ΑΦΙΕΡΩΜΑ-ΜΝΗΜΟΣΥΝΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΘΑΝΑΣΙΑ ΚΑΡΤΑ-ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ ΤΗΣ!!!

    Για σήμερα 17 Σεπτεμβρίου, μνήμη της αγίας Σοφίας και των τριών θυγατέρων της, το Συναξάρι αναφέρει πως οι τρεις κόρες της Σοφίας, με τα συμβολικά ονόματα Πίστις, Ελπίδα και Αγάπη, μαρτύρησαν στη Ρώμη για την πίστη τους, ενώ αργότερα η μητέρα τους ξεψύχησε ειρηνικά πάνω στον τάφο των παιδιών τους. 

Δεν ξέρω πώς, αλλά σήμερα μου ήρθε στο μυαλό η Αθανασία Κάρτα-Παρασκευοπούλου, η 36χρονη μητέρα από το χωριό Αρτέμιδα της Ηλείας, που κάηκε στις 24 Αυγούστου περυσι, μαζί τα τέσσερα μικρά παιδιά της. Τα τρία μικρότερα βρέθηκαν στην αγκαλιά της, απανθρακωμένοι όλοι. Το μεγαλύτερο, μερικά μέτρα μακρύτερα. Η φωτιά ήταν πιο γρήγορη από το 15χρονο κορίτσι...

Διάβασα μία συνέντευξη του αδελφού της Αθανασίας (http://makelio.blogspot.com/2008/08/2-4.html), μία αξιοπρεπέστατη συνέντευξη. Λέει εκεί μεταξύ άλλων ότι ο Δήμαρχος Ζαχάρως Πανταζής Χρονόπουλος ούτε καν ήρθε να επισκεφτεί και να συλλυπηθεί τους γονείς του, ενώ οργάνωσε τις προάλλες και καλλιστεία σκύλων! Φυσικά, δεν εκπλήσσομαι να τα ακούω αυτά για έναν άνθρωπο που μάλλον με νταβατζής μοιάζει, είχε αποτελέσει πρωτοπαλλίκαρο της προσωπικής φρουράς του αλήστου μνήμης Βαγγέλη Γιαννόπουλου, ειδικεύεται στα σόου και είχε επανειλημμένα εκρεμμότητες με τη δικαιοσύνη (είχε κάνει και σχετικό ρεπορτάζ ο Κώστας Βαξεβάνης στο "Κουτί της Πανδώρας"). 

Αυτό που έχει περισσότερη σημασία είναι ότι όλοι μας ξεχνάμε γρήγορα. Σε μία δημοσκόπηση του ΣΚΑΙ για το "Πρόσωπο της Χρονιάς" για το 2007 πολλοί περισσότεροι ήταν αυτοί που επέλεξαν τον Λαζόπουλο αντί της Αθανασίας Κάρτα (http://www.skai.gr/master_story.php?id=68736). Με έθλιψε η επιλογή του κόσμου, αλλά αποτυπώνει μια πραγματικότητα. Ίσως και το ότι η οικογένεια της Αθανασίας δεν έδωσε ούτε μια φωτογραφία της στον Τύπο, ενώ έδιωξαν και τα ΜΜΕ από την κηδεία (καλά έκαναν!), έπαιξε ένα ρόλο: Υπάρχεις όσο υπάρχεις στην τηλεόραση.

Όμως, οι τραγικές αυτές στιγμές της μάνας με τα τέσσερα παιδιά, χαραγμένες στο τελευταίο, απελπισμένο της τηλεφώνημα στον σύζυγό της, δεν είναι κάτι που μπορεί να ξεχαστεί χωρίς συνέπειες. Η μνήμη είναι πολύτιμο δώρο του Θεού στο άνθρωπο. Και η συγκεκριμένη τραγική στιγμή έξω από το μικρό χωριό της Ηλείας, με τους πάνω από 20 νεκρούς, δεν θα πρέπει να σβήσει από τη συλλογική μας μνήμη. Το να θυμόμαστε την Αθανασία Κάρτα-Παρασκευοπούλου και τα 4 παιδιά της είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε ως άνθρωποι, είναι θέμα αξιοπρέπειας, ατομικής και συλλογικής.

Υ.Γ. Από τον Μητροπολίτη Τριφυλλίας κ. Χρυσόστομο περιμένω, σαν απλός Χριστιανός, να πάρει πρωτοβουλία να αναγείρει ένα εκκλησάκι στον τόπο αυτό του μαρτυρίου τόσων ανθρώπων.                                         

 Αξίζουν και τα παρεπόμενα σχόλια

Απόστολος Σαμπαζιώτης είπε...

τα λόγια είναι περιττά.. χάνονται τα πάντα άραγε στη χοάνη της καθημερινότητας; είμαστε αβοήθητοι να ακολουθούμε τους ρυθμούς που μας παίζουν; μπράβο πάντως για την αναφορά -έτσι για να μην ξεχνιόμαστε.. 

17 Σεπτεμβρίου 2008 12:30 μ.μ. 

Μάρκο Τ είπε...

Φαίνεται ότι όπως το λες και εσύ, τα πάντα χάνονται μέσα στη χοάνη της καθημερινότητας. Μιας καθημερινότητας με προτεραιότητες καθορισμένες εν πολλοίς από άλλους. Η μητέρα με τα 4 παιδιά της, όμως, αποτελούν την προσοπωποίηση του τραγικού στην ακρότητά του. Και το μόνο που με παρηγορεί είναι η πίστη μου ότι ο ανείπωτος αυτός πόνος εξαφανίζεται όπως το σκοτάδι μπροστά στο φως της Ανάστασης. Χωρίς την προοπτική της αιωνιότητας, ο μαρτυρικός θάνατος μιας οικογένειας μου φαίνεται παράλογος και αφόρητος. Η μνήμη όμως πρέπει να υπάρχει. 

18 Σεπτεμβρίου 2008 12:09 μ.μ. 

Λωτοφάγος είπε...

Εκτός από ανέγερση δημαρχείου με τα χρήματα της Αυστραλίας για τους πυρόπληκτους οργανώνει και καλλιστεία σκύλων! Συγχαρητήρια! Όχι σε αυτόν, στους Ζαχαριώτες που τον ψηφίζουν! Τι να πω; Δεν θα βάλουμε μυαλό ποτέ; Τέτοια ακούω και μού'ρχεται να μεταναστεύσω στην Παταγωνία! 

21 Σεπτεμβρίου 2008 8:45 μ.μ.