ΘΕΑΤΡΟ "Η ΝΕΔΑ''

 ΣΧΕΤΙΚΟ ΜΕ ΤΗ ΧΘΕΣΙΝΗ ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ ΠΕΡΙ ΘΕΑΤΡΟΥ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΙΤΣΟΧΩΡΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΙΗΓΗΜΑ "ΑΞΕΣΥΝΕΡΙΣΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ" ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ <<ΜΗΤΡΑ ΜΕ ΑΓΚΑΘΙΑ>> ΤΗΣ ΦΙΛΗΣ ΑΡΕΤΗΣ ΠΑΝΟΥ.

ΘΑΥΜΑΣΤΕ ΤΟ! ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΤΗΝ ..ΕΝΟΡΑΣΗ ΤΗΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΩΣ..

ΑΞΕΣΥΝΕΡΙΣΤΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Πάνω, από τον Άη Λια, ο κάμπος μοιάζει με αεροφωτογραφία, το γαιώδες μωσαϊκό των χωραφιών, η ομοιόμορφη γκριζογάλανη λίμνη των θερμοκηπίων, δίπλα  στη θάλασσα που λάμπει με σκανταλιάρικους ιριδισμούς.  Το χωριό, λίγα άσπρα σπίτια, σαν κυψέλες, σε φυγόκεντρο σχηματισμό, αραιώνει και εξαφανίζεται γρήγορα, γύρω από το κεντρικό του σημείο, όπου εξέχει ένα ψηλό καμπαναριό. Αν προσέξεις καλά, ανάμεσα στα τελευταία σπίτια του χωριού και τα θερμοκήπια, θα διακρίνεις τα ερείπια του αρχαίου οικισμού. Εδώ στέκονταν κάποτε οι κυψέλες που στέγαζαν το ανθρώπινο μελίσσι. Τώρα η φύση, σιωπηλά κι αδυσώπητα, προσπαθεί να τις καταπιεί, να τις αφομοιώσει στο χάος, ή σε μια τάξη ανώτερη. Πιο καλά φαίνεται το θέατρο. 

Το ημικυκλικό του σχήμα που διαγράφεται αμυδρά, κάτω από το χορτάρι που φυτρώνει και θεριεύει παντού, δεν αφήνει περιθώρια αμφιβολίας, γι’ αυτό που κάποτε υπήρξε, κι ας έχουν γκρεμιστεί οι κερκίδες, κι ας μην είναι πια στη σκηνή παρά σωροί από σπασμένες πέτρες.

 Από δω θα δεις και το ποτάμι. Τα νερά του αστράφτουν για μια στιγμή στο φως και κρύβονται σε βαθύσκιωτα φυλλώματα πριν χυθούν στη θάλασσα λίγο παρακάτω.  Αυτό, το μόνο ποτάμι με όνομα γυναίκας. Λες κι αυτοί που τα βάφτισαν, τα ποτάμια, δεν αμφέβαλλαν καθόλου για το ποιο έμπαινε μέσα στ’ άλλο, εκεί στις εκβολές που τα νερά τους ανακατεύονται, του ποταμού και της θάλασσας. Και γιατί  άραγε έκαναν εξαίρεση για  τη Νέδα;  

............................................................