ΔΡΟΜΟΙ ΦΙΛΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
{Παραίτηση Σακελλαρίδη}
|
Ένα άλλο ενδιαφέρον ζήτημα που προκύπτει από την απαίτηση του κόμματος προς το διαφωνούντα βουλευτή του να παραιτηθεί είναι ότι σε μια τέτοια περίπτωση αναζητείται ο λόγος ύπαρξης των βουλευτών. Οι περισσότεροι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ αυτή τη στιγμή είναι άγνωστοι, έμπιστοι του Μαξίμου, άβουλοι χειροκροτητές και αμέτοχοι στη λήψη αποφάσεων και στην εκπόνηση νομοσχεδίων. Θα μπορούσαμε πλέον να περάσουμε σε ένα σύστημα διακυβέρνησης όπου δε θα χρειάζονται πλέον οι βουλευτές. Θα μπορεί το πρώτο κόμμα να φτιάχνει μια κυβέρνηση με 10 υπουργούς, οι οποίοι θα κάνουν ό,τι θέλουν, ακριβώς δηλαδή όπως συμβαίνει και τώρα. Με αυτό τον τρόπο θα πάψει και η υποκρισία περί μερικής έστω εκπροσώπησης του λαού στη Βουλή.
|
Ακριβώς αυτή την Ολιγαρχία
έχουμε σήμερα που λίγο απέχει από την Τυραννία των αρχαίων.Πρόκειται για τον κοινοβουλευτισμό, την αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Προεδρική ή Προεδρευομένη, δεν είναι παρά μια δήθεν Ολιγαρχία που υποκρύπτει Τυραννία. Οι βουλευτές ΔΙΚΑΙΩΣ δεν πρέπει να έχουν δική τους γνώμη αφού ψηφίστηκαν μέσα από ένα ΑΡΧΗΓΙΚΟ (ό,τι κι αν πεις) ψηφοδέλτιο και υπάρχουν μόνο για να δίνουν την ΑΙΣΘΗΣΗ της δημοκρατικότητας μιας συγκεκαλυμμένης δικαττορίας του αρχηγού (ή ενός πολιτκού γραφείου). Όποτε οι βουλευτές λειτούργησαν σαν δήθεν "αντιπρόσωποι του έθνους" προκάλεσαν μόνο αποστασίες, εξευτελισμούς της δημόσιας ζωής μέσα από εκβιασμούς και χρηματισμούς κλπ. Γιατί το έπαιζαν εκπρόσωποι ενώ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τόποτε άλλο παρά ο καλοπληρωμένος φερφετζές της χαλιμάς που ο μόνο πραγματικός του ρόλος στο σύστημα που έχουμε, είναι το ρουσφέτι και η ανανέωση της κυβερνώσας ολιγαρχίας με νέα μέλη.
έχουμε σήμερα που λίγο απέχει από την Τυραννία των αρχαίων.Πρόκειται για τον κοινοβουλευτισμό, την αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Προεδρική ή Προεδρευομένη, δεν είναι παρά μια δήθεν Ολιγαρχία που υποκρύπτει Τυραννία. Οι βουλευτές ΔΙΚΑΙΩΣ δεν πρέπει να έχουν δική τους γνώμη αφού ψηφίστηκαν μέσα από ένα ΑΡΧΗΓΙΚΟ (ό,τι κι αν πεις) ψηφοδέλτιο και υπάρχουν μόνο για να δίνουν την ΑΙΣΘΗΣΗ της δημοκρατικότητας μιας συγκεκαλυμμένης δικαττορίας του αρχηγού (ή ενός πολιτκού γραφείου). Όποτε οι βουλευτές λειτούργησαν σαν δήθεν "αντιπρόσωποι του έθνους" προκάλεσαν μόνο αποστασίες, εξευτελισμούς της δημόσιας ζωής μέσα από εκβιασμούς και χρηματισμούς κλπ. Γιατί το έπαιζαν εκπρόσωποι ενώ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ τόποτε άλλο παρά ο καλοπληρωμένος φερφετζές της χαλιμάς που ο μόνο πραγματικός του ρόλος στο σύστημα που έχουμε, είναι το ρουσφέτι και η ανανέωση της κυβερνώσας ολιγαρχίας με νέα μέλη.
Μόνη απάντηση η ΚΛΗΡΩΣΗ των βουλευτών (πολλών, άνω των 3.000 και άμισθων- με αποζημίωση μόνο τα έξοδα παράστασης-παρουσίας στη συνεδρίαση και με μικρή -ίσως μονοετή- θητεία) και η ΚΛΗΡΩΣΗ των ηγετών ανάμεσά τους με επίσης περιορισμένη θητεία. Και τακτά (μηνιαία ίσως) για όλα τα θέματα με σαφή ερωτήματα και υποχρεωτική την εφαρμογή τους. Πρόκειται και πάλι για μια ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΕΝΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ που θα είναι όμως ένα βήμα προς τη σωστή κατεύθυνση.
|
Συμφωνώ κατά βάση μαζί σου, αλλά δεν θα έπρεπε άραγε να τίθεται στην ίδια μοίρα με την κλήρωση και η ανακλητότητα , στην περίπτωση παραβίασης από τον κληρωθέντα του Συντάγματος ή του νόμου ;
|
Γιάννη
ανακαλείς κάποιον έχεις εκλέξει, που σου κάθεται στο σβέρκο για πολλά χρόνια και που φτάνεις να μην τον αντέχεις.
Το θέμα είναι να μην κάθεται κανείς στο σβέρκο μας (π.χ. να είναι πολλοί οι κληρωτοί με μικρή θητεία, χωρίς επανεπιλογή ποτέ για όποιον κληρώθηκε κάποτε κλπ) οπότε δεν έχει νόημα η ανακλητότητα. Ναι, να ανακαλούνται αλλά ποιοι και γιατί;
Η ανακλητότητα είναι ένα αίτημα που προσπαθεί κάπως να απαλύνει άκαμπτα συστήματα ΕΚΛΟΓΗΣ για την οποία το εκλογικό σώμα μετανιώνει. Τότε είναι που χρειάζεται η δυνατότητα ανάκλησης της εντολής για να διορθωθεί το λάθος. Χωρίς άκαμπτο σύστημα, και κυρίως χωρίς εκλογή, η ανακλητότητα είναι περιττή, δεν προθέτει καμμιά δικλείδα.
Θεόδωρος Κόλλιας
Νάμαι και πάλι κοντά σας Γεια σας λοιπόν και πάλι γεια σας
να χαρώ τη .....λακονικώτητάς σας!
Όλοι καλά φρονείτε και διαλογίζεστε, αλλά μήπως τα .....παραλέτε και τα παρακάνετε; Έ όχι ρε Γιώργο και έτσι...Πολύ ωραία το πας: ολιγαρχία, τυραννία, γιατί όχι και χούντα; Έτσι δεν είναι; Η πολιτική δεν είναι η τέχνη του εφικτού; Εάν είναι έτσι τότε προς τι τέτοια ..ρεαλιστικότητα; Αλήθεια εκείνοι οι 3000 "κληρωτοί" πώς και από ποιον θα επιλέγονται; Μήπως με κλήρωση από το σύνολο του πληθυσμού των Ελλήνων;Προς θεού, γιατί τέτοια ουτοπία και ανακλητικότητα; Προτείνω να διαβάσετε το μικρό βιβλιαράκι "ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΙΣΤΕΣ" του Δημ. Κουκουλά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου