ΓΙΑ ΤΗΝ 7 ΙΟΥΛΙΟΥ 1944, ΤΗΝ ΑΠΟΦΡΑΔΑ ΗΜΕΡΑ ΣΕ ΌΛΗ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΛΕΠΡΕΟΥ

Γενικό πλαίσιο του πολέμου στα μέσα του 1944

        Ο πόλεμος σε όλα τα μέτωπα έχει πλέον κριθεί. Οι στρατιωτικές δυνάμεις αρχίζουν να προελαύνουν και ήδη έχουν κάνει την απόβαση   στη Νορμανδία με  τις γερμανικές δυνάμεις να προσπαθούν να συγκροτήσουν την άμυνα τους. Στην Ελλάδα έχουν άμεσο μέλημα την τακτική υποχώρηση και την μετάθεση στη Γερμανία.  Η Πελοπόννησος ήταν η περιοχή με τη μεγαλύτερη ανάπτυξη των ταγμάτων ασφαλείας και των κουκουλοφόρων προδοτών. Οι μονάδες των Γερμανών στη περιοχή της Πελοποννήσου αλλά και σε όλη τη χώρα, ιδίως στην Βοιωτία επιδίδονται σε φρικιαστικές θηριωδίες, σφαγές άμαχων κατοίκων ακόμη και παιδιών  και αιχμαλώτων, φωτιές και ολοκαυτώματα ολόκληρων χωριών. Δίστομο, Καλάβρυτα, Βιάννος, Κομμένο και λοιπά είναι τόποι μαρτυρίων, εθνικής μνήμης και παλιγγενεσίας. Μαζί και το πολυθρύλητο μαρτυρικό Λέπρεο (1) στην αποφράδα 7-Ιουλίου 1944.

     Παράλληλα στις άλλες κατεχόμενες χώρες, 14 μέρες πριν τη σφαγή στο Δίστομο, στρατεύματα από την 7η Prinz Eugen Division των SS εκτέλεσαν 834 Σέρβους ως υποστηρικτές του γιουγκοσλάβικου παρτιζάνικου κινήματος. Τον ίδιο καιρό της υποχώρησης 135 Καναδοί στρατιώτες αιχμάλωτοι εκτελούνται και γερμανικά παντζερ πέρασαν πάνω από τα πτώματα τους, ενώ την επόμενη ημέρα στη πόλη Tulle κρεμάστηκαν 99 άτομα. Επίσης στο Οραντούρ Συρ Γκλάν^[2] στη Γαλλία με αφορμής μικρές συγκρούσεις -χωρίς απώλειες- με αντάρτικες δυνάμεις, οι Γερμανικές δυνάμεις εξολόθρευσαν 648 αμάχους(247 γυναίκες 205 παιδιά). Όλα αυτά δείχνουν ότι υπήρχε μια ευρεία στρατηγική αντιμετώπισης της υποστήριξης των αντάρτικων στρατευμάτων με αντίποινα στον άμαχο πληθυσμό.

Ιστορικό για το Στροβίτσι

      Στις  5 Ιουλίου 1944 μια μικρή διμοιρία Γερμανών (2) κατευθύνεται από τη Ζούρτσα στην έδρα των κατοχικών δυνάμεων που ήταν επάνω από το Θολό, κάπου στη θέση των Αγίων Θεοδώρων. Στη γέφυρα της Κορακοφωλιάς, λίγο παραπάνω από το Λέπρεο, πέφτουν σε ενέδρα των ανταρτών. όπου σκοτώθηκε ένας Γερμανός.Οι αντάρτες σώθηκαν από ένα μυδραλιοβόλο(3), που έβαλλε από το διπλανό βουναλάκι που ονομάζεται Φουρκισμένη. Οι δε Γερμανοί μέσω της παρακείμενης ποταμιάς του Θολοπόταμου έφθασαν στην έδρα τους.   Για αυτή την φονική ενέδρα μιλούν ο σεβαστός Παπαγιάννης (4) και ο γερό-Θανάσης Αντωνόπουλος από τη Μοφκίτσα. (5)

Το ΕΑΜ ΣΤΟ ΧΩΡΙΌ

Ζαχαράτος Διονύσης από Κεφαλονιά, διωγμένος επί 4 ης Αυγούστου· πρωτεργάτης- Ανδρικόπουλος Πέτρος (Κουτσοπέτρος) από τη Μουφκίτσα, αγρότης· πολιτικός υπεύθυνος * σώγαμπροι.: Πολυχρονόπουλος Πέτρος, σχολαρχείο· από τα δραστήρια στελέχη-Ηλίας, παπάς * αδέλφια. Μπαγουρδής Ηλίας, δικηγόρος· αγρονόμος της περιοχής. Πολυχρονόπουλος Δημοσθένης, σχολαρχείο· πρώην κοινοτικός σύμβουλος· ερασιτέχνης ψάλτης.Μανουσόπουλος Μιχάλης. Κάτσικας Αντώνης * αγρότες.Ανδρικόπουλος Φώτης, σκοτώθηκε από τις τάξεις του ΔΣΠ.Κρούσκος Δήμος, αδελφός του Νίκου· μυλωνάς λοχίας 3/12 Τάγματος· στην τρίτη αντάρτικη ομάδαΟλυμπίας· λοχίας στο τάγμα του Βασίλη Στυλιανόπουλου· σκοτώθηκε στη μάχη του Πύργου. Γιάννης (Ρέντζος), διμοιρίτης- Γιώργος, σχολαρχείο * εξαδέλφια. Τρίμης Σωτήρης, δημοτικό· έλαβε μέρος στο σπάσιμο της αποθήκης του ΑΣΟ στο Θολό, συνελήφθη,φυλακίστηκε στο Κατάκωλο και σε έξι μήνες, φθινόπωρο 1943, απέδρασε και ανέβηκε στο βουνό. Κουτσούνης Χρήστος, αδελφός του Λάκη. Βλάμης Σταύρος. Τριγάζης Γιάννης. Σεϊντής Γιώργος * χ.σ. Μεσίσκλης Γιάννης, κουνιάδος του Ζαχαράτου. 

    Παρατηρήσεις: Αυτοσύστατη εσωστρεφής οργάνωση, συγγενικών δεσμών, μεικτού χαρακτήρα, υψηλής διαφοροποίησης. Ένταξη: 23 ΕΑΜ

(1) Το Λέπρεο (παλιά Στροβίτσι) είναι ένα χωριό, πριν τη Ζούρτσα, δίπλα στα μνημεία αρχαίου Λεπρέου (δες ΕΔΩ) Πληθυσμός: 762 κάτοικοι (386 Α + 376 Θ). 1916, ΦΕΚ Β78/1916. Ορεινό χωριό (258 μ.), στις παρυφές της Μίνθης.:
(2) Ένας καλός μας φίλος που έχει άμεσες γνώσεις για κείνα τα πράγματα, μας είπε μετά μεγάλης βεβαιότητας που τον διακρίνει ότι ήσαν 5-6 Γερμαναράδες που είχαν επισκεφτεί μια ...φιλότιμη κυρά στη Ζούρτα!

(3 ) Ο φίλος που λέμε παραπάνω ισχυρίζεται ότι το μυδράλιο το χειρίζοταν αποτελεσματικά ένας Ρώσος με έναν Άγγλο.

 (4) Ο Παπαγιάννης από την Πέρα Ρούγα του Λεπρέου, τώρα λειτουργεί στον Άγιο Παντελεήμονα της Ζαχάρως και είναι από τους μορφωμένους παπάδες της πάλαι ποτέ Τριφυλίας. Μειλίχιος και κοινωνικότατος όχι όπως οι περισσότεροι παπάδες της περιφέρειας μας που αν και είναι τούβλα κάνουν τον παντογνώστη, με πρώτον τον περιώνυμο φωστήρα Παπανίκο στο Χωριό μας.(Αξίζει να σας μεταφέρω κάποτε το διάλογο του Παπανίκου με τον τότε φίλο του Αλέξη Κοκώνη στις αρχές που άφησε το κουρείο και έγινε παπάς.) 

(5) Για πολλές δεκαετίες μετά τον πόλεμο ήταν ένας από τους πρώτους μαγαζάτορες  στο Μοναστηράκι, εξού και οι τωρινοί  πολλοί συνεχιστές του.