Όπως είπαμε η δεύτερη εκδοχή στηρίζεται σε ιστορικά στοιχεία και την εκφράζει με το κείμενό του ο αρχαιοδίφης αρχιτέκτονας Νίκος Αλεξανδρόπουλος. Ιδού το κείμενο:
[ Σε πολλά έγγραφα των αγωνιστών του 1821 περιοχή της Ζαχάρως αναφέρεται σαν τοπωνύμιο. Τότε δεν υπήρχε ο οικισμός. Στο ύψωμα του Αγίου Σπυρίδωνα ήταν το κονάκι του μπέη.Τον τόπο τον καλλιεργούσαν οι Τσορβατζέοι, ενώ είχαν τα χειμαδιά τους και οι Αλβαινέοι, που είχαν φτιάξει τρεις πρόχειρους συνοικισμούς: Τα «Καλύβια» γύρω από τον «Παλιό Αγιοσπυρίδωνα», τα «Περα Καλύβια» και τα «Κάτου Καλύβια», δηλαδή το σημερινό Κάτου Ξηροχώρι, όπου μέχρι και πριν λίγο καιρό υπήρχαν οι χαρακτηριστικές πλεχτές με κλαδιά από λυγαριές, τσοπαναρεϊκες καλύβες.Ο σημερινός οικισμός έγινε μετά το 1835. 
Σχετικά με την ονομασία της Ζαχάρως, η παράδοση που επικρατεί είναι ότι αρκετά χρόνια πριν την Επανάσταση, υπήρχε κάποια γυναίκα χανιτζού, που την έλεγαν Ζαχαρούλα. Και ότι από το όνομά της πήρε το όνομα και ο τόπος. Όμως η μόνη πραγματική «Ζαχαρούλα» που συνδέεται ιστορικά με την περιοχή της Ζαχάρως είναι η Μαρία Ζαχαρία (Marie Zaccaria 1402-1404) χήρα του Πέτρου Βόρδου, που κατάγονταν από τον Άγιο Σουπερανό της Γένοβας. Αυτή είχε στην κατοχή της την Δυτική Πελοπόννησο, από την οποία την έδιωξε ο ανιψιός της Ζαχαρίας Κεντυρίων Β’ (Centurione Zaccaria 1404-1432) βαρόνος της Κυπαρισσίας (Αρκαδιάς). Ο οποίος, με τη σειρά του, αυτή την περιοχή την έδωσε προίκα στην κόρη του Αικατερίνη, όταν παντρεύτηκε τον Θεόδωρο Παλαιολόγο, αδελφό του Κωνσταντίνου, τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου.
Φαίνεται λογικό η περιοχή να έλαβε το όνομά της από το όνομα του φεουδάρχη της Ζαχαρία. Ενώ σαν ανάμνηση παρέμεινε το όνομα «Ζαχαρούλα», της προκατόχου του Κεντυρίονα, Μαρίας Ζαχαρία, της αδικημένης θείας του. Την οποία, ο πάντα πονόψυχος και υπέρ των αδικημένων λαός, την αποκαλούσε χαϊδευτικά «Ζαχαρούλα».
Άλλωστε όλα σχεδόν τα χωρία της περιοχής μας, αλλά και της ευρύτερης περιοχής της Ηλείας, της Μεσσηνίας και αλλού στην Πελοπόννησο, έχουν πάρει τα ονόματά τους από τους ιδρυτές τους ή τους τιμαριούχους τους, γι΄ αυτό και οι παλιότεροι, μέχρι και πρόσφατα, όταν αναφερόσαντε στα χωρία, βάζανε το πρόθεμα «ΣΤΟΥ» και χρησιμοποιούσαν την γενική κλίση και όχι την ονομαστική. Δηλαδή λέγανε «στο χωριό του Μπαράκου» και για συντομία στου «Μπαράκου», στου «Γολέμι», στου «Μπεσκίνι», στου «Σκλήβα», κ.λπ.]
Σε μια επόμενη ανάρτηση θα υπάρχουν κι άλλα
στοιχεία για την ονομασία της Ζαχάρως παρμένα
από την αξιόλογη εργασία "Επαρχία Ολυμπίας
κατά το 1805"του Θανάση Κ. Δαϊκου που στη-
ρίζεται στις ανυπέρβλητες "ΠΕΡΙΗΓΗΣΕΙΣ ΣΤΟ
ΜΟΡΗΑ" του Άγγλου λοχαγού W.M. Leak που
περιηγήθηκε την Πελοπόννησο κατά το 1805
και 1806. Η μαρτυρία αυτή αποτελεί τη κολυ-
μπήθρα της αλήθειας. Επίσης θα δημοσιεύσου-
με και το χάρτη του Ληκ, που είναι ο παλαιότε-
ρος και ίσως ο μοναδικός που αναφέρει και απο-
τυπώνει τη Ζαχάρω ως ξεχωριστό, συγκροτημένο
χωριό που υπήρχε πριν την Επανάσταση του΄21
σίγουρα αρκετά χρόνια πιο πριν από το χρόνο
(27 Φεβρουαρίου 1805) που ο Ληκ πέρασε από
την περιοχή μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου