TO ΓΙΑΝΝΙΤΣΟΧΩΡΙ ΕΙΝΑΙ
ΣΤΟ ΝΟΤΙΟΤΕΡΟ ΣΗΜΕΙΟ
ΤΟΥ ΔΗΜΟΥ ΖΑΧΑΡΩΣ, ΤΗΣ
ΠΑΛΑΙ ΠΟΤΕ ΕΠΑΡΧΙΑΣ
ΟΛΥΜΠΙΑΣ,ΣΤΙΣ ΕΚΒΟΛΕΣ
ΤΗΣ ΝΕΔΑΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΤΑ
ΣΥΝΟΡΑ ΗΛΕΙΑΣ ΚΑΙ
ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ.
Δευτέρα 11 Ιουλίου 2016
ΔΙΑΦΑΝΟΣ
Στην πλώρη ακουμπισμένος, ένας διάφανος
τα κόκαλα μετράει, μένει άφωνος τρώει την πέτρα σαν ψωμί, ο Καίσαρας Βαλιέχο άλλο αδερφό δεν έχω, άλλο αδερφό δεν έχω…
Μικρό κείμενο για την υπεράσπιση των αντιεξουσιαστών
Κάθε κοινωνικός σχηματισμός που έχει ή θέλει την εξουσία εκτρέφει και εκπαιδεύει μαντρόσκυλα. Το κράτος έχει την αστυνομία και το παρακράτος. Στα κόμματα έχουμε τα ονομαζόμενα «μαντρόσκυλα». Επιλέγονται επιθετικές ράτσες και βέβαια εκπαιδεύονται για να αναπτύξουν στο έπακρο αυτή τη ροπή. Αντίθετα οι διάφορες αντιεξουσιαστικές ομάδες δεν έχουν ανάγκη για κάτι τέτοιο γιατί δεν έχουν σκοπό να καταλάβουν την εξουσία ούτε μάντρες να φυλάξουν. Έτσι γίνονται πιο ευάλωτοι σε προβοκάτσιες μα καλύτερα ελεύθεροι και ευάλωτοι παρά σκλάβοι και ασφαλείς. Πολλοί κρύβουν τα πρόσωπά τους είτε για τεχνικούς λόγους (προστασία από δακρυγόνα και άλλα παρανοϊκά σκευάσματα καταστολής) είτε και για να μη τους αναγνωρίσουν από τη στιγμή που κάνουν παράνομες ενέργειες. Όποιος φοράει κουκούλα δεν σημαίνει πως είναι δειλός. Είναι δειλός – ας πούμε – ο Κομαντάντε Μάρκος?
Κατανοώ τη βία των αδυνάτων που προσπαθούν να υπερασπίσουν την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, έχει ηθικά ερείσματα. Φοβάμαι όμως πως όποιος μολυνθεί από την υιό της βίας, ακόμα και όταν ο στόχος του είναι ουμανιστικός, θα αποτύχει στο τέλος. Το μέσον κι ο σκοπός αγιάζουν το αποτέλεσμα. Αντί για τη βία προτιμώ την ανέλιξη της πνευματικότητας και την ανθρωπιά σαν μέσο για μια καλύτερη ζωή. Παρ’ όλα αυτά όμως θεωρώ τους αντιεξουσιαστές σαν το πιο ανιδιοτελές και θαρραλέο τμήμα των κοινωνικών αγωνιστών είτε στα δικά μας πρόσφατα γεγονότα, είτε στο απώτερο παρελθόν είτε στο μέλλον, τοπικά ή παγκόσμια…. Σαν επίλογο, συμπληρώνοντας ίσως τα παραπάνω με κάτι από το διακόνεμα μου, παραθέτω τις δύο τελευταίες στροφές από το ακυκλοφόρητο τραγούδι μου «Ο Σαν Μικέλε Είχε Έναν Κόκκορα» :
Πείτε μου. Μη βρέθηκε η σκάφη που, παλιά,
Λουζόμουνα με ήλιο και με χιόνι
Ή τα μαλλιά που φύλαξε απ’ την πρώτη μου κουρά
Η μάνα που ακόμα ρούχα απλώνει?
Το πτυελοδοχείο του Μπακούνιν το χυτό,
Σύντροφοι, μήπως βρέθηκε και κείνο,
Να φτύσω μέσα με θυμό που οι νέες εποχές
Με κάνουνε να μοιάζω με αρλεκίνο?
Θανάσης Παπακωνσταντίνου
Αναρτημενο στο ιστολογιο του αναρχικου μουσικου συγκροτηματος Ωχρα Σπειροχαιτη: wxra.blogspot.com
Δεν ξέρω αν υπάρχει ιός της βίας που τον κόλλησαν οι υιοί της βίας. Η ωχρά σπειροχαίτη όμως είναι σίγουρα επικίνδυνη και να προσέχεις. Ο Καρυωτάκης δε πρόσεχε.
Καταρχας οι Ωχρα Σπειροχαιτη ανερτησαν αυτη τη δηλωση πιθανον ειρωνικα για το προσωπο του Θ.Π. . Εγω με τη σειρα μου την εβαλα εδω γιατι ειναι μια δηλωση απο εναν ανθρωπο που δεν βγαινει συχνα σε τηλεορασεις, ραδιοφωνα κλπ. Οσον αφορα τωρα το μουσικο σχημα Ωχρα Σπειροχαιτη μακαρι να υπηρχαν μουσικοι σαν κι αυτους με τη πολιτικη περι πνευματικων δικαιωματων που ακολουθουν και στεκονται επι 20 συναπτα ετη παιζοντας τη μουσικη τους σε πλατειες και καταληψεις. Ψαξε και ακουσε τους λιγο…σιγουρα θα τους βρεις καπου στο ιντερνετ και κατεβασε τα κομματια τους. Αυτοι ειναι που μελοποιησαν τη ‘Μαρια Νεφελη’ του Ελυτη, τους ‘κουφιους ανθρωπους’ του Ελλιοτ, το ‘modus vivendi’ του Α. Ασλανογλου, το ‘μονο σε μενα’ του Τ.Πατρικιου και πολλα αλλα…μην τους κραζουμε τωρα επειδη εχουν δηλωσει απο παντα πως ειναι αναρχικοι και δεν γουσταρουν να πουλουν τα τραγουδια τους.
9 σχόλια