γ) ΤΟ ΠΟΔΗΛΑΤΑΔΗΚΟ
Στον Άγιο Γεώργιο, μεγαλοχώρι του Οροπεδίου, είναι το μοναδικό ποδηλατάδηκο της Δέσποινας και του Κωστή. Ηλικία; 60 χρονών κι ακόμη! Τα αλλοτινά χρόνια, λόγω των ισιωμάτων στον κάμπο κυκλοφορούσαν οι περισσότεροι κάτοικοι με ποδήλατο. 
Γυναίκες και άνδρες.Τώρα βέβαια έχουν μείνει λίγα ποδήλατα μια και η πλειοψηφία είναι γερόντια, υπέργηρα. Όμως όλοι είναι ντούροι και κοτσανάτοι. Δεν το βάζουν κάτω με τίποτα. Η ρακή είναι η πρώτη τους προτίμηση.Ευτυχώς που διάφοροι αλλοδαποί κυρίως Αλβανοί έχουν εγκατασταθεί εδώ και πλέον έχουν αφομοιωθεί στο χωριό και έτσι ακούγονται και παιδικές φωνές. Οι τεχνίτες (υδραυλικοί, ηλεκτρολόγοι, ελαιοχρωματιστές κτ.λ) είναι όλοι Αλβανοί νοικοκυραίοι.
Έτσι το ποδηλατάδηκο όχι μόνο επιζεί, αλλά βασιλεύει. Ποδηλατάδηκο που λέει ο λόγος, καθότι εκτός από τα ποδήλατα, επισκευάζει ποτιστικές μηχανές, που αφθονούν μετά την πλήρη κατάργηση των ανεμόμυλων, καθώς και ρεντιστήρες της πλάτης που κάνουν ακόμη θραύση. Σε μια καρέκλα καθισμένος ο μπάρμπα Κώστας διαφεντεύει το μαγαζί και ορμηνεύει τα κοπέλια που όλα μικρά και μεγάλα ανακατεύονται στα μαστορέματα. Και πάρα δίπλα η θεια Δέσποινα αγναντεύει.
-Ξέρεις Θοδωρή, από όλα τα κοπέλια που έρχονται εδώ και ανακατεύονται, ετούτος εδώ είναι πρώτος μάστορας.Εδώ γεννήθηκε από Αλβανούς γονείς αλλά αυτός θα πάρει το ποδηλατάδικο. Το αξίζει. Είναι και φιλιότσος μου. Μανώλης σαν τον πατέρα μου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου