Πάλι κάπως τα έχω αναφέρει αλλά αλλού είναι το θέμα, είναι στον Αριάν και μερικούς άλλους Αλβανούς, που ..προσκύνησαν.
Στη δεκαετία του '90 μετά την πτώση της μπουκαπόρτας του υπαρκτού, ανύπαρκτου είχαμε το μεγάλο κύμα μεταναστών από την Αλβανία. Όπως και όλη η χώρα έτσι και το Γιαννιτσοχώρι κατακλύσθηκε. Βεβαίως ήταν κάθε καρυδιάς καρύδι, αλλά οι περισσότεροι μετανάστες ήταν αμούστακα παιδιά τα οποία ανδρώθηκαν στο μεροκάματο και στην ανέχεια,[1] σκληρή εκμετάλλευση, μικρά μεροκάματα, καταγγελίες στην αστυνομία και διώξεις.
Με τον καιρό και και μετά από σχετική ομαλοποίηση επήλθε μια μορφή αφομοίωσης, κυρίως στην εκπαίδευση και όντες εργατικοί στο έπακρο, εδραιώθηκαν για τα καλά [αγορές οικοπέδων, σπιτιών, μαγαζιών, αυτοκινήτων]. Σίγουρα συνετέλεσαν σε μεγάλο βαθμό στην οικονομική ανόρθωση του χωριού όπως συνέβη και σε όλη τη χώρα. [2]
Ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα των πρώτων μετοίκων είναι ο ήρωας της σημερινής μας ανάρτησης, ο Αριάν Τσελάς
Δυστυχώς ο λεβέντης μας "ελληνοποίησε "το όνομά του από Άριαν σε Βασίλης. Απαράδεχτη ταχτική φτηνού ξεπουλήματος της εθνικής συνείδησης....που ευτυχώς συναντάται σε λίγους...προσκυνημένους. Είναι δε γνωστός και ως τραγουδιστής. Ακούστε τον.. Αρκετά καλά τραγουδάει, με την ψυχή του σίγουρα, πράγμα που μετράει πολύ!
[1] Τα πρώτα χρόνια οι σχέσεις με τους ντόπιους ήταν κάκιστες [σκληρή εκμετάλλευση, μικρά μεροκάματα, καταγγελίες στην αστυνομία και διώξεις]και οι συνθήκες διαβίωσης άθλιες. Οι βατιώνες τα θερμοκήπια και τα καλύβια ήταν οι χώροι διαμονής τους. Κύριο στοιχείο της διατροφής τους ήταν το βιτάμ και η φρατζόλα.
[[2] Αργότερα ήρθαν οικονομικοί μετανάστες και από άλλες χώρες [Βουλγαρία, Ρουμανία αλλά και από τρίτες χώρες Αφρική, Ασίας, Πακιστάν, Μπαγκλαντές και...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου