ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΙ ΣΥΛΛΟΓΟΙ ΤΩΝ ΕΝ ΑΘΗΝΑΙΣ ...ΕΠΑΡΧΙΩΤΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΣΥΜΠΑΡΟΜΑΡΤΟΥΝΤΑ ……….. ΙΔΕΟΛΟΓΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ

Ο ρόλος και η συμβολή όλων  των Πολιτιστικών Συλλόγων των εν Αθήναις Επαρχιωτών, κυρίως στην πολιτιστική ανάπτυξη των γενετειρών και όλης της επαρχίας είναι μεγάλος. Για τη σημασία αυτών δεν χρειάζονται περισσότερα μια και η πολύχρονη πορεία τους αυτό το έχει κάνει καταφανές σε όλους τους πολίτες.

Ειδικά θα αναφερθώ στην εφημερίδες, που αποτελούν το κύριο λειτουργικό όργανο του αυτών των Συλλόγων. Δεν κομίζω γλαύκα εις Αθήνας, αλλά το θέμα είναι αρκετά σπουδαίο και νομίζω ότι με το γραφτό μου θα συμβάλλω περαιτέρω. Η γνώμη μου γίνεται πεποίθηση από την πολυετή συγγραφική μου εμπειρία αλλά και την πρακτική μου ενασχόληση σε αυτόν τον κοινωνικό τομέα. Παρεμπιπτόντως οι μεν εφημερίδες, γενικώς, είναι τα πνευματικά φλισκούνια των ανθρώπων, τα δε βιβλία η πνευματική τροφή.

Λοιπόν, όλες οι εφημερίδες των πολιτιστικών Συλλόγων,  που έχουν δημιουργηθεί στην πρωτεύουσα από εμάς τους επαρχιώτες-μετανάστες αποτελούν το ελεύθερο βήμα έκφρασης όλων των μελών και των κατοίκων της γενέτειρας και των απανταχού συμπατριωτών. Όλοι αυτοί αποτελούν το μικρό ‘’έθνος’’ της εντοπιότητάς, όπου συνδέονται μεταξύ τους με δεσμούς, όπως ίδιες ρίζες καταγωγής, ίδια ήθη και έθιμα, συγγένειες, κουμπαριές, ίδιες εμπειρίες και βιώματα. Αυτές οι εφημερίδες,  σε αντίθεση με τις άλλες κοινές που είναι κοινωνικοπολιτικές, έχουν δική τους ιδιαίτερη μορφή και φυσιογνωμία. Έτσι δεν έχουν λόγο και σκοπό τη διακίνηση πολιτικών ιδεών, ιδεολογιών και περισσότερο  ιδεολογημάτων[1]και η ευρεία αναφορά στην πολιτική βεβαίως όχι με την αρχαιοελληνική έννοια του όρου όπως είχε επικρατήσει στον 3^ο αιώνα μ.Χ. πρέπει να αποφεύγεται, όπως ο διάβολος το λιβάνι.

Είναι καλλίτερα να ενδιαφέρονται για άλλα όπως:

§  Πρώτο και κύριο η σύσφιγξη των σχέσεων όλων των συμπατριωτών με τη δημοσίευση θεμάτων που σχετίζονται με τον κοινό και οικείο χώρο, το χωριό και το Σύλλογο.

§  Η ενημέρωση για θέματα άμεσου ενδιαφέροντος. Τέτοια είναι τα θέματα υγείας και παιδείας, που πολλάκις  _{άπτονται} της γενικής κατάστασης της χώρας. 

§  Η ενδυνάμωση της φωνής των Συλλόγων για οποιαδήποτε ανάγκη και υποστήριξη των άμεσων  και έμμεσων συμφερόντων του χωριού.

§  Η ευαισθητοποίηση των πολιτών-συμπατριωτών για τα μεγάλα σύγχρονα προβλήματα, όπως είναι η προάσπιση και η περιφρούρηση του φυσικού περιβάλλοντος, του δασικού πλούτου, του αιγιαλού από κάθε μορφής κίνδυνο ρύπανσης, αυθαίρετης κατάληψης ή απόπειρα εγκατάστασης εκμετάλλευσης που θα επιφέρει αλλαγές στο φυσικό στάτους.

§  Η καταγραφή προσωπικών μαρτυριών για ιστορικά που συνέβησαν στην περιοχή,  εμπλουτίζουν την ιστορία και συμβάλλουν στην αντικειμενικοποίησή της.

§  Η καταγραφή οποιουδήποτε σχετίζεται με την λαογραφία του τόπου, όπως τα ήθη και τα έθιμα.

§  Η ανάδειξη με την απεικόνιση και την ευρεία παρουσίαση των τοπικών μνημείων πάσης φύσεως, θρησκευτικών, τεχνητών, φυσικών,  όπως μοναστηριών, παραδοσιακών κτισμάτων και γεφυριών, δρυμών και κάθε άλλου είδους μνημείων με φυσικό κάλλος.

§  Η αναγνώριση και η δημοσιοποίηση με έμφαση της ζωής και της δράσης επιφανών ανδρών του τόπου για να γίνουν παράδειγμα στη νέα γενιά καθώς και των επιτευγμάτων,  πνευματικών ή άλλων κάθε μέλους.

Όμως οι περισσότερες εφημερίδες των τοπικών Συλλόγων  στην προσπάθειά τους να ανυψώσουν την ποιότητα ασχολούνται παραπάνω από ότι πρέπει με ιδεολογικοπολιτικά θέματα και μάλιστα με τρόπο μονομερή  και πολλάκις αντιεπιστημονικό ξεχειλίζοντας από ΄΄τας οπώρας΄΄ των πιο ακραιφνών αντιλήψεων.

Επίσης ασχολούνται παραπάνω με θρησκευτικά  θέματα  μπουρδουκλώνοντας το γλυκύτατο λόγο του Χριστού με θεοκρατικές αντιλήψεις όμοιες των φονταμενταλιστών ή δεισιδαιμονίες και αναχρονιστικές πεποιθήσεις που πηγάζουν από την άγνοια και από παραθρησκευτικούς σκοτεινούς  χώρους.

Προς επίρρωσιν και ως απόδειξη των παραπάνω αλλά  και για να κρούσω τον κώδωνα, θα αναφέρω δύο[2] απτά παραδείγματα. ένα για την κάθε περίπτωση: 

1.                  Ανάμεσα στους πολλούς συγγραφείς αυτών των εντύπων, έτσι και ένας αγαπητός φίλος στην εφημεριδούλα «ΒΕΡΒΙΤΣΑ» παρά την ιδιότητά ως ποιητής με χαμηλούς τόνους, για το  ‘‘Σκοπιανό’’[3] που «άπτεται των εθνικών αρχών» όπως  γράφει και ταλανίζει τόσα χρόνια την πατρίδα μας, τοποθετείται   απόλυτα και ρητά. Μέσα από αυτό το βήμα κόπτεται να διαμορφώσει την κοινή γνώμη; Αυτός είναι ο ρόλος της εφημερίδας; Ακόμη δεν πήραν τίποτα χαμπάρι; Πλέον και η συνθετική ονομασία με τον όρο Μακεδονία πέταξε κι εμείς  κραδαίνουμε το λάβαρο: «Η Μακεδονία είναι ελληνική»  Με την  ευκαιρία να κάνω δυο ερωτήματα: α) Ο αυτοπροσδιορισμός και η αυτοδιάθεση ενός ανθρώπου, μιας ομάδας, ενός κράτους δεν είναι μία από τις πρωταρχικές   αρχές του διεθνούς δικαίου;  β)  Από το 19^ο αιώνα που είναι ο κατ’  εξοχήν χρόνος ανασύστασης των κρατών και εμφάνισης των εθνοκεντρικών ιδεών, συνάμα με την διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, η Μακεδονία, ο γεωγραφικός χώρος  όπως καθορίζεται ιστορικά περιήλθε όλη στο ελληνικό κράτος ή ένα μέρος, το μικρότερο, στη Γιουγκοσλαβία και ένα άλλο στη Βουλγαρία;

2.            Στο θέμα των ναρκωτικών, τη σύγχρονη κοινωνική μάστιγα, υποστηρίζεται έτσι απλοϊκά ότι η μόνη απάντηση είναι η επιστροφή στο Θεό. Δεν είναι αλήθεια ότι  η Ιερά Εξέταση, οι Σταυροφόροι οι Μουζαχεντίν και οι κάθε είδους Μουλάδες έχουν διαπράξει αποτρόπαια  εγκλήματα και έχουν επιφέρει καταστροφές στην ανθρωπότητα, άλλοι για το ευαγγέλιο και άλλοι για το κοράνιο; Επίσης γράφονται και κάτι …αξεπέραστα:  «…να σου πω Γνωρίζεις ότι οι μαχητές και οι ήρωες του έπους της ΕΟΚΑ ήσαν παιδιά της εκκλησίας; Η εκκλησία στήριξε απόλυτα αυτόν τον αγώνα: ..Γνωρίζεις την αποφασιστική στάση και την προσφορά της Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Κατοχή;..» Οπωσδήποτε όλοι γνωρίζουμε ότι οι παλληκαράδες της ΕΟΚΑ, με πρώτους το Διγενή και το Σαμψών, ήταν παιδιά της εκκλησίας, όπως ήταν ο Ιωαννίδης, ο Παπαδόπουλος  και όλα αυτά τα σπιθαμιαία ανθρωπάρια. Ναι ξέρουμε τι πρόσφερε η εκκλησία μας στην Κατοχή. Όπως ξέρουμε και τι έκανε στην Εθνική Αντίσταση. Ο Παπαλέξης από το Γιαννιτσοχώρι, αυτός ο μεγάλος άνθρωπος, παπάς και ζευγάς καθαιρέθηκε επί μακρόν και υπέστη τα πάνδεινα μέχρι που τον ξύρισαν επειδή πήγε με το άλογο στον Πύργο να προϋπαντήσει τον  Άρη Βελουχιώτη, τον πρωτοκαπετάνιο της Ελευθερίας και της Θυσίας. Η επίσημη Εκκλησία, Ορθόδοξη και μη ποτέ της δεν έχει εκδώσει κάτι υπέρ της Εθνικής Αντίστασης. Από την άλλη όμως κόβεται για το μεγαλείο τις πατρίδας.                                                         Αλλά μια και αρχίσαμε να εξιστορούμε τα καλά της εκκλησίας ας πάμε και λίγο πίσω στα χρόνια της τουρκοκρατίας και της Επανάστασης του 1821. Η εκκλησία πάντοτε με αφορισμούς και απειλές τασσόταν κατά των επαναστατών Ελλήνων. Αυτή είναι η ωμή αλήθεια. Αλί και τρισαλί αν πάμε ακόμη πιο πίσω στα χρόνια του Βυζαντίου. Ξέρετε ότι ο μοναδικός υπεύθυνος της καταστροφής του αρχαιοελληνικού πολιτισμού είναι ο Χριστιανισμός και οι πρώτοι θεμελιωτές του; Αυτή είναι η ωμή αλήθεια. Ήταν αποτρόπαιο έγκλημα και ανεπανάληπτη θηριωδία κατά της Αρχαίας Ελλάδας. Ο κόσμος θα ήταν πολύ καλύτερος.   Θηριωδία και ανθρώπινο κρεματόριο ήταν το στρατόπεδο-σφαγείο της Σκυθούπολης, που επί 20 ολόκληρα χρόνια οι άγιοι βασιλείς του Βυζαντίου είχαν στήσει για την εξόντωση των ειδωλολατρών Ελλήνων. Η Μακρόνησος ήταν θέρετρο μπροστά στη Σκυθούπολη. Ο αυτοκράτωρ Ιουστινιανός, ο μέγας χριστιανός,  άλλο αν ήταν Αλβανός, εφάρμοσε πολιτική φυσικής και  πνευματικής  ‘’γενοκτονίας’’ των Ελλήνων, καταστρέφοντας ναούς, αγάλματα και απαγορεύοντας δια θανάτου τους Ολυμπιακούς αγώνες, τα Ελευσίνια μυστήρια και το μαντείο των Δελφών.  Κι όμως αυτή είναι η ωμή αλήθεια.  Όλα τα άλλα είναι …κατευθυνόμενα, που το επίσημο κράτος και η Ορθόδοξη Εκκλησία μας έχουν πιπιλήσει το μυαλό.                              

Είμαι σίγουρος ότι όλα αυτά φαντάζουν ανήκουστα και αντεθνικά. Όμως αυτά υποστηρίζουν οι περισσότεροι εμβριθείς ιστορικοί, αρχαιολόγοι και οι εντεταλμένοι εμπειρογνώμονες[4].

Η αλήθεια είναι πάντα επαναστατική και Εθνική!!!.

1.    Αυτά λοιπόν με την εφημερίδα[5]…..

---

[1] Η Δημοκρατία δε βάζει όρια και φράχτες πουθενά. Καθένας είναι ελεύθερος να γράφει και να υποστηρίζει ό,τι θέλει. Όλοι ανεξαρτήτως θρησκείας, χρώματος, πολιτικών ή άλλων πεποιθήσεων έχουμε τα ίδια δικαιώματα και τις ίδιες υποχρεώσεις. Εγώ θα είμαι ο τελευταίος που στην ελευθεροτυπία θα βάλω το παραμικρό χαλινάρι. Άλλο πράγμα είναι να μπερδεύουμε το σώβρακο με τη φανέλα και να μπουρδουκλωνόμαστε! Κατανοητόν; 

[2] Όχι ότι άλλα άρθρα δεν βρίθουν τέτοιων κατηγοριών

[3] Αναφέρεται έτσι με το ίδιο τρόπο ακριβώς όπως βροντοφώναζαν τον Εμφύλιο(με κεφαλαίο) συμμοριτοπόλεμο.

[4] Με τρόπο λεπτό τα ίδια υποστηρίζει και ο καθηγητής της ιατρικής στο πανεπιστήμιο του Λος Άντζελες Γιαν. Γιαννικόπουλος στο θεσπέσιο άρθρο του «Ο θρήνος της Ολυμπίας, Κρανίου τόπος και η Επόμενη Μέρα» στο φύλλο 141 της «ΠΑΝΟΛΥΜΠΙΑΚΗΣ». Γράφει αυτολεξεί: « Ήλθαν πρώτοι οι Ρωμαίοι και λεηλάτησαν όλα τα ιερά. Μετά οι θεμελιωτές της νέας θρησκείας τα γκρέμισαν και κατήργησαν τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

[5] Εντύπωση προκαλεί πολλάκις και η τοποθέτηση άξιων πνευματικών ανθρώπων της περιοχής που φαίνεται επί του προκειμένου ότι ποιούν την νήσσαν ή αλλιώς νίπτουν τας χείρας τους, σαν το Πιλάτο. Έχω την εντύπωση ότι ο κύριος λόγος είναι η … διαβεβαίωση  του  δ/ντή: «…οι στήλες της εφημερίδας θα είναι πάντοτε στη διάθεσή του…για οποιαδήποτε…»

Αυτό το άρθρο, πιο ενδελεχές και εκτενέστερο, δημοσιεύθηκε στην «ΠΑΤΡΙΔΑ» του Πύργου, στο «ΟΛΥΜΠΙΑΚΟ ΜΕΛΛΟΝ» και στην ΑΥΓΗ