ΤΟ ΤΡΑΠΕΖΙ ΤΗΣ "ΑΝΑΒΡΑΣΗΣ" ΣΤΟΝ ΚΑΚΟΒΑΤΟ

Οι παρέες φτιάχνουν ιστορίες, τα μπουλούκια τα συμπεθεριά και τα πρόσωπα μαζεύονται σε συνάξεις, τραπέζια, χορούς, συνεστιάσεις.  Όταν δε συνταιριάξουν ως φίλοι και σύντροφοι δημιουργούνται καταστάσεις ανυπέρβλητες, υψηλότατου κάλλους. Ατόφιες λαϊκές!   Και τότε όλα τα άλλα περισσεύουν. Καλό κρασί και καλή παρέα. Αλλά όταν συνυπάρχουν και τα άλλα, τα υλικά που ικανοποιούν τις επιθυμίες και τις ορέξεις  των σωμάτων και των ψυχών, τότε φθάνουμε σε υπερβάσεις, ψυχικές, θείες μεθέξεις. Δόξα και επί γης ειρήνη. Αυτός γίνεται θεός, αυτός γίνεται και διάβολος.

Μια τέτοια λοιπόν κατάσταση έστησε η Γιώτα και ο Βασίλης Αβραμόπουλος την Κυριακή το μεσημέρι στην αυλή τους. Σκηνικό  δυο πορτοκαλιές, μια λεμονιά με τα κίτρινα λεμόνια της και τρεις φουντωτές ελιές. Παραδίπλα στο χαγιάτι δυο σειρές βαρέλια με μυρωδάτο οίνο. Θες λευκό είχε, θες κόκκινο υπήρχε, θες ροζέ έτοιμο στο δευτερόλεπτο. Και τσίπουρο πρώτης σοδειάς

Η παρέα ο ένας καλύτερος από τον άλλο.

• Βασίλης και Γιώτα οι καπετάναίοι. Η Γιώτα με λίγα λόγια σταράτα σαν το χωριό της και ο Βασίλης με τις έξυπνες ατάκες του και τους αστεϊσμούς του.  
• Ο Γιάννης Κουρής με τη δασκάλα  την Έφη Πετροπούλου και την κοράκλα τους από πέρα τον Πύργο
• Ο Γιώργος Μάντεσης με τη Μαρία του και την κάμερά τους από του Σλήβα.
• Ο Γιάννης Χαμπίπης από τα Τζουμέρκα
• Ο Αριστείδης Πούρνος, Κακοβατίτης με τη Σταυρούλα του τη Γαργαλιανιώτισα.
• Ο Νίκος Μπάρκας με τη Ντίνα του, αγνώστων λοιπών στοιχείων.
• Ο Κώστας Βάγιας  από τη Ζούρτσα των Μπαλαφαραίων και των Πιπιλαίων
• Ο Δήμος  Μιχαλόπουλος και ο
• Ο Δημήτρης Γεωργούλιας ο γεωπόνος από την Κωστομέρα (Μεταξύ μας κατά πληροφορίες ο σύντροφος Μήτσος αποφεύγει τα παγκάρια και τις εικόνες των εκκλησιών σε άλλα χωριά, όπως ο διάβολος το λιβάνι.)

Κορυφαίος όμως της σύναξης και του τραπεζιού ο Μπάρμπα Γιάννος, εκατονταετής νεανίας πλην τα χρόνια του ενός χεριού συν ένα. Ο χρόνος μερικά άτομα δεν τα υπολογίζει καθόλου. Χαλάλι στου Μπαράκου που βγάζει τέτοια παλικάρια!

Το τραπέζι απέριττο, εξαίσιο!  Τρυφερές λαψάνες, τυρί φέτα γιδίσιο, και κρέας από   το καζανάκι που σιγόβραζε ή από το άλλο που το τσιγάριζαν. «Έλιωναν» το γουρούνι λένε αλλού ή όπως σε άλλα χωριά είχαν  «ανάβραση». 

Πάντως η διαδικασία είναι η ίδια. Πολύ βράσιμο του κρέατος, ψαχνά και παχιά μαζί ώστε το άσπρο λίπος να λιώσει για να γίνει η λίγδα. Σε ένα δεύτερο στάδιο το κρέας τσιγαρίζεται και μετά τοποθετείται στα κιούπια ή στους τενεκέδες με την άσπρη λίγδα  να το καλύπτει. Πάμε πάλι στο τραπέζι.Και ένα ψωμί φερμένο από τον Μυστικό Δείπνο. Στο τέλος μια γαλόπιτα που η Σταυρούλα μαθηματικός γαρ, είχε τετραγωνίσει τα αυγά με το γάλα, με νιφάδες λεμονιού και αρκετή βανίλια.  

Το πρόβλημα με μένα και τη Λένα ήταν ότι αναχωρήσαμε λόγω ταξιδιού λίγο πρόωρα. Πριν αρχίσουν τα ωραία συνακόλουθα της ευωχίας και του κεφιού. Τα τραγούδια και ο χορός. Οι φούρλες τα οπα και τα τσαλιμάκια!!! Ας είναι με το καλά μια άλλη φορά. Είθε!

Το αποκορύφωμα, όπως έμαθα ήταν η άνοδος μετέπειτα της παρέας ψηλά στην Κωστομέρα   για να μαζέψουν σαλιγκάρια, αλλά άνθρακες ο θησαυρός, αν με ενημέρωσαν καλώς….. Ο μπάρμπα Γιάννος πρώτος και καλύτερος!

Μπάρμπα Γιάννο πάντα τέτοια!!!