Όχι! Δεν είμαι Γάλλος! Είμαι ο Σύριος που έχασε μάνα, πατέρα, γυναίκα, παιδιά, σπίτι και ζωή

Του Στρατή Μαζίδη

Ένα εντυπωσιακό αλλά αναμενόμενο τρομοκρατικό χτύπημα (για πολλούς λόγους που θα τους αναλύσουμε αύριο) στο Παρίσι και όλοι συγκινήθηκαν. Κτίρια φωταγωγήθηκαν στα χρώματα της γαλλικής σημαίας ενώ χιλιάδες χρήστες στα κοινωνικά δίκτυα έσπευσαν να δηλώσουν "γάλλοι" βαφόμενοι κι αυτοί σε μπλέ, άσπρο, κόκκινο.

Συγγνώμη αλλά ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΓΑΛΛΟΣ και ούτε παπαγάλος.

Δεν είμαι γάλλος διότι δεν είμαι φονιάς.

Δεν είμαι γάλλος διότι δεν έχω διαλύσει οργανωμένα κράτη.

 Δεν είμαι γάλλος διότι δεν όπλισα χέρια εξτρεμιστών και δεν έκλεισα τα μάτια όταν επιβιβάζονταν στα αεροπλάνα με προορισμό την Τουρκία ώστε να περάσουν σε συριακό έδαφος.

Όχι, δεν είμαι γάλλος. Όχι δεν ήθελα να αποκεφαλιστεί, να εκπαραθυρωθεί, να πολτοποιηθεί, να ακρωτηριαστεί κανείς. Δε συναίνεσα με τη σιωπή μου. Δεν ανακατεύτηκα εκεί που δε με σπέρνουν.

Ίσως θα μπορούσα να είμαι,

 ο σύριος γιος που σκοτώθηκε στο μέτωπο.

 ο σύριος γιος που έχασε τη μάνα του.

 ο σύριος στρατιώτης που πιάστηκε αιχμάλωτος και βρήκε φρικτό θάνατο.

 το μικρό σύριο παιδί που έμεινε ορφανό.

 ο σύριος πατέρας που στέκεται πάνω από τον τάφο του παιδιού του.

ο σύριος πατέρας του 10χρόνου κοριτσιού που έπεσε σε χέρια φασιστών, το πάντρεψαν και το βίασαν.

 ο σύριος χριστιανός που είδε να βεβηλώνουν τους ναούς του.

 ο σύριος που περπατούσε αμέριμνος και δίπλα του έσκασε μια οβίδα.

 ο νεκρός σύριος.

 Είμαι ο σύριος που ευημερούσε, καμάρωνε την οικογένεια και τη δουλειά του, δε χρωστούσε και χαμογελούσε, που ήταν ζωντανός αλλά ο γάλλος εξουσιοδότησε ένα γυναικά, με βαμμένα μαλλιά, αστείο τύπο να του διαλύσει τη χώρα εξοπλίζοντας ισλαμιστές και υποδαυλίζοντας τα πάντα για να βάλει χέρι στον πλούτο της γης του.

 Πού ήταν οι γάλλοι να βγουν στους δρόμους ενάντια στον ιμπεριαλιστή πρόεδρό τους; Λουφάζαν στη ζεστασιά των γραφικών καφέ στις όχθες του Σηκουάνα ή του Αιφελ χαζεύοντας το μαγευτικό Παρίσι.

Ποιος ανέστησε τους αντάρτες στη Λιβύη όταν κόντευε να τελειώσει η εξέγερση; Τα γαλλικά Ραφάλ! Και να τώρα οι νεκροί στη Λαμπεντούζα.

Κανείς δεν πρόσεξε τις σταγόνες αίματος στα παπούτσια τους από τους αθώους ανθρώπους της Συρίας.

Κανείς δε συγκινήθηκε.

Κανείς δε φωταγώγησε κανένα κτίριο στα χρώματα της Συρίας όταν 750 νέοι άνδρες της φυλής σαϊτάτ στο Ντέιρ Εζόρ οδηγήθηκαν ημίγυμνοι σε ομαδική εκτέλεση.

Κανείς δε βγήκε στους δρόμους και τις πρεσβείες για το έγκλημα που συντελείται σε ξένο τόπο εδώ και πέντε χρόνια μολονότι τα πάντα έχουν αποκαλυφθεί και η σκευωρία έχει καταρρεύσει.

Ψευτιά, υποκρισία. Να σου δώσω μια να σπάσεις, αχ βρε κόσμε γυάλινε..