ΜΕΤΑΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΠΟΡΕΙΑ......

             Ανάμεσα στα τόσα και τόσα άρθρα που έχουν δει το φως της δημοσιότητας ένθεν και ένθεν σχετικά τωρινή φάση που βρισκόμαστε ως προς την έξοδο από τα μνημόνια και τη σκληρή επιτροπεία, τη συμφωνία για το χρέος και το τι μέλΛει γενέσθαι, πιο κατανοητό και τεκμηριωμένο ήταν ένα άρθρο του Αλέξη Χαρίτση, αναπληρωτή υπουργού Οικονομίας και Ανάπτυξης στα Ενθέματα της Αυγής. Θα προσπαθήσουμε να παρουσιάσουμε μια περιεκτική  περίληψη,  οι δε περισσότερο φιλομαθείς δύνανται να το διαβάσουν ΕΔΩ. 

     Τα προηγούμενα χρόνια η κύρια κοινωνική διαφοροποίηση-αντίθεση υπήρξε μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών κι αυτή καθόρισε και τις πολιτικές εξελίξεις και συμμαχίες (Ευρωπαϊστές, Ευρωσκεπτικιστές και Αντιευρωπαϊστές με κύριους εκφραστές το ΚΚΕ και τη ΧΑ)   .

Πλέον  μπαίνουμε σε μια άλλη περίοδο, τη μεταμνημονιακή, όπου θα κυριαρχήσει ποια πολιτική δύναμη θα πρωταγωνιστήσει και θα καθορίσει  την πορεία της χώρας. Προς τούτο θα επέλθει αναδιάταξη των πολιτικών και κοινωνικών συμμαχιών που ήδη έχει αρχίσει να φαίνεται. Το ρόλο του πρωταγωνιστή  πρέπει και δύναται να τον παίξει η Αριστερά ηγεμονεύοντας στην πλειοψηφική κοινωνική συμμαχία που θα συγκροτηθεί γύρω από τα προτάγματα που η ίδια θα θέσει.

       Τέσσερα (4)είναι τα επίδικα που θα κρίνουν αυτή τη μάχη.

      Το 1ο επίδικο, αναντίρρητα, είναι αυτό της οικονομίας. 

     Είναι ανάγκη το σχέδιο να αλλάξει το παραγωγικό μοντέλο που χρεοκόπησε το 2010 και η κυβέρνηση προτείνει το ολιστικό σχέδιο που στηρίζεται: 

• στην επαναβιομηχάνιση, 
• στην ενίσχυση στρατηγικών κλάδων της οικονομίας, τον ψηφιακό μετασχηματισμό, την επένδυση στην έρευνα και την καινοτομία και 
• στην αναβάθμιση των υποδομών, με έμφαση στην περιφερειακή/τοπική κλίμακα.

      Απέναντι στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο της Ν.Δ, (κατάργηση των εργατικών δικαιωμάτων, του 8ώρου, του κατώτατου μισθού, απολύσεις κτ.λ.) η Αριστερά υποστηρίζει την εργασία σε νέα βάση επινοώντας τα κατάλληλα εργαλεία και δίνοντας χώρο σε νέα συλλογικά υποκείμενα (ενδεικτικά: ομάδες παραγωγών, κοινωνικές επιχειρήσεις, ενεργειακές κοινότητες), εφαρμόζοντας τη δημιουργία σταθερών και ποιοτικών θέσεων εργασίας και την ενίσχυση της διαπραγματευτικής θέσης των εργαζομένων με πολιτικές όπως η επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων και η αύξηση του κατώτατου μισθού.

Το 2ο επίδικο είναι η προοδευτική αναδιοργάνωση της δημόσιας διοίκησης και ένα ισχυρό κοινωνικό κράτος. 

• Αύξηση των κοινωνικών δαπανών 
• νέες προσλήψεις προσωπικού για την ενίσχυση της υγείας και της παιδείας
• Αποφυγή της αναπαραγωγής πελατειακών δικτύων, με τολμηρές μεταρρυθμίσεις που κατοχυρώνουν τη διαφάνεια και την αποτελεσματικότητα της δημόσιας διοίκησης.
• Εκσυγχρονισμός της κρατικής μηχανής σε όλα τα στάδια για την εξυπηρέτηση του πολίτη. 

3ο επίδικο είναι το βάθεμα της δημοκρατίας και της κατοχύρωσης ίσων δικαιωμάτων και ελευθεριών για όλους τους πολίτες

•  Απλή αναλογική, ενίσχυση της Βουλής, δημοψηφίσματα
• Ιθαγένεια για τα παιδιά των μεταναστών
• Ισότιμη κοινωνία για όλους τους πολίτες με το σύμφωνο συμβίωσης και αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια,
• Διεκδίκηση μίας νέας σχέσης κράτους - εκκλησίας.

4ο επίδικο είναι η αλλαγή προσανατολισμού στην εξωτερική πολιτική της χώρας.

    Κύριος σκοπός είναι οι συμφωνίες, όπως στο Μακεδονικό, με τα γειτονικά κράτη για την πραγματική ειρήνη και συνεννόηση για μια αμοιβαία οικονομική ανάπτυξη και προκοπή, κατοχυρώνοντας στην πράξη τα εθνικά συμφέροντα.