικά με τα καθέκαστα που λαμβάνουν χώρα στις εθνικές επετείους (σημαίες, κορώνες κ.τ.λ.) είμαι σίγουρος ότι μόνοι σας θα ξεχωρίσετε το σωστό, το πρακτέο και θα αποκηρύξετε το ποταπό και το… γελοίο. Γιατί μη ξεχνάτε ότι καθείς διαφημίζει ότι παράγει και καταναλώνει ότι διαθέτει. 

Κι ας κλείσουμε με μερικές υπογραμμίσεις:

§  Οι παρελάσεις της μαθητιώσας νεολαίας  είναι κατάλοιπο του στρατοκρατικού τύπου οργάνωσης του κράτους και είναι μόστρα στα ολοκληρωτικά καθεστώτα και στα κράτη Μπανανίες. Δεν συμβάλλουν σε τίποτα στην εκπαίδευση και  στην αγωγή των νέων, για δε τη δημοκρατία είναι ότι είναι το λιβάνι για το διάβολο. Η διατήρηση των παραδόσεων και του υψηλού φρονήματος ας μείνει στους ένδοξους φουστανελάδες εύζωνες και στα περήφανα αγήματα του στρατού.

§  Καλό είναι να μη ξεχνάμε ότι το ¼ περίπου του πληθυσμού της χώρας καλούνται και είναι Αρβανίτες.

§  Ο Οδυσσέας Ανδρούτσος αλλόθρησκος και χωρίς γρι ελληνικά, με τον ηρωικό του θάνατο, υπέρ βωμών και εστιών ενδύθηκε εσαεί την ελληνική σημαία.