ΓΙΑΝΝΗΣ ΖΗΒΑΣ
Ακούγεται συχνά η άποψη ότι η κλασσική μουσική είναι κάτι που δεν εκφράζει τον λαό, τις πλατιές μάζες και γενικότερα τον σύγχρονο άνθρωπο. Αυτό ισχύει σε μεγάλο βαθμό στην χώρα μας, εν αντιθέσει προς την συντριπτική πλειοψηφία των άλλων χωρών και λαών.Είναι σαν να λέμε ότι η λογοτεχνία σε όλο της το εύρος είναι κάτι που αφορά στους λογίους και στους ανθρώπους του πνεύματος και λοιπές ανοησίες. Αν δούμε όμως το νόημα που κρύβουν τα έργα των μουσουργών της λόγιας λεγόμενης μουσικής θα καταλάβουμε ότι μιλούμε για πανανθρώπινες αξίες , όπως είναι η αγάπη στην ευρύτερη του όρου έννοια και όχι μόνο στην ερωτική της διάσταση, η δικαιοσύνη, η φιλία, η φιλοπατρία, η αλληλεγγύη, ο θαυμασμός προς την φύση και άλλα. Στην Ελλάδα δυστυχώς μεταπολεμικά και κυρίως μετεμφυλιακά τέθηκε εκποδών η πνευματική καλλιέργεια στην ευρύτερή της ανάπτυξη, με τα σχολεία και τους δασκάλους να περιορίζουν τους ορίζοντες των μαθητών και των σπουδαστών γενικότερα στα μαθήματα και στην παπαγαλία. Μέσα σ' αυτήν την καταστροφική πορεία ήταν μοιραίο να εξοβελισθεί και η κλασσική μουσική σαν κάτι που δεν αφορά στον λαό , αλλά στις ελίτ του πνεύματος και στην άρχουσα τάξη. Ακριβώς επειδή η λόγια μουσική με τα νοήματα από τα οποία εμφορείται , απελευθερώνει και δίνει φτερά στο πνεύμα και στην ψυχή, κρατήθηκε επιμελώς μακριά από τον λαό μας. Όπως οι μεγάλοι μας λογοτέχνες , επιστήμονες και καλλιτέχνες εδιώχθησαν απηνώς από τις μεταπολεμικές κυβερνήσεις , έτσι και η κλασσική μουσική έγινε ένα ανιαρό μάθημα στα γυμνάσια. Βέβαια δεν μπόρεσαν οι κρατούντες τα ηνία της εξουσίας να εξοστρακίσουν την λαϊκή μας μουσική και την μελοποιημένη μας λογοτεχνία. Εκεί ομολογουμένως η λαϊκή έκφραση δεν ηττήθηκε. Όμως η προσέγγιση του λαού μας με τα έργα της λόγιας μουσικής παραμένει ένα άπιαστο όνειρο. Το μόνο ενθαρρυντικό είναι ότι η νεότερη γενιά έχει αρχίσει εδώ και δύο δεκαετίες να ασχολείται με ζέση με αυτό το είδος μουσικής.
Σαν επιδόρπιο προτείνω να ακούσουμε , αποσπάσματα από ένα έργο του Νίκου Σκαλκώτα ( 1904-1949), από ένα έργο του Σμέτανα (, βοημού συνθέτη και ένα απόσπασμα από την όπερα του Π,Ι.Τσαϊκόφσκι (1840-1893) , η Παρθένος της Ορλεάνης ( Ζάν Ντ' Άρκ)
Σκαλκώτας : Κοντσέρτο για δύο βιολιά και ορχήστρα . Το δεύτερο μέρος βασίζεται στο κύριο θέμα του τραγουδιού του Βασίλ
Σμέτανα : Από τα δάση και τα λειβάδια της Βοημίας (συμφωνικό ποίημα)
Τσαϊκόφσκι : Η άρια της Ζάν ντ' Άρκ από την πρώτη πράξη της όπερας "η Παρθένος της Ορλεάνης¨.
Εδώ επισυνάπτεται ένα μόνο έργο. Σε άλλα μηνύματα τα άλλα δύο.
Ελπίζω να μη σας κούρασα....https://www.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου