Κανείς δεν αρνείται ότι η Ελλάδα μας είναι μια πανέμορφη χώρα. Κάθε μέρος έχει και τις δικές του απαράμιλλες χάρες, διαφορετικές από ένα τόπο στον άλλο. Τελικά αυτή η εναλλαγή του τοπίου, βουνό-πεδιάδα, ξηρά θάλασσα με όλες τις ενδιάμεσες αποχρώσεις και την πανδαισία των χρωμάτων είναι κάτι το σπάνιο και μοναδικό. Κοινό χαρακτηριστικό όλων ο καταγάλανος ουρανός, η μπλε θάλασσα και ο ξένιος Δίας στην αδάμαστη ψυχή του απλού Έλληνα!!
Έτσι λοιπόν στον ακριτικό Έβρο* από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις. Από το Διδυμότειχο που από μπλουζ έχει γίνει τζαζ, από το Σουφλί με τα μετάξια του, τις Φέρες με τα βυζαντινά του ή από την Αλεξανδρούπολη με την απλωμένη ποδιά της στη θάλασσα αντίκρυ από τη μυστικιστική Σαμοθράκη;
Όμως το μοναδικό που σε απογειώνει είναι το Δέλτα του Έβρου, ένας από τους μεγαλύτερους υδροβιότοπους με μια πανίδα και χλωρίδα σπάνιας ομορφιάς και ποικιλίας, από άγρια άλογα και αγελαία βοοειδή μέχρι πρωτόφαντα υδρόβια, αρπακτικά και στρουθιόμορφα πουλιά (κύκνοι, χήνες, πάπιες, κορμοράνοι, πελεκάνοι, πελαργοί και φλαμίνγκο)
Οποιαδήποτε περιγραφή με όποια υπερθετική λέξη και επίθετο είναι αδύνατο να αγγίξει το μεγαλείο και τη μαγεία του Δέλτα.. Ελπίζω τα βίντεο που παραθέτουμε να συμπληρώσουν και να αποτυπώσουν εν μέρει τις πρωτόγνωρες εμπειρίες μας!
* Στη μνήμη μας, κυρίως ημών των Πελοποννησίων που πολλάκις είμαστε έντονα εκρηκτικοί χωρίς νόημα, είναι χαραγμένες οι τότε κραυγές "θα σε στείλω στον Έβρο". Ήταν οι ανούσιοι εκβιασμοί των πολιτικάντηδων, για δυσμενή μετάθεση στον υπάλληλο που δεν εκτελούσε τις εντολές τους. Αυτές οι ανοησίες, που δυστυχώς κάποτε γινόντουσαν πράξη από διάφορους Μαυρογιαλούρους, αλλά και οι κομπορρημοσύνες του είδους "ρε εγώ υπηρέτησα στο Διδυμότειχο" έχουν φτιάξει ένα κλίμα, μια προδιάθεση ότι ο Έβρος είναι τόπος εξορίας με ότι αυτό συνεπάγεται. Τουναντίον όλοι μας μείναμε ενθουσιασμένοι και από τον πλούσιο και πανέμορφο τόπο αλλά και από τους θαυμάσιους Θρακιώτες. Βέβαίωςσ δεν αναφερόμαστε καν σε εκείνους τους φοβερούς κώνωπες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου