Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ ΣΤΗ ΖΑΧΑΡΩ

 Πρωτοφανές ο Καραγκιόζης με όλο το ασκέρι και την οικογένειά του 'ήρθε στη Ζαχάρω. Κι αυτό γιατί του το ζητήσαμε εμείς που τον έχουμε στη δούλεψή μας. Οπότε με τα Κολλητήρια και ον Χατζαβάτη κάνουν μια "ακτινογραφία" στην πόλη.

Η συνέχεια στο βίντεο...

Ραγιαδισμός...η άρρωστη κανονικότητα του νεοέλληνα

[1] Νικόλαος Παντελιός

Εισαγωγή :
Οι επαναστάσεις πάντα ξεκινούν από τον λαό για να προδοθούν από τις εξουσίες.
Γιατί η φωτιά της αντίστασης ξεκινά από τον λαό, αλλά την κατάσβεση την αναλαμβάνουν τα τσιράκια, οι προδότες και οι δοσίλογοι.
Κυρίως κείμενο :

   Η Ελλάδα δεν πάσχει από έλλειψη πόρων, μυαλών ή δυνατοτήτων. Πάσχει από κάτι βαθύτερο, πιο ύπουλο και ριζωμένο στο συλλογικό της DNA… ο Έλληνας δεν έμαθε ποτέ να είναι πολίτης και να στέκεται όρθιος, εδώ και χρόνια παραμένει υπήκοος, ραγιάς, υποτακτικός. Κληρονόμος μιας υποτακτικής ψυχολογίας που διαμόρφωσε ο τότε Οθωμανικός ζυγός και που, όσο κι αν μιλάμε για “επανάσταση”, δεν ξεριζώθηκε ποτέ από το μεδούλι του.
Διότι στην ψυχή της χώρας επιβίωσαν δύο τουρκογενείς πυλώνες που έγιναν “πολιτική κουλτούρα” στη νεοελληνική αντίληψη.
“Το ρουσφέτι και το μπαξίσι”.
Το ρουσφέτι, δηλαδή η εξυπηρέτηση, η χαριστική πράξη, ο “δικός μας άνθρωπος” που λέμε, και αυτό έγινε ο άξονας της κοινωνικής λειτουργίας.
Και το μπαξίσι, ή αλλιώς η συναλλαγή, το λάδωμα, η μίζα, η μικρή ή μεγάλη πληρωμή για να κινηθεί ο μηχανισμός, αυτή η νοοτροπία έγινε ο κανόνας της επιβίωσης μέσα σε ένα στρεβλό και σάπιο κράτος.
   Αυτά τα δύο εργαλεία, κατάλοιπα μιας εποχής υποταγής, έγιναν ο τρόπος με τον οποίο ο νεοέλληνας έμαθε να αναπνέει πολιτικά.
Και έτσι δημιουργήθηκε μια κοινωνία που δεν ζήτησε ποτέ δικαιώματα, αλλά μόνο χάρες.
Μια κοινωνία που δεν απαίτησε ποτέ λογοδοσία, αλλά μόνο γνωριμίες.
Μια κοινωνία που δεν εξεγέρθηκε για την αδικία, αλλά για την εξαίρεση της αδικίας από τον εαυτό της.
           Κι έτσι φτάσαμε στο σήμερα.

Ο νεοέλληνας ψηφίζει, αλλά δεν συμμετέχει.

Διαμαρτύρεται, αλλά δεν διεκδικεί.

Φοβάται την εξουσία αντί να τη λογοδοτεί.

Υποτάσσεται στο κράτος αντί να το ελέγχει.

Και, ακόμα χειρότερα, απέχει από τα κοινά, την ίδια του τη ζωή και δεν έχει συμμετοχή στην εκλογή του διαφορετικού.

Το ίδιο το σύστημα βολεύεται από όλη αυτή τη σαθρή κανονικότητα γιατί τον θέλει ακριβώς έτσι.
Φοβικό, εξαρτημένο, χειραγωγήσιμο, υποτακτικό.
    Όταν ο πολίτης δεν έχει συνείδηση της δύναμής του, η εξουσία γίνεται ανεξέλεγκτη, γίνεται η ίδια του η φυλακή.
   Όταν ο πολίτης λειτουργεί ως ικέτης, το κράτος γίνεται εισπράκτορας και επιβάλλει την ακόρεστη ασυδοσία του πιο βίαια.
Όταν ο πολίτης αποδέχεται την υποταγή του, η δημοκρατία καταρρέει και τη θέση της παίρνει η δικτατορία, με οποιαδήποτε μορφή.
Και αυτό ακριβώς ζούμε.
     Μια βαθιά υποτακτική κοινωνία, με την άμεση επιβολή ενός τυραννικού καθεστώτος.
Η Ελλάδα, και γενικότερα η Ευρώπη σήμερα, δεν κυβερνιέται από αγνούς και καθαρούς πολιτικούς, αλλά από ανδρείκελα με έπαρση και απόλυτη τυχοδιωκτική αντίληψη.
Τα νέα πολιτεύματα σε καμία περίπτωση δεν σέβονται τον πολίτη, αλλά αντίθετα τον χρησιμοποιούν, τον χειραγωγούν για τους σκοπούς και τις ατζέντες τους.
Και εδώ έρχεται ο “ραγιαδισμός”, που ουσιαστικά δεν είναι ιστορική ανάμνηση, αλλά ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί η δημόσια διοίκηση, είναι η καθημερινότητα, η νοοτροπία, η πολιτική σκηνή και οι θεσμοί.
Είναι τρόπος ζωής!
Και έτσι, ο ίδιος ο πολίτης σπρώχνει τη χώρα του στη σήψη.
Όχι επειδή είναι κακός, αλλά επειδή δεν έμαθε ποτέ να είναι κυρίαρχός, επαναστάτης.
Του έμαθαν μόνο να επιβιώνει και να κοιτά “την πάρτη του”, “κι ας καεί ο γείτονας”.
Στην Ελλάδα πάντα…
Οι μειονότητες επαναστατούν και οι πλειονότητες καταστέλλουν.
Η πραγματική μάχη, η μάχη που χρειάζεται η Ελλάδα αυτή τη στιγμή, δεν είναι μόνο πολιτική, αλλά πολιτισμική, μια μεγάλη εσωτερική σύγκρουση, μια διαφορετική κοινωνική αντίληψη με πλούσια γενικότερη παιδεία.
Δεν είναι κομματική, αλλά ψυχική και πνευματική.
Όχι απαραίτητα οικονομική ή ρουσφετολογική.
Πρέπει να τελειώσουμε με τον νέο ραγιά, με αυτή την υποταγή του και ας είναι η πλειοψηφία αυτού του τόπου.
Πρέπει να εξαλείψουμε τον φόβο του και την υποταγή του.
Να αλλάξουμε όλη αυτή τη νοοτροπία!
Ο πολίτης είναι το κράτος.
Και αν δεν το καταλάβει, τίποτα δεν θα αλλάξει.
Η Ελλάδα θα σταθεί όρθια ξανά όταν αλλάξουμε εμείς οι ίδιοι!
Επίλογος :

Η Δημοκρατία δεν είναι απλώς ένα πολίτευμα, είναι η θεμέλια υπόσχεση ότι η εξουσία ανήκει στον λαό.
Πηγάζει από αυτόν και επιστρέφει σε αυτόν, όχι ως χάρη, αλλά ως αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα.
Οι πυλώνες της Δημοκρατίας είναι αδιαπραγμάτευτοι, είναι
η λαϊκή κυριαρχία, η συναίνεση των κυβερνωμένων, η αρχή της πλειοψηφίας, η προστασία των μειονοτήτων και των θεμελιωδών δικαιωμάτων κάθε ανθρώπου.
Σε αυτά προστίθεται ο απόλυτος πυρήνας της πολιτικής ελευθερίας.
Η ατομική μας ευθύνη απέναντι στη δημοκρατία, την ελευθερία και το μέλλον μας είναι τεράστια, ειδικότερα αυτές τις σκοτεινές εποχές!

[1] Διασώστης ΕΚΑΒ εκπρόσωπος τύπου Π.Ο.Ε.Υ.

 Πανελλήνια Ομάδα Επαγγελματιών Υγείας

Η ΑΚΡΟΔΕΞΙΑ ΕΠΕΛΑΥΝΕΙ ΜΕΝ, ΤΑ ΜΟΥΤΡΑ ΤΗΣ ΘΑ ΦΑΕΙ ΔΕ

 εφσν/πρωινη προχτες

ΝΕΑγενικώς

 ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

ΠΡΩΙΝΗ ΧΤΕΣ

ΟΙ "ΤΡΥΠΕΣ" ΈΓΙΝΑΝ "ΧΡΥΣΟΧΩΡΙ" ΜΕ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΔΕΞΙΑΣ

      Στην επικρατούσα ξηρασία που ανέφερα προχτές σίγουρα κάπου-κάπου πέφτουν και σταγόνες έστω πολιτιστικού "νερού", ανασκευάζοντας οπωσούν τον μέγα Κατσαρό, με αποτέλεσμα να συναντάς ορισμένα άτομα σκέτες πυγολαμπίδες στην κυριαρχούσα και περιρρέουσα αχλή. 

    Ένα τέτοιο άτομο γνώρισα προχτές το Σάββατο στα εγκαίνια του Φυσικού εργαστηρίου στο Δημοτ. Σχολείο Ζαχάρως. Ήταν ένας δάσκαλος που τώρα υπηρετεί στον Πύργο, σπουδαίος με προοδευτικές ευαισθησίες. Την παραδίπλα αναπαράσταση της Ολυμπίας, όπου διαφαίνεται το μέγεθος και η λαμπρότητα είναι δικό του έργο. Και το σπουδαίο είναι που το έχει φτιάξει με τα χέρια  του και το έχει πλαστικοποιήσει. Οπότε το διαμοιράζει όχι μόνο αφιλοκερδώς αλλά με εμφανέστατη ευχαρίστηση. Αν και είμαι σίγουρος ότι δεν επιθυμεί να αναφέρω το όνομά του, θα το γράψω φαρδιά πλατιά μια και από τα πολλά που έχει κάνει και στην περιοχή μας, ως προϊστάμενος στην Κρέστενα, είναι ότι με τις δικές του επίμονες προσπάθειες η Σταθούλα, τσιγγάνα και ΑΜΕΑ [γυναίκα τώρα του Βαλάντη] πήγε στην Αθήνα στη Σχολή Τυφλών στην Καλλιθέα. Λέγεται λοιπόν Γιώργος Φωτόπουλος

    Κουβέντα στην κουβέντα με το Γιώργο ήρθαμε στις "Τρύπες" το ονομαζόμενο Χρυσοχώρι και με τσίγκλησε να ψάξω το θέμα για  την αλλαγή,  κι αυτό έκανα. Λοιπόν η μετονομασία έγινε το 1978 με το ΦΕΚ.231Α της 22/12/1978.Σύμφωνα δε με πάρα πολλούς που ανακίνησα το θέμα ονομάσθηκε έτσι από τον Θανάση Κανελλόπουλο προς χάριν της συζύγου του Χρυσής. Δεν υπάρχουν τεκμηριωμένα ιστορικά στοιχεία αλλά τότε ο Θανασάκης, όπως τον λέγαμε τότε, [1] ήταν παντοδύναμος και υπουργός Οικονομικών. Και το άλλο  η γυναίκα του ήταν πολύ ισχυρή προσωπικότητα κι αυτή έκανε κουμάντο ως Δν/τρια του πολιτικού του γραφείου. 

     Μου ήρθε νταμπλάς μια και ο Κανελλόπουλος ήταν μορφωμένος άνθρωπος και με τίποτα δεν περίμενα μια τέτοια ενέργεια που έχει τις ρίζες της στην αποικιοκρατία και στις βασιλεύουσες δημοκρατίες με τόσα και τόσα παραδείγματα, Βικτώρια, Αμαλιάδα  κ.κ.κ.  Καλώς -κακώς μπολιάστηκε με τις φιλελεύθερες  αντιλήψεις της Δεξιάς περί δουλοφροσύνης  και εκδούλευσης.

Ανασκαλεύοντας σχετικά το διαδίκτυο 

βρήκα και ένα ωραίο κείμενο [κλικ ΕΔΩ]

Τρύπες -Χρυσοχώρι

[1]  Παρουσιάστηκε στην πολιτική στις εκλογές του ΄63 όπου και εξελέγη βουλευτής με την Ενωση Κέντρου. Τότε λοιπόν εγώ παιδάκι 10 ετών θυμάμαι πολύ καλά ότι τον έφερε στο χωριό ο Νώντας Ξουραφάς, ο ιδιοκτήτης του βάλτου και νουνός της Λουκίας και μάλιστα του έκαναν τραπέζι στο σπίτι μας με μακαρόνια κόκορα. Στα επόμενα χρόνια πήγε με τις Νέες Δυνάμεις με τον Καραμανλή όπου και έσυρε μαζί του και τους εδώ οπαδούς του. Πρώτος και καλύτερος ο αείμνηστος πατέρας μου και όλη η οικογένεια.

1 Ήταν είκοσι έξι ετών.

Και το μυαλό του έτρεχε πιο γρήγορα από τον χρόνο.

Έγραφε κώδικα όπως οι άλλοι γράφουν ποίηση.

Δεν αναζητούσε τη δόξα ούτε τα χρήματα.

Αναζητούσε την ελευθερία.

Την ελευθερία των ιδεών. Της γνώσης. Του ανθρώπου.

Το όνομά του ήταν Άαρον Σουόρτζ.

Γεννήθηκε στο Σικάγο το 1986, κι ήδη στα δεκατρία του είχε δημιουργήσει μια διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια, όταν ακόμη δεν υπήρχε η Wikipedia.

Στα δεκατέσσερά του συνέβαλε στην ανάπτυξη του RSS, του συστήματος που επιτρέπει στον κόσμο να λαμβάνει ενημερώσεις σε πραγματικό χρόνο.

Στα δεκαεννιά του εργάστηκε για την έναρξη του Reddit, μιας από τις πιο επιδραστικές πλατφόρμες στον πλανήτη.

Αλλά δεν ήταν το ταλέντο του που τον όριζε.

Ήταν η ιδέα του για τη δικαιοσύνη.

Ο Άαρον πίστευε ότι το Ίντερνετ δεν ήταν μια αγορά, αλλά μια βιβλιοθήκη.

Ένας τόπος όπου η γνώση πρέπει να είναι ελεύθερη, όχι να πωλείται στον πιο υψηλό πλειοδότη.

Όταν ανακάλυψε ότι εκατομμύρια επιστημονικά άρθρα ήταν κρυμμένα πίσω από τοίχους πληρωμής, αποφάσισε να επαναστατήσει.

Το 2011 συνδέθηκε στο σύστημα του MIT και κατέβασε εκατομμύρια ακαδημαϊκά έγγραφα από τη βάση δεδομένων JSTOR.

Ήθελε να τα ελευθερώσει.

Όχι για κέρδος.

Από αρχή.

Το αμερικανικό κράτος αντέδρασε σαν να είχε αποκαλύψει στρατιωτικό μυστικό.

Κατηγορήθηκε για ηλεκτρονική απάτη, με απειλή ποινής 35 ετών φυλάκισης και προστίμου ενός εκατομμυρίου δολαρίων.

Ήταν μόλις 26 ετών, ένας ιδεαλιστής.

Και ο κόσμος τον συνέθλιψε.

Στις 11 Ιανουαρίου 2013,

ο Άαρον Σουόρτζ αυτοκτόνησε στο διαμέρισμά του στο Μπρούκλιν.

Είχε δει υπερβολικά πολλή αδικία, υπερβολικά πολλή μυωπία.

Είχε καταλάβει πως η πραγματική φυλακή δεν είναι φτιαγμένη από κάγκελα, αλλά από τυφλούς κανόνες.

Ο θάνατός του έκανε θόρυβο.

Όχι μόνο ανάμεσα στους προγραμματιστές, αλλά και σε όσους πιστεύουν πως η γνώση είναι δικαίωμα, όχι προνόμιο.

Σε όσους πιστεύουν πως ο πολιτισμός δεν πρέπει να έχει τιμή.

«Η πληροφορία είναι δύναμη», έγραψε.

«Και η δύναμη πρέπει να μοιράζεται.»

Από τότε, το όνομά του έγινε σύμβολο.

Κάθε φορά που διαβάζουμε κάτι δωρεάν, κάθε φορά που κάποιος διασχίζει ένα σύνορο χωρίς να ζητήσει άδεια, υπάρχει λίγο από εκείνον μέσα σε αυτήν την πράξη.

Ο Άαρον Σουόρτζ είχε το χάρισμα να βλέπει το Ίντερνετ όχι ως ένα δίκτυο από καλώδια,

αλλά ως ένα δίκτυο ανθρώπων.

Και ίσως, το μεγαλύτερο όνειρό του να μην ήταν να ελευθερώσει τα δεδομένα, αλλά να ελευθερώσει τους ανθρώπους από τον φόβο του να τα μοιραστούν.

Vigil nella Storia

ΝΕΑ γενικώς

 ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

ΠΡΩΙΝΗ ΧΤΕΣ

Η ΠΡΟΧΤΕΣΙΝΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΓΙΑ ΤΗ ΦΥΣΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ ΣΤΗ ΖΑΧΑΡΩ!!!

        

    Η Zαχάρω και γενικά η επαρχία έχει ξηρασία σχετικά με πολιτιστικά και πνευματικά δρώμενα, οπότε προχθές το βράδυ στο χώρο του Δημοτικού σχολείου που έγιναν  τα ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ ΦΥΣΙΚΩΝ ΕΠΙΣΤΗΜΩΝ ΔΗΜΟΤΙΚΟΥ ΣΧΟΛΕΙΟΥ ΖΑΧΑΡΩΣ ήταν μια πολιτιστική "μπόρα" με πολλά θαυμαστά πράγματα. Πρέπει να τονίσουμε ότι εκτός από την κεντρική ομιλία "Το Εργαστήριο Φυσικών Επιστημών και η συμβολή του στην ανάπτυξη της νοημοσύνης των μαθητών» από τον Ηλία Καλογήρου,  Φυσικό της Εκπαίδευσης έγινε και Απονομή πιστοποιήσεων σε εκπαιδευτικούς για το νέο Αναλυτικό Πρόγραμμα Φυσικών Μαθημάτων Δημοτικού. Η απονομή έγινε 

από τον α΄ αντιπρόεδρο της Ένωσης Ελλήνων Φυσικών (ΕΕΦ),Παναγιώτη Φιλντίση.. Επίσης ΄έγινε Παρουσίαση Δράσεων & Αστροπαρατήρηση από την Αστρονομική Εταιρεία Ηλείας «ΒΕΓΑΣ»    Όλα ήταν  καλώς μελετημένα και όλα στη σωστή κανονικότητά τους και αξίζουν συγχαρητήρια στη Δ/ντρια του σχολείου Μαρία Καραγγελή και σε όλες τις δασκάλες [Γιατί "έλειπαν" οι δάσκαλοι;]. Επίσης αξίζουν συγχαρητήρια στον δήμαρχο Κώστα Μητρόπουλο για την αμέριστη συμπαράστασή του, καθώς και στην 

Δ/νση της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και δη στον Ηλία Καλογήρου στον φυσικό της εκπαίδευσης καθότι εκτός των άλλων που έχει κάνει, έχει κάνει και σεμινάριο στους εκπαιδευτικούς της Ζαχάρως. Βεβαίως χρειάζονται και πολλά συγχαρητήρια στον α΄ αντιπρόεδρο της ΕΕΦ Παναγιώτη Φλιντίση ο οποίος σημειωτέον είναι από την ωραία Βανάδα. Πολλά συγχαρητήρια μοιράσαμε, αλλά όχι μόνο το  απαιτεί αλλά και το επιβάλλει η λαμπρότητα και η σπουδαιότητα της βραδιάς
     Εκτός από τις καταπληκτικές ομιλίες που έγιναν και δη του Ηλία  Καλογήρου που ήταν καθηλωτική αξίζει να εκθειάσουμε μία πανδαισία μουσικής των μικρών μαθητών υπό την καθοδήγηση της δασκάλας μουσικής Παναγοπούλου Σοφίας, 

    Αυτά τα δύο θα παρουσιάσουμε σε βίντεο. 

* Στο τέλος υπήρξε και σχετικός μπουφές, προσφορά νομίζω του δήμου.

**Συνέβη και ένα ευτράπελο στην αφεντιά μου:

      Πήγα εκεί κι έκατσα μπροστά και δίπλα ήρθε εκείνος ο περιλάλητος φασίστας παπάς, οπότε αναφανδόν κι αμέσως σηκώθηκα και άλλαξα θέση. Πλάκα είχε που μερικοί γνωστοί και  φίλοι το  πήραν χαμπάρι και έβαλαν τα γέλια. 

 [ Η ομιλία του Καλογήρου είναι μεγάλη και η μεταφόρτωση είναι αργή με προβλήματα. Ελπίζω γρήγορα να την έχουμε..]

ΤΑ "ΜΑΡΑΣΛΕΙΑΚΑ "

       «Κατηγορείτο από τους ίδιους συντηρητικούς κύκλους των εκπαιδευτικών ότι το Μαράσλειο Διδασκαλείο είχε γίνει άντρο αναρχίας και κομμουνιστικής προπαγάνδας»

Φέτος τον Νοέμβριο συμπληρώνονται εκατό χρόνια από την κλιμάκωση της έντασης των επεισοδίων στην ελληνική εκπαιδευτική κοινότητα το 1925. Βρισκόμαστε σε μια ταλαιπωρημένη Ελλάδα σε στρατιωτικό, πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό επίπεδο, η οποία σταδιακά προσπαθεί να ορθοποδήσει έπειτα της τραγωδίας της Μικρασιατικής Καταστροφής. Ήδη μετά το 1922 είναι εμφανής η πολιτική σύγχυση και η έλλειψη σταθερότητας αφού μια βραχύχρονη ακολουθία διαδοχικών φιλοβενιζελικών κυβερνήσεων κατέκλυζε το ελληνικό κοινοβούλιο. Η όλη αυτή ανισορροπία εξαπλώθηκε και στον εκπαιδευτικό κλάδο οδηγώντας συστηματικά σε μια σκανδαλώδη αναστάτωση του πνευματικού χώρου που την δεδομένη στιγμή για την χώρα ήταν παντελώς αχρείαστη.

Ποιος άραγε λοιπόν περίμενε ότι από μια συνέλευση καθηγητών στο Μαράσλειο Διδασκαλείο στο Κολωνάκι της Αθήνας περί το 1925, θα δημιουργούντο ένας πολιτικός και εκπαιδευτικός σάλος με τεράστια έκταση!; Στην εν λόγω συνέλευση διαφώνησαν οι συντηρητικοί καθηγητές του σχολείου με τους τότε πιο προοδευτικούς και συγκεκριμένα στοχοποιώντας με κατηγορίες την εκπαιδευτικό Ρόζα Ιμβριώτη ότι δίδασκε το μάθημα της Ιστορίας με κομμουνιστική θεώρηση αφού ερμήνευε το κεφάλαιο της Ελληνικής Επαναστάσεως ταξικά και προωθούσε τον ιστορικό υλισμό.

Αξίζει να σημειώσουμε εδώ πως εκείνη την εποχή παρά τον πρόσφατο ενταφιασμό της Μεγάλης Ιδέας το 1922, τα σχολικά εγχειρίδια και δη της Ιστορίας ήταν προσανατολισμένα σε ένα εθνοκεντρικό μοντέλο παρουσιάζοντας μια λαϊκίστικη εκδοχή της ελληνικής εθνικής ιστορίας η οποία προσαρμόζονταν στις ιδεολογικές νόρμες ενός αμυνόμενου εσωστρεφή εθνικισμού κι ενός αλυτρωτικού βερμπαλισμού. Επομένως ο τρόπος διδασκαλίας της Ιμβριώτη θεωρήθηκε κόκκινο πανί από το εκπαιδευτικό κατεστημένο της εποχής αλλά και από την αυταρχική και αντικομουνιστική δικτατορία του αμυνίτη και πάλαι ποτέ βενιζελικού Θεόδωρου Πάγκαλου. Πέρα από την διδαχή του μαθήματος της Ιστορίας τίθεται επιπλέον το πασίγνωστό γλωσσικό ζήτημα, η χρόνια διαμάχη μεταξύ των «καθαρευουσιάνων» και των «δημοτικιστών» αλλά και συζητιέται εντόνως το γεγονός ότι οι προοδευτικοί καθηγητές οργάνωναν την κατάργηση των θρησκευτικών μαθημάτων και της πρωινής προσευχής.

Ad loading

Πιο συγκεκριμένα κατηγορείτο από τους ίδιους συντηρητικούς κύκλους των εκπαιδευτικών ότι το Μαράσλειο Διδασκαλείο είχε γίνει άντρο αναρχίας και κομμουνιστικής προπαγάνδας αφού σύμφωνα με τις καταγγελίες τους εφαρμόζονταν σκόπιμα η υπερβολική χρήση της  δημοτικής γλώσσας των «μαλλιαρών» και η αντεθνική κατήχηση σε πλαίσια μαρξιστικής αθεΐας. Από το καθεστώς Παγκάλου ευκόλως στιγματισμένοι επειδή θεωρούνταν αριστεροί μεταρρυθμιστές ήταν ο διευθυντής του Μαρασλείου Αλέξανδρος Δελμούζος και ο επίσης διευθυντής στην Παιδαγωγική Ακαδημία Δημήτριος Γληνός. Οι δυο παιδαγωγοί Δελμούζος και Γληνός θεωρούνται οι κύριοι αίτιοι για το γεγονός ότι τα πράγματα στο Μαράσλειο είχαν «ξεφύγει» και πως οι μαθητές τους οδηγούντο σε άτακτο εκχυδαϊσμό. Αναλαμβάνουν δράση το Υπουργείο Εκκλησιαστικών και Δημοσίας Εκπαιδεύσεως, η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας, η Αστυνομία και διάφοροι άλλοι κρατικοί θεσμικοί φορείς με αποτέλεσμα να οργανώνονται ανακριτικές επιτροπές και εκθέσεις που να εξετάζουν και να επικρίνουν τους «κατηγορούμενους». Η ένταση των «Μαρασλειακών» αυξάνεται κι ένα εκπαιδευτικό θέμα πρωταγωνιστεί ξαφνικά στην πανελλαδική επικαιρότητα γεμίζοντας τις σελίδες του Τύπου της εποχής με τις εφημερίδες «Εμπρός», «ΣΚΡΙΠ» και «Εστία» να κατακεραυνώνουν την Ιμβριώτη και τον Δελμούζο, την εφημερίδα «Δημοκρατία» να προστατεύει την επικράτηση της δημοτικής  και την εφημερίδα  «Καθημερινή» να παρουσιάζει με αυστηρό ύφος τις εκθέσεις των ανακριτών.

Η όλη κατάσταση οξύνεται περισσότερο αφού ο αρχιεπίσκοπος Χρυσόστομος αποστέλλει επιστολή στον τότε υπουργό Παιδείας δηλώνοντας την ενόχλησή του για τα γεγονότα των «Μαρασλειακών», ενώ το Α΄Σώμα Στρατού επεμβαίνει ώστε να διακόψει τις διαλέξεις του Δελμούζου με θέμα «Δημοτικισμός και Παιδεία». Έτσι μετά από παραίτηση τριών υπουργών παιδείας, η κορύφωση των γεγονότων εκδηλώνεται στα μέσα του Νοεμβρίου του 1925 με τον ίδιο τον δικτάτορα Πάγκαλο να ανακοινώνει ότι προτίθεται να απομακρύνει τους Δελμούζο και Γληνό από τις θέσεις τους κρίνοντάς τους ως εθνικά επικίνδυνους. Η δικαίωση για τους δυο αυτούς παιδαγωγούς έρχεται περίπου έναν χρόνο μετά με την έκδοση των πορισμάτων του αρεοπαγίτη Γεώργιου Αντωνακάκη όπου αποδεικνύεται μια σειρά ψευδών και ελλιπών στοιχείων που επικαλέστηκε ο συγκεκριμένος κύκλος εκπαιδευτικών υποστηρικτών της καθαρεύουσας με σκοπό την δόλια και φανατισμένη επίθεση εις βάρος των δημοτικιστών. Ο Αντωνακάκης στην ουσία αποκαθιστά την υπόληψη του Δελμούζου και του Γληνού χαρακτηρίζοντας το έργο τους καθαρά επιστημονικό και προσγειωμένο στα εθνικά και θρησκευτικά ιδεώδη χωρίς να συγχέουν το διδασκαλικό τους λειτούργημα με την όποια πολιτική τους ιδεολογία. Παρ όλα αυτά ο ιδεολογικός πόλεμος στα πλαίσια των Μαρασλειακών  δεν τελείωσε αφού αμέσως μετά η Ιμβριώτη μέχρι κι ο πασίγνωστος λογοτέχνης Κώστας Βάρναλης παύονται από τα εκπαιδευτικά τους καθήκοντα λόγω των σοσιαλιστικών τους πεποιθήσεων. Κλείνοντας στα πορίσματά του ο Αντωνακάκης αγανακτισμένος τονίζει πως η κύρια αιτία για την όλη έκταση των «Μαρασλειακών» δεν ήταν άλλη από την διχόνοια που για άλλη μια φορά ρίζωσε στις συνειδήσεις των Ελλήνων, αφού η ίδια η γλώσσα τους σε αυτή την άσχημη συγκυρία στάθηκε ως νέα αφορμή για να χωριστούν σε στρατόπεδα καθιστώντας ένα γλωσσικό ζήτημα να μετατρέπεται σε βαθύτατα πολιτικό κι εθνικό.

*Ιστορικός

ΝΕΑγενικώς

 ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

Η ΝΤΡΟΠΗ ΝΤΡΟΠΗ ΔΕΝ ΕΧΕΙ...

  Τί να πούμε γι αυτό το Γιαννιτσοχώρι. Βεβαίως είναι το χωριό ΜΑΣ και το αγαπάμε κι ας μας πληγώνει. Μια και εδώ είναι οι ρίζες μας, οι τάφοι των προγόνων μας, οι πρώτες εμπειρίες και τα βιώματά μας. Επουδενί όμως δεν συνεπάγεται να μην κριτικάρουμε τα κακώς κείμενα, αντίθετα πολλάκις να τα ξεμπαζώνουμε, όπως στην τωρινή περίπτωση με τον Νώντα.

Πολύ καλά τα λέει ο Καραγκιόζης και να αγιάσει το στόμα του.

Με περιγελούσαν πολλοί όταν το ανάφερα προχτές σε μια κοινωνική σύναξη, και με αστεία επιχειρήματα μπάζωσαν την αναισθησία που τους δέρνει και την υποτέλεια που έχουν μάθει να υπηρετούν. Βεβαίως τα πυρά δεν αφορούν όλους τους πατριώτες, αλλά τους γνωστούς, λεβέντες παλαιόθεν. Υπάρχουν και καλά παιδιά και αυτοί είναι η ελπίδα!

Τι να πω για τον άλλο που έχει νοικιάσει την αποθηκούλα 150 ΕΥΡΩ σε έναν ανάπηρο πατριωτάκο που η μοίρα τον έχει χτυπήσει πολύ σκληρά. Και ο ...λεβέντης έχει τόσα να φάνε και οι κότες! Νομίζει Κακομοίρης ότι θα τα πάρει μαζί του.

ΔΗΜΑΡΧΕ ΜΗΝ ΜΑΤΑΙΟΠΟΝΕΙΣ ΜΕ ΤΗ ΔΕΞΙΑ, ΦΤΑΝΕΙ ΠΙΑ..

       Ο δήμαρχος μας, ο αγαπητός Κώστας Μητρόπουλος [1] είναι μεν αστυνομικός  αλλά οι ρίζες του είναι αριστερές, έχει καταγωγή  από τον λεβέντη και αξέχαστο Μπαρμπαγιάννη που  εν παρόδω αισθάνομαι την υποχρέωση να του αφιερώσω λίγες αράδες.

    Ο Μπαρμπαγιάννης λοιπόν κατέβηκε πριν περίπου 65 χρόνια από το Δραγώι, εκεί ψηλά στην Ανδρίτσαινα,  με μία πολυμελή οικογένεια, 4 κουτσούβελα και 350 πρόβατα και ανάπηρος από το ένα πόδι ίσως από τον εμφύλιο που συμμετείχε στο πλευρό των ανταρτών.

 Τέτοιος άνθρωπος μένει αξέχαστος μία και ήταν φλογερός δημοκράτης και με πάθος υποστήριζε τις αριστερές του απόψεις και έτσι τα έβαζε με κάθε με κάθε ..εθνικόφρονα της δεκάρας .

  Θυμάμαι κάποτε κουβεντιάζαμε για το αντάρτικο και τον ρώτησα γιατί δεν πήρε σύνταξη μια και πολέμησε στην Εθνική Αντίσταση και μου λέει με περηφάνια:

   : εγώ δεν ήθελα σύνταξη που παίρνουν οι δωσίλογοι και οι ταγματασφαλίτες, απλώς ήθελα ένα χαρτί σαν μετάλλιο από την πατρίδα ότι μου αναγνωρίζει την προσφορά μου. Αλλά για να το δώσουν αυτό έπρεπε [επί Πασόκ αναφερόταν επί Πασόκ] να το δηλώσουν τρεις μάρτυρες στο συμβολαιογράφο της εποχής και τέτοιος ήταν ο Γιάννης ο Αλεξανδρούπολης, αλλά αυτός αρνήθηκε καν να το δηλώσει, λέγοντας ότι δεν ασχολείται με τέτοια και με έδιωξε ...

 Λοιπόν επανέρχομαι στον δήμαρχο και θέλω να γράψω δύο λόγια που το έχει πάρει ψωμί κορδόνι και κάθε τόσο μας παρουσιάζει και μία φωτογραφία που ποζάρει με κάποιο σημαίνον πρόσωπο, υφυπουργό συνήθως.

   Στην προτελευταία ποζάρει εύχαρις και καμαρωτός [προσοχή στον τόνο στη λήγουσα και όχι στην παραλήγουσα] με τον υφυπουργό Εσωτερικών ο οποίος του υποσχέθηκε ότι θα  συνδράμει για την αποπεράτωση του κοινοκομείου, που τούτοι δεν ξέρω γιατί το αποκαλούν ξενώνα ζώων.

[Πιάσε  το αυγό και κούρευτο] 

 Επί τούτου μία και πρόκειται για ένα έργο που θα προκαλέσει περισσότερο ζημιά παρά όφελος,  θα αναφερθούμε επισταμένως στο εγγύς μέλλον παρουσιάζοντας τα κρίσιμα του ισχύοντος νόμου 54 του 21.

    Η τελευταία πόζα του δήμαρχου είναι με τον Γ.Γ του Ααθλητισμού κ. Μαυροτά που συμφωνήθηκε η υποβολή αιτήματος χρηματοδότησης για την ανάπλαση του Δημοτικού Σταδίου Ζαχάρως, τόσο του αγωνιστικού χώρου όσο και του περιβάλλοντος χώρου, βάσει ολοκληρωμένης μελέτης που έχει ήδη εκπονηθεί. Παράλληλα, δρομολογείται συνεργασία για τη διοργάνωση αθλητικών εκδηλώσεων σε συνεργασία με τις αρμόδιες Ομοσπονδίες.

   Σίγουρα ματαιοπωνεί ο δήμαρχος ότι θα τον βοηθήσει ο Μητσοτάκης και οι δικοί του φαγάνες, ούτε Φραπές ούτε Χασάπης μόνο η ευρωπαϊκή ένωση με προγράμματα και τέτοια μπορεί να βοηθήσει κατάλαβες κύριε δήμαρχε αυτά. 

Σε επόμενες μέρες θα γράψουμε ένα κείμενο για το τι λέει ο κόσμος για το δήμαρχο. Βέβαια έχει καλή εικόνα αλλά όμως δεν φτάνει, θέλει έργα και να δώσει και το αριστερό στίγμα. Ποιο είναι αυτό θα τα πούμε ...... 

 [1] Η αστυνομία, όχι αυτή που δέρνει τους απλούς πολίτες και φέρεται χυδαία, είναι απαραίτητη με την αριστερά για τη σωστή αστυνόμευση και ασφάλεια [κλικ  ΕΔΩ]  

Η ΑΥΓΕΡΙΝΟΠΟΥΛΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΞΙΑ ΚΑΙ ΠΑΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΚΑΛΟΥΣΑ ΒΛΗΤΟ...

      Πολλές φορές που αποκαλούσα την βουλευτή μας κ. Αυγερινοπούλου  βλίτο, φρούτο και άλλα τέτοια, αναρωτιόμουν μήπως την αδικώ την κυρία; 
Και να επιτέλους που σήμερα αποδείχτηκε ότι τόσο καιρό ήμουν  άδικος και ευθαρσώς με την παραδοχή του λάθους μου ζητώ συγνώμη.
 Και πώς αυτό το κατάλαβα; 
 Θα το καταλάβετε μόνοι σας με τα χτεσινά κατορθώματά της. Όχι απλώς κατορθώματα αλλά ανδραγαθήματα. 
  Γιατί πράγματι μικρό πράγμα δεν είναι σε μια μέρα και οι τρείς τοπικές εφημερίδες να αναφέρουν ένα αλλά τέσσερα -μάλιστα τέσσερα- δραστηριότης αξιόλογες και αποτελεσματικές κατόπιν ενεργειών και παρεμβάσεων . 

• Η μία με την θετική παρουσία της στου Μαξίμου, 
• ή άλλη με την πίεσή της αποκαταστάθηκε η εκπαίδευση στην Ηεία
• η άλλη για την μονιμοποίηση 500 Πυροσβεστώνς και
• η παράλλη Μαζί και Δίπλα στον Κόροιβο.

Μάλιστα!!!

  

Γιωργος Τσαγκοζης 

     Αν ψάχνετε για δουλειά εκεί έξω στον κόσμο της ελεύθερης αγοράς, ξέρετε ότι τα πράγματα, δεν είναι και πολύ εύκολα, για την ακρίβεια, τα πράγματα είναι ζόρικα, το πόσο ζόρικα είναι μπορείτε να το καταλάβετε από την παρακάτω αγγελία για τη θέση του βοηθού σερβιτόρου.

Αυτή είναι η αγγελία:

Τύπος απασχόλησης: Πλήρης, με φυσική παρουσία

Περιοχή: Αθήνα – Ομόνοια

Σχετική εργασιακή εμπειρία: 1-2 έτη

Δεξιότητες: Multitasking, ακεραιότητα, ανάληψη πρωτοβουλιών, αξιοπιστία, αποφασιστικότητα, αυτοπεποίθηση, δημιουργικότητα, διάθεση για απόκτηση γνώσεων, διάθεση για μάθηση, διάθεση εξέλιξης, διάθεση επαγγελματικής εξέλιξης, διαχείριση ρίσκου, διοίκηση ομάδων, διπλωματία, ενσυναίσθηση, εντιμότητα, εξυπηρέτηση πελατών, επαγγελματισμός, επικοινωνιακές δεξιότητες, επίλυση διαφορών, επιμονή στην επίτευξη στόχων, εργασία υπό πίεση, ευγένεια, ζήλος για εργασία, θέληση, θετικό πνεύμα, μεθοδικότητα, ομαδική εργασία, ομαδικό πνεύμα, οργανωτικές δεξιότητες, πνεύμα συνεργασίας, σεβασμός, συμμόρφωση στους κανόνες, συνέπεια, συνεργασία, υπευθυνότητα, τήρηση των κανόνων δημόσιας υγείας, υπομονή

(ΤΑΤΙΑΝΑ ΜΠΟΛΑΡΗ/EUROKINISSI)

Περιγραφή θέσης εργασίας

Βοηθός σερβιτόρου - καθάρισμα - μάζεμα τραπεζιών - καθαριότητα εργασιακού χώρου - συνεργασία - μοναδικό πνεύμα - δυνατότητες εξέλιξης

Θυμάστε τις εποχές, που για να πιάσεις, την πολύ σκληρή δουλειά μεν χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις (είσαι βοηθός ακόμα) δε του βοηθού σερβιτόρου, απλά θα έπρεπε να ξέρεις να καθαρίζεις καλά και να είσαι ευγενικός; Ε ξεχάστε τες, σε λίγο θα ζητάνε και μεταπτυχιακό…

ΝΕΑ γενικώς

 ΔΗΜΟΣ ΖΑΧΑΡΩ

    Α                       

Β                   

ΠΡΩΙΝΗ ΣΗΜΕΡΑ

ΠΡΩΙΝΗ ΧΤΕΣ