Καταπληκτική ιστορία από το βιβλίο «ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΜΠΕΤΑΣ, ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ, και η βρόχα έπιπτε… στρέιτ θρού» Τόμος Α, της Ιωάννας Κλειάσιου, εκδόσεις ντέφι.
Μια μέρα τότε, βγαίνω από το σπίτι και θυμάμαι όλους τους γύρω τοίχους βαμμένους κόκκινους, σφυροδρέπανο και να γράφουν ψηφίσατε Νεφελούδη. Πολύ μου άρεσε αυτή η εικόνα. Είχα βέβαια άγνοια τι ήτανε ο Νεφελούδης και το σφυροδρέπανο, έξι χρονώ παιδάκι ήμουνα. Μου άρεσε όμως αυτό το σχεδιάκι, το σφυροδρέπανο και σκέφτηκα γιατί να μην κάνω και γω κανένα. Παίρνω του θείου το μίνιο και πλακώνομαι και κοκκινίζω όλη την υπόλοιπη γειτονιά, όπου έβρισκα άσπρο τοίχο, τον γεμίζω σφυροδρέπανα και τα καμάρωνα μετά. Άλλα μου βγαίνανε λίγο στραβά, σ’ άλλα έτρεμε το χέρι μου, αλλά σιγά-σιγά το συνήθισα το σχέδιο και τα κατάφερα. Μόλις τα είδανε απορήσανε όλοι. Μέρα μεσημέρι ποιός τα έκανε. Καλά τα πρώτα τα είχανε δει πρωί πρωί, αλλά τα υπόλοιπα ποιός πέρασε και τα ‘κανε; Αρχίσανε να ρωτάνε, μην είδατε κανένα. Ερχονται και στο σπίτι μας, ήμασταν μαζεμένοι όλοι και ρωτάνε, ρε Ζαμπέτα, είδατε κανένα να κάνει στους τοίχους τα σφυροδρέπανα; Πετάγομαι εγώ όλο χαρά που τα προσέξανε και λέω, εγώ, εγώ, τα ζωγράφισα. Σηκώνονται όλοι τους αναστατωμένοι κι αρχίζει ο θείος που δούλευε και στο υπουργείο Συγκοινωνιών και τον είχα εκθέσει, να με πλακώνει στο ξύλο. Ξύλο, πολύ ξύλο. Το έτρωγα ο δόλιος και δεν καταλάβαινα το γιατί. Αν δεν έμπαινε η καημένη η γιαγιά μου να με γλιτώσει ακόμα θα με έδερνε, μέχρι σήμερα, που τον είχα εκθέσει, εγώ το εξάχρονο παιδάκι. Πολύ ξύλο για το σφυροδρέπανο, έφαγα ξύλο ρε, εγώ, για το Κόμμα!
Αυτή ήταν και η πρώτη επαφή μου … με το Κόμμα! …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου