Παρά τις όποιες αντιρρήσεις μου με τις θέσεις
που προβάλλονται στο blog
θα συνεχίσω με
τα της μουσικής ψυχαγωγίας των επισκεπτών.
Θα συνεχίσω με δύο
τραγουδια και πάλι του Θανάση Παπακωνσταντίνου, ένα από τον προτελευταίο δίσκο του «Ο ελάχιστος
εαυτός» και ένα από τον τελευταίο του «Μαγγανείες» με τραγουδιστή τον Γιάννη Χαρούλη,σε παλιότερη
όμως εκδοχή του τραγουδισμένο από την Μελίνα Κανά. Και στα δύο αυτά τραγούδια
διακρίνεται το πόσο η λαική μας παράδοση έχει επηρεάσει τον δημιουργό τόσο σε
επίπεδο μουσικής, πολύ δε περισσότερο στιχουργικά.
1.
Του Ερωτα και του Θανάτου
Μουσικη-τραγούδι: Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Στιχοι: Μαρία Μουτσάκη
Όταν άκουσα για πρώτη φορά αυτό το
ποίημα-τραγούδι συνειρμικά πήγα πολλά χρόνια πίσω όταν στα μαθητικά χρόνια
εγινα κοινωνός του παραδοσιακού ποιήματος «Του νεκρού αδερφού» η ανάγνωση του
οποίου μου είχε προκαλέσει ρίγη συγκίνησης. Τα ίδια και εντονότερα ήταν τα
συναισθήματα που μου προκάλεσε το τραγούδι «Του Ερωτα και του Θανάτου». Επειδή
το είδος του τραγουδιού ίσως δεν βοηθήσει στην παρακολούθηση των στίχων της κας
Μουτσάκη (από τα λίγα τραγουδια του Θανάση χωρίς δικά του λόγια), τους παραθέτω
αυτούσιους:
της πικροδάφνης τον ανθό και στης ιτιάς το δάκρυ
που στάζει όλο παράπονο στης ποταμιάς την άκρη
στου κόρφου σου τα βότανα και στην ποδιά σου πάνω
έγειρα να αποκοιμηθώ, τον πυρετό να γιάνω
Έκλεισα τα ματάκια μου κι είδα όνειρο μεγάλο
πως σε μια αυλή, για χάρη σου, πάλευα με το χάρο
Και φώναξες σαν σ' άρπαξε και μ' είδες να σαστίζω:
"μη με φοβάσαι αγάπη μου λιβάνι κι αν μυρίζω,
μόνο σκουλήκι να γενείς, να 'ρθεις να μ' ανταμώσεις
κρυφά στο σώμα μου να μπεις, γλυκό φιλί να δώσεις
Ένα φιλί αλλιώτικο που ανάσα δε θα φέρνει
μα μες στης γης τις μυρωδιές τα κάλλη μου θα σπέρνει"
Σκουλήκι γίνηκα κι εγώ κι ήρθα να σ' ανταμώσω,
κρυφά στο σώμα σου να μπω, γλυκά φιλιά να δώσω
Στο έμπα χίλια σου 'δωκα, στο έβγα δυο χιλιάδες,
γλυκά να λιώσεις, να χυθείς, σαν τις χλωμές λαμπάδες
Κι εκεί στης γης τις μυρωδιές, στην παιχνιδιάρα σήψη
ο Έρωτας τον Θάνατο μπόρεσε να νικήσει
Απ' τα φιλιά που χάρισα στα κάλλη του κορμιού σου
λουλούδι φύτρωσε μικρό που πίνει απ' τους χυμούς σου
Λουλούδι που κι αν μαραθεί τη μυρωδιά δε χάνει
γιατί δακρύζει σαν ιτιά κι ανθεί σαν πικροδάφνη
2. Μια μάνα που’ χε ένα γιο (Η περδικα)
Στιχοι-μουσικη: Θανασης Παπακωνσταντίνου
Τραγουδι: Μελίνα Κανά
Χωρίς σχόλια
Καλή ακρόαση
Φιλικα ΑΣΗΜΑΚΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου