Αχ ρε Ζαχάρω........ Τι να κάνουμε, με ότι ασχοληθούμε κι ότι αγγίξουμε στον Δήμο πληγωνόμαστε και μας κυριεύει απογοήτευση. Όλα τα καθέκαστα νέα αναφέρονται κάθε τόσο με τις αναρτήσεις "Τοπικά Νέα" που συνήθως είναι δελτία τύπου στην "ΠΡΩΙΝΗ", για τα πεπραγμένα. Όμως αρκετά της καθημερινότητας περνούν ντουκ. Τα βασανάκια που λέμε...
Σήμερα θα ασχοληθούμε με ένα αρκετά φλέγον θέμα που αν και πέρασε αρκετός καιρός, δείχνει την κάκιστη και ανελεύθερη αντίληψη που έχουν στον δήμο για την ελεύθερη χρήση των κοινών χώρων από τους δημότες.
Στη Ζαχάρω που έχει ίσως τη χειρότερη ρυμοτομία [υπόψη στερείται πολεοδομικού Σχεδίου εντελώς κλικ ΕΔΩ] αν και υπήρχαν οι προϋποθέσεις να είναι μια μικρή επτάλοφη πόλη, το πιο γραφικό της σημείο είναι ο λόφος του προφήτη Ηλία.
Για τους νεότερους να αναφέρω ότι στα χρόνια του μοναδικού οραματιστή δημάρχου Καραπαναγιώτη, ο προφήτης Ηλίας είχε γίνει μικρός ζωολογικός κήπος με ελάφια και χώρος αναψυχής και ψυχαγωγίας, όπου αργότερα δημιουργήθηκαν και μονήρεις ξύλινες κατασκευές από το δασαρχείο. Στη συνέχεια για πολλά χρόνια εγκαταλείφθηκε στην τύχη του, με αποτέλεσμα μερικοί εκατέρωθεν ιδιοκτήτες να επεκτείνουν τα σύνορά τους και να οικειοποιηθούν μέρος δημόσιας περιουσίας, πράμα πολύ σύνηθες παντού.
Ερχόμενοι στα τωρινά χρόνια, ο δήμος προκειμένου να διαφυλάξει το χώρο από τέτοιες καταπατήσεις αλλά και να αποτρέψει "περιθωριακούς" επισκέπτες, προέβη εντελώς αλόγιστα σε περίκλειστη περίφραξη όλου του χώρου.
Έτσι κατάφερε δύο τινά:
1ον Νομιμοποίησε διάφορες καταπατήσεις, αντί να προστρέξει σε ένδικα μέσα και το κυριότερο
2ο Με αυτόν τον φραγμό απέκλεισε την ελεύθερη επίσκεψη των δημοτών, αντί να την διευκολύνει με διάφορους ελκυστικούς τρόπους.
Προφανώς αγνοούν αδικαιολόγητα ότι τέτοιοι περιορισμοί και φραγμοί κοινών χώρων πνίγουν την ελευθερία και αυτή την δημοκρατία. [1]
Φυσικά και υπάρχουν ήπιοι και οικολογικοί τρόποι να διασφαλιστεί η ακεραιότητα και η ασφάλεια των δημοσίων χώρων (κήπων, πάρκων, κτλ) και συνάμα να παραμείνουν κτήμα όλου του λαού. [2]
Προσεχώς θα αναφερθούμε στην αντιμετώπιση αλλά και την αισθητική του δήμου μας στα απομακρυσμένα χωριά και δη σε αυτά που στις εκλογές υπερτερούσε ο αντίπαλος, όπως το Πρασιδάκι και ο Αλιάς. Στο δε Γιαννιτσοχώρι τι να πω; Το μοναδικό που έχουν κάνει είναι μια παιδική χαρά.
[1] Δυστυχώς μια τέτοια περίπου αντίληψη κυριαρχεί και στο Πεδίο του Άρεως. Από την αρχή φρόντισαν να υπάρχουν στην περίφραξη πολλές θύρες εισόδου, όμως τώρα οι περισσότερες, εκτός από 3-4, είναι θεόκλειστες ...
[2] Φυσικά στην είσοδο της περίφραξης υπάρχει σιδερένια πόρτα, διπλοαμπαρωμένη με γερή κλειδαριά. Όλα θα διορθωθούν εάν ο δήμος διαθέσει φύλακα.... Λέτε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου