Τις προάλλες, μια κυρία από την Βουλγαρία, μου είπε, καθώς μιλάγαμε για την κατάσταση στην Ελλάδα: "μα εσείς οι Ελληνες δεν είσαστε ενωμένοι"
Αυτό με έκανε να θυμηθώ και πάλι τον Ελύτη. Παραθέτω κάποια αποσπάσματα απο τον Μικρό Ναυτίλο. Είναι όλα εικόνες από την Ελληνική ιστορία, από αρχαιοτάτων χρόνων.
Κατάκοιτος, με γάγγραινα στο πόδι, ο Μιλτιάδης
έχει μεταφερθεί στο Δικαστήριο, κι εκεί, με κατάπληξη κι έσχατη
αποκαρδίωση, ακούει την καταδίκη του.
Μ' εγκαρτέρηση, μετά τον εξοστρακισμό του από
τους Αθηναίους, ο Αριστείδης ανεβαίνει στο καράβι που θα τον
απομακρύνει από την πατρίδα του.
Ο Φειδίας ριγμένος στις φυλακές σαν κακούργος
αργοπεθαίνει από γηρατειά και θλίψη.
Στο φτωχό του στρώμα της φυλακής, ο Σωκράτης,
μετά την καταδίκη του σε θάνατο, πίνει το κώνειο ήρεμος και ξεψυχάει.
Μέσα σε μια γενική οχλαγωγία, ο Φωκίων και οι φίλοι του,
χωρίς να μπορέσουν ν' απολογηθούν, καταδικάζονται σε θάνατο.
Μια ειδική επιτροπή που επέχει θέση Στρατοδικείου
καταδικάζει τον Γεώργιο Καραϊσκάκη ως «επίβουλον και προδότην της πατρίδος».
Με καταδίκη σε θάνατο ρίχνεται στις φυλακές ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης.
Κυριακή πρωί, στο Ναύπλιο, έξω απ' την εκκλησία,
ο Κυβερνήτης Ιωάννης Καποδίστριας πέφτει κάτω απ' τις σφαίρες
των Μαυρομιχαλαίων.
Βγαίνοντας από το σταθμό της Λυόν, στο Παρίσι,
μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών, ο Ελευθέριος Βενιζέλος
δέχεται τις σφαίρες δύο Ελλήνων αξιωματικών.
Κάτω από τη Γερμανική Κατοχή, ο Ελληνικός Λαϊκός
Απελευθερωτικός Στρατός εξοντώνει τον Συνταγματάρχη Ψαρρό,
που αγωνίζεται για τον ίδιο ακριβώς σκοπό επικεφαλής ανεξάρτητης
ανταρτικής ομάδας.
Στην Κύπρο, άνθρωποι σταλμένοι από τη δικτατορική κυβέρνηση
των Αθηνών, στήνουν -με σκοπό να τον δολοφονήσουν- ενέδρα
στον Εθνάρχη Μακάριο, που μόλις καταφέρνει να διαφύγει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου