Στην πέρα μεριά [έτσι λέγαμε τα χωριά πέρα από τη Νέδα, στη Μεσσηνία, Κοπάνιτσα, Φόνισσα και Μπούζι] ήταν 3 [1] ζόρικα αλάνια: Ο Παπαχαμπέρης, Ο Μπάμπης και ο Θοδωρής.
Σε διάστημα λίγων μηνών, φέτος σαλπάρισαν με το πριάρι μέσω του Αχέροντα και οι τρεις για άλλες πολιτείες, ουράνιες.
Θύμιος Χαραλαμπόπουλος
Αχ βρε Θοδωρή !
Ήταν την Κυριακή το τελευταίο μας τσίπουρο
Καλό σου πέρασμα στην άδολη αιωνιότητα Θοδωρή.
Theodoros Kollias
Τα αλάνια φεύγουν όρθια, μόνα και υπερήφανα. έτσι έφυγε και ο Θοδωρής.....
Panagiotis Papaioannoy
Lenia Katsr τον χτύπησε αυτοκίνητο στο
Γιαννιτσοχωρι
Ο Θοδωρής Ματζούνης΄[ δεν γνωρίζω το πραγματικό του επίθετο,[Δημητρακόπουλος νομίζω] ήταν το πιο περήφανο αλάνι και των 6 παρανέδειων χωριών, Γιαννιτσοχώρι, Αλιάς, Πρασιδάκι, Κοπάνιτσα, Φόνισσα και Μπούζι. Αν και ήταν στο έπακρο ταλαιπωρημένος, ήταν πρώτος λάτρης του Διόνυσου. Με ένα παλιομηχανάκι της συφοράς γυρνούσε όλες τις ταβέρνες και τα ποτάδικα της περιοχής. Αργά τα βράδια ήταν μόνιμος στον Αγιαννάκη, που πάντα μόνος το έπινε ξεροσφύρι και πάντα γελαστός κι ωραίος. Και πολύ ευγενικός! Μια βραδιά, κανά μήνα πριν, τον τράκαρα έτσι μόνο του να τα πίνει κι αφού τον κέρασα ένα μπουκάλι κρασί και μια μερίδα μάσα, γυρίζει και μου λέει με ένα παράπονο, έκδηλο στο πρόσωπο:
-"Ευχαριστώ ρε φίλε θα το θυμάμαι"
Θοδωρή εδώ που ήσουν είμαι και εκεί που πας θα ρθώ, να θυμάσαι να με καλοδεχτείς και να με κεράσεις γιατί είμαι σίγουρος επειδή ήσουν καλός θα τακιμιάσεις με όλους τους φύλακες-καρφιά του παραδείσου.
Σε όλα τα αλάνια του κόσμου, αφιερώνω το παρακάτω άσμα του Πολυκανδριώτη
[Δυστυχώς τον Θοδωρή τον βρήκε μπαμπέσικα στο...φτερό]
[1] Ο Θοδωρής καθόλου δεν ήταν ζόρικο αλάνι, ενώ οι άλλοι δυο ήταν αρκετά. Ούτε γυναικάς όπως οι άλλοι, που μπροστά σε μια μπάνικη γκόμενα κόβανε και τις αλυσίδες. Περισσότερο ο Παπάς και μπράβο του.. Και να σημειώσω τα αλάνια ποτέ και πουθενά δεν ήταν αλητάμπουρες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου