Ο μπαμπάς σου και η μαμά σου σε γαμούνε
Το κάνουν διαρκώς και ας μην το εννοούνε.
Πρώτα σου φορτώνουν τα δικά τους τα στραβά
Κι άλλα τα προσθέτουνε για σένα ειδικά.
Μα κι αυτούς με τη σειρά τους τους γαμούσαν.
Αυτοί οι μωροί που παρλιακά ρούχα φορούσαν,
Άλλοτε μεταξύ τους δήθεν ο σεβασμός
Κι άλλοτε μες το σπίτι γινόταν ο χαμός.
Ο άνθρωπος στον άνθρωπο πασάρει δυστυχία
Και τούτη, σαν τη θάλασσα, βαθαίνει με τη μία.
Κοίτα το σπίτι όσο πιο γρήγορα να αφήσεις
Και πρόσεξε καλά, παιδιά μην αποκτήσεις.
Φίλιπ Λάρκιν (1922-1985)
O μεγαλύτερος μεταπολεμικός Άγγλος
ποιητής κατά τους Times το 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου