Ένα ποίημα έλεγε ότι γνωρίζει τον Μήτσο

«Κατόπιν αφού την έδεσαν αμφότεροι εις τρείς καρέκλας ηνωμένας και παραμείνας μόνος ο αρχιβασανιστής, ο επιλεγόμενος ¨Μήτσος ο επιλοχίας, εκτύπησε ανηλεώς τα πέλματά της με ρόπαλο. Της κατέβασεν το παντελόνιον, της απέσπα τρίχας εκ του εφηβαίου και ακολούθως της εμάλαξε τα στήθη επί τοσούτον ισχυρώς ώστε η παθούσα να καταθέτη ότι τραβούσε να τα αποσπάσει»

Προσέτι δε, γνωρίζομεν υμίν, ότι ο εν λόγω Μήτσος παρέμεινεν άγνωστος.

Βούλευμα πλημμελειοδικών

από τη δίκη των βασανιστών

 14-7-75

Ένα ποίημα έλεγε ότι γνωρίζει τον Μήτσο

Ο Μήτσος πήρε τη βαλίτσα του που είχε χαθεί

στο πρακτορείο λεωφορείων Πρεβέζης .Ήσυχα και μοναχικά.

Ύστερα μπήκε στην Αθήνα, Κυριακή απόγευμα,

Τόσο απλά και τόσο αθόρυβα, να σπουδάσει ηλεκτρονικός.

Πέρασε δίπλα από κλειστές μάντρες υλικών οικοδομής

Στην Ιερά οδό, από χαλασμένα φορτηγά, τρίκυκλα

Και κλειστά μηχανουργεία στο Αιγάλεω.

Ο Μήτσος είδε από μακριά την Πεντέλη, τον Κεραμικό….

Αυτή είναι η Αθήνα, είπε.

Πέρασε από την έρημη Ομόνοια.

Είδε έναν πατριώτη του φαντάρο. Έκανε πως δεν τον πρόσεξε.

«Ρε συ δεν είσαι ο Μήτσος!»

Και ο Μήτσος απάντησε «όχι»

Σκεπτόμενος πράγματα πολύ συγκεχυμένα,

Όπως τα παιδικά ξυπόλυτα χρόνια του

Με αυτιά του γαϊδάρου στο χωριό

Καθώς και κείνη τη Στέλλα από τη Βέροια που την αγάπησε

Και εντούτοις παντρεύτηκε ζωέμπορο στη Λειβαδειά.

Αυτή είναι η Αθήνα, ξαναείπε ο Μήτσος.

Έφαγε μακαρονάδα το βράδυ

Σε ψητοπωλείο της οδού Βερανζέρου – έκανε βόλτα.

Τη νύχτα κοιμήθηκε στο ξενοδοχείο «Ωραία Ήπειρος»

Της οδού Μενάνδρου.

Γιώργος Μαρκόπουλος