Ο ΤΟΚΕΤΟΣ ΤΗΣ ΜΑΡΙΩΣ {1}

ΤΟΥΤΟ ΤΟ ΓΡΑΦΤΟ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟ ΠΡΙΝ 15 ΧΡΟΝΙΑ

ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΣΤΗΝ ΕΛΕΝΙΤΣΑ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ

ΚΟΥΦΟΠΟΥΛΟ ΠΟΥ ΑΥΡΙΟ ΠΑΝΤΡΕΥΟΥΝ

ΤΟ ΠΟΥΛΑΡΙ ΤΟΥΣ  ΤΟ ΔΗΜΗΤΡΑΚΗ.

ΣΤΗΝ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑ.
 











ΑΛΛΑ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΚΑΙ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΙΛΟΥΣ 

ΜΟΥ ΤΟΥΣ ΑΝΔΡΑΒΙΔΑΡΑΙΟΥΣ

Πεντέμισι χρόνια στη Κτηνιατρική Σχολή Θεσσαλονίκης, είκοσι-οχτώ μήνες αεροπορία, πέντε χρόνια δουλειά σε χοιροστάσια στο Άργος και στη Κόρινθο και να ‘μαι στην ηλικία του Χριστού, στην Ανδραβίδα, σαν κρατικός κτηνίατρος.

Η Ανδραβίδα είναι μια αγροτική μικρή πόλη (4-5 χιλιάδες κατοίκους) στον κάμπο της Ηλείας. Τον καιρό της Φραγκοκρατίας ήταν πρωτεύουσα του Πριγκιπάτου του Μορέως. Η μετέπειτα πορεία της και μάλιστα στα νεώτερα χρόνια, παρά τη πλούσια γεωγραφική θέση, ακολούθησε εντελώς φθίνουσα πορεία. Η κατάληξη πλέον να βρίσκεται η Ανδραβίδα κάτω από την απόλυτη ιμπεριαλιστική επικυριαρχία των πολύ κοντινών πόλεων, Λεχαινών και Γαστούνης. Πάντως για μένα, αυτός ο τόπος υπήρξε το πρώτο κοινωνικό και επαγγελματικό σχολείο. Γι’ αυτό το λόγο, τα περισσότερα περιστατικά και γεγονότα, που αναφέρω σε αυτό το πόνημα της ψυχής μου, έχουν διαδραματισθεί στην ευρύτερη περιοχή της Ανδραβίδας. Εδώ γνώρισα από ανθρώπους κάθε καρυδιάς καρύδι: το φιλόξενο, το νομοταγή, τον πλεονέκτη, το νεόπλουτο, τον κεμπάρη, το χασικλή, τον ψευτόμαγκα, το ρουφιάνο... Και με τι δε με τραπέζωσαν. Φαραώνι με κρεμμύδια, κόκορα με χυλοπίτες, βραστό μουνούχι με αβγόσυκα, μέχρι φασολάδα και χλωρή κρεμμυδοσαλάτα. Όσο φτωχός ήταν ο άνθρωπος τόσο ζεστός

και καλός ήταν μαζί μου. Οι έχοντες και περισσότερο οι κατέχοντες μου έβγαζαν πρώτα το λάδι και μετά με φίλευαν κάτι. Αλλιώς ο
ύτε μια απλή πορτοκαλάδα. Βέβαια ο νους σας να μην πάει σε αμοιβές, παροχές και τοιαύτα καθότι απ’ αυτά τα τυχερά του επαγγέλματος έβγαζα δεν έβγαζα τα τσιγάρα μου.

Δεν είχα προλάβει να γυρίσω στο σπίτι μου εκείνο το βράδυ. Η ώρα θα ήταν γύρω στις δέκα με δέκα και μισή κι ό,τι είχα βγάλει τα παπούτσια μου στο διάδρομο. Εκείνη τη στιγμή ακούστηκε το χερούλι της πόρτας να χτυπά σαν δαιμονισμένο. Αμάν-λέω μέσα μου-για να δούμε τι θα μας τύχει κι απόψε.

Ήταν ο πρώτος καιρός οπότε λόγω της σχετικής απειρίας κυριαρχούσε το συναίσθημα της φοβίας και το σύμπτωμα της εφίδρωσης με όλα τα συνακόλουθά τους, αν και - όπως έλεγαν- επεδείκνυα την ανάλογη πρεμούρα για τη δουλειά και την επιστήμη μου. Από το χτύπο της πόρτας ξεχώριζα αν ζητούσαν βοήθεια του κτηνιάτρου ή όχι, οπότε έπραττα τα δέοντα, που καμιά φορά ήσαν και συμφέροντα.

Όλα αυτά, ευτυχώς, μέχρι να πάω στο στάβλο.

Με το που αντίκριζα τα μάτια του ζώου που εκλιπαρούσαν για βοήθεια και μάλιστα τα θεόρατα μάτια της αγελάδας, όλες οι φοβίες μου εξαφανίζονταν. Πάντως τα επείγοντα περιστατικά και οι επίμονες αναζητήσεις του κτηνιάτρου συμβαίνουν σε συχνή βάση κατά τις βραδυνές ώρες κυρίως για τα μεγάλα ζώα. Οι φοράδες παραδείγματος χάρη γεννούν πάντοτε το βράδυ, μετά το μεσάνυχτα.

Το μεγάλο μπέρδεμα γίνεται στις δυστοκίες. Αρκετοί, κτηνοτρόφοι προσπαθούν να ξεγεννήσουν την αγελάδα και αφού δεν τα καταφέρνουν τότε καλούν το κτηνίατρο, όταν πλέον το πράγμα έχει φθάσει στο αμήν. Με τις πολύωρες καταπονήσεις το ζώο εξαντλείται σε μεγάλο βαθμό κι έτσι δεν αντιδρά καθόλου φυσιολογικά (ωδίνες και ωθήσεις της ίδιας της μήτρας) και η επέμβαση και του πιο καλού κτηνιάτρου αποβαίνει μάταιη. Στην κακή πρόγνωση και στη δυσάρεστη απόληξη σε μεγάλο βαθμό συντελεί και το εξής γεγονός. Τα νεογέννητα, ως έμβρυα μέσα στη μήτρα, περικλείονται από έναν λεπτό μυώδη σάκο, τον πλακούντα. Εντός του σάκου υπάρχει μεγάλη ποσότητα υγρού, το αμνιακό υγρό, που περιβάλει και περιβρέχει πανταχόθεν το έμβρυο. Το αμνιακό υγρό συμβάλλει στη προφύλαξη και μερικώς στη θρέψη του εμβρύου. Η θρέψη γίνεται κυρίως μέσω των αγγείων του ομφάλιου λώρου, που τροφοδοτούν με θρεπτικές ουσίες το έμβρυο από τον οργανισμό της μητέρας. Στις διεργασίες του τοκετού το αμνιακό υγρό παίζει μεγάλο βοηθητικό ρόλο. Υγραίνει όλη τη γεννητική οδό (κόλπο, μήτρα) ώστε το νεογέννητο να γλιστρά και να εξέρχεται όσο το δυνατό πιο εύκολα, απλά και μόνο με την επίδραση των προωθητικών κινήσεων της μήτρας και των κοιλιακών τοιχωμάτων. Έτσι, λοιπόν, όταν επί τέσσερις με πέντε ώρες παλεύει η μάνα να γεννήσει και τα υγρά έχουν αποβληθεί, τότε η γεννητική οδός ξεραίνεται εντελώς με αποτέλεσμα το νεογέννητο, που σ΄ αυτές τις περιπτώσεις παρουσιάζει ανώμαλη θέση και στάση, είναι πολύ δύσκολο να γεννηθεί. <<Ήταν στραβό το κλίμα το έφαγε κι ο γάιδαρος>>, άντε μετά να ξεγεννήσεις την αγελάδα.

Εκείνο λοιπόν το βράδυ, ανοίγω την πόρτα και να ο μπάρμπα Κώστας με τη τραγιάσκα ψηλά στη κορυφή του κεφαλιού και το μισο-σαλιωμένο τσιγάρο στα χείλη. Η τραγιάσκα, το τσιγάρο και οι γαλότσες ήσαν οι μόνιμες ακολουθίες της παρουσίας του οποιαδήποτε ώρα κι αν τον συναντούσες. Αν και ήμουν στην Ανδραβίδα μερικούς μήνες μόνο, με αρκετούς κτηνοτρόφους γνωριζόμουν αρκετά καλά και η οικειότητα είχε υπερπηδήσει τους φράχτες και το κέλυφος της φαινομενικής ευγένειας και τυπικότητας. Τέτοια ήταν και η σχέση με τον μπάρμπα Κώστα .

-Θοδωράκη να με συμπαθάς για το ακατάλληλο της ώρας, αλλά η Μαριώ δεν περιμένει κι όπου να ‘ναι γεννάει. Πάρε τα εργαλεία σου και πάμε.

-Τι λες ρε μπάρμπα Κώστα ; Είσαι σίγουρος ;

-Μα σοβαρά μιλάς, τόσα χρόνια είμαι με τα ζώα, δε ξέρω πότε γεννάει η αγελάδα ;

-Εντάξει, έτσι το είπα, περίμενέ με δυο λεπτά και φύγαμε.

Μέχρι να φορέσω μια φόρμα τα έβαλα με τον εαυτόν μου για το άστοχο του ερωτήματος. Μια ζωή ο άλλος με τα ζώα, μέχρι που έφθασε να μιλούν την ίδια γλώσσα, κι εγώ τον ρωτούσα εάν ήταν σίγουρος ότι γεννάει η αγελάδα. Οι κτηνοτρόφοι με το που μπαίνουν το πρωί στο στάβλο αμέσως το μάτι τους πάει με την πρώτη στο ζώο που κάτι έχει. Έστω οι τρίχες κάποιου ζώου να είναι λίγο ανασηκωμένες ή αν αυτό δεν έχει φάει όπως πρέπει ή έχει παραφάει λίγο και γενικά το παραμικρό μη φυσιολογικό το αντιλαμβάνονται με το τσακ. Ας αφήσουμε τη βαρυστομαχιά, που την καταλαβαίνουν και τα μικρά παιδιά τον καλούμενο Μετεωρισμό . Πρώτη τους φροντίδα είναι το πιάσιμο των αυτιών με τα χέρια, οπότε αμέσως καταλαβαίνουν αν το ζώο έχει πυρετό ή όχι. Πόσο μάλλον όταν το ζώό πρόκειται να γεννήσει. Τότε είναι πολύ ανήσυχο, χτυπάει τα πόδια του στο δάπεδο, πολλές φορές φτιάχνει τη φωλιά του και γενικά κάνει μπαμ από μακριά. Οι κτηνοτρόφοι είναι τζιμάνια και καταλαβαίνουν πάνω-κάτω και την ώρα που θα γεννήσει το ζώο τους.

Μπαίνουμε, λοιπόν, στο ‘’γιουγκάκι’’, που είχα τότε και ξεκινάμε.

Η συνέχεια ΑΥΡΙΟ