Μονάχος σου, σε αψηλό χωριό απομονωμένος,
Δίχως μάνα να σου καρυκώνει τις κάλτες, δίχως φίλους για
βόλτα,
Πότε θα νοιώσεις πώς ό,τι πήρες-πήρες, τώρα πρέπει να δόσεις
Κι αν έχεις πολλά, πολλά θα δώσεις, αν λίγα,
Σκέψου τις ώρες που σπατάλησες εδώ και κει.
Παρόλες τις τυχόν επιφυλάξεις μου, σε συμβουλεύω
Να την κρατήσεις την αγνότητά σου: αυτό κυρίως.
Είναι βέβαια, οδυνηρή ή εγκράτεια, όταν μάλιστα
Τυχαίνει η φαντασία να οργιάζει, όμως αν θέλεις
Του κόσμου την εκτίμηση, όλο και πρέπει
Να ολοκληρώνεσαι στη στέρηση.
Εξόν απ΄ τη διδασκαλία στο σχολείο
Κοίτα να κάνεις και καμιά μικρή βιβλιοθήκη,
Νάρχονται οι νέοι του χωριού και να διαβάζουν.
Στην ενδοχώρα να εργαστείς. Έτσι προσφέρεις
Πολύ περισσότερα απ΄ τους νεανίσκους της Τσιμισκή.
Ωστόσο, κοίτα και την ηθική σου ακεραιότητα.
Από έναν νέο δροσερό κι αγνό, κυρίως αγνό,
Ιδιότητα δεν έχει η ανθρωπότης τιμιωτέραν.
Κ΄ εν τω μεταξύ, θα κρατούμε αλληλογραφία και θα μου
στέλνεις
φωτογραφίες ανάμεσα στα παιδιά του χωριού.
Και θάμαι, αλήθεια, περήφανος για έναν τέτοιον φίλο.
ΝΤΙΝΟΣ ΧΡΙΣΤΑΙΝΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου