Eleni Mytilinaki
Τρέχαμε και ξεροσταλιάζαμε έξω από τα σ. μ να μαζέψουμε τόνους τρόφιμα για τους αναγκεμένους ανθρώπους, τους νεόπτωχους της τρόικας, ανθρώπους που έχασαν τη δουλειά τους που έκλεισαν τα μαγαζιά, τρόικας, ανθρώπους που έχασαν τη δουλειά τους που έκλεισαν τα μαγαζιά, τις επιχειρήσεις τους, φτιάξαμε φροντιστήρια αλληλεγγύης για παιδιά τους,
τρέχανε οι αλληλέγγυοι σε απεγνωσμένους ανθρώπους να συνδέσουν το κομμένο από τη ΔΕΗ ρεύμα του σπιτιού τους με όποιο τρόπο μπορούσαν.
Και μετά κάθε απόγευμα στο σύνταγμα, με ξύλο και δακρυγόνα και ΜΑΤ, αλλά και συζητήσεις και ελπίδα και πείσμα.
Αντιπαλεύαμε την απελπισία μας για την εξαθλίωση, τις αυτοκτονίες, τα παιδιά που λιποθυμούσαν από την πείνα,
την ασφυξία από την ανελέητη σκληρότητα των καθαρμάτων του ΔΝΤ και ΣΙΑ, με δράσεις αντίστασης και αλληλεγγύης.
Τα θυμάμαι όλα τώρα διαβάζοντας την Ιθάκη...
Και όμως κάποιοι πίστεψαν ότι σ' αυτές τις συνθήκες, η χώρα και ο λαός θα άντεχε στην χρεωκοπία που της ετοίμαζε ο Σόιμπλε.
Έκαναν στην άκρη πεισμωμένοι και τώρα τους επιστράτευσαν τα εξωνημένα μμε,
να ρίξουν δηλητήριο πάλι για την κυβέρνηση που έστησε τη χωρα στα πόδια της και της έδωσε την αξιοπρέπειά της.
''Διανοούμενοι'' και αμπελοφιλοσοφούντες, αριστεροί της μίρλας και της ξινίλας, που ξεχνάνε,
προσπερνάνε, την εγκληματική οργάνωση που μας κυβερνάει και τα εγκληματά της, και της δίνουν άλλοθι, ανάσα.
Σαΐνια της αριθμητικής με τα κομπιουτεράκια στα χέρια από τα πρωινάδικα ως τα αργαβραδινάδικα κάνουν τον συγγραφέα της ΙΘΑΚΗΣ εκατομμυριούχο(άντε να τους πεις ότι ουτε ο Μαρκές δεν πλούτισε από τα βιβλία).
Ευτράπελα διάφορα από από ''πρώην'' που βρέθηκαν ένα ή μισό φεγγάρι στην αριστερά και γενιτσαρίζουν, και ο εσμός των ανόητων του διαδικτύου, που ψεύδονται ασύστολα,
που δεν διάβασαν μία γραμμή του βιβλίου και γράφουν ό,τι τους λένε άλλοι.
Βαξεβάνηδες με εργώδη καθημερινή προσπάθεια στήνουν το νέο αντιΤσίπρα μέτωπο,
πιάνουν δουλειά από το πρωί.
Έπηξε το διαδίκτυο στην ανοησία της διαστρέβλωσης.
Ρίχνω μια ματιά και φεύγω.
Διαβάζω ένα βιβλίο - ιστορικό ντοκουμέντο- με ωραία γλώσσα λαγαρή, ρέουσα χωρίς περιττή επιτήδευση με αμεσότητα και ειλικρίνεια γραμμένο από τον πρωταγωνιστή της ιστορικής στιγμής.
Για την οποία μίλησαν οι πάντες εκτός από εκείνον.
Διεξήχθη ένας πρωτοφανής πόλεμος λάσπης από αυτούς που εγκλημάτησαν σ΄ αυτη τη χώρα από τους κακοποιητές αυτού του τόπου και από το ετερόκλητο πλήθος που συμμετείχε στον ολοκληρωτικό πόλεμο περί της κολοτούμπας.
Κολοτούμπα δεν έκανε ο Σαμαράς που από αντιμνημονιακός με κυβερνηση Γιωργάκη
έγινε φανατικός μημονιακός και έφερε το φονικότερο μνημόνιο,μαζί με τον Βενιζέλο, ως πρωθυπουργός .
Ούτε ο Γιωργάκης που από το "λεφτα υπάρχουν'' μέχρι να κερδίσει τις εκλογές, μετά να ένα σπρώξιμο στην υψίστης κακοποίησης φυλακή του ΔΝΤ τη χώρα.
Ο Τσίπρας έκανε κολοτούμπα που έδινε συνεντεύξεις κάθε μέρα ότι το δημοψήφισμα είναι για μια καλύτερη συμφωνία με πρόβλεψη ρύθμισης του χρέους και έξοδο από το ΔΝΤ και την εποπτεία, όπως άλλωστε έγραφε και το ψηφοδέλτιο του δημοψηφίσματος.
Και να μην τον γνώριζα θα έλεγα ότι ο συγγραφέας είναι άνθρωπος με γνώση και ένστικτο πολιτικό, δοσμένος από την νεαρή του ακόμα ηλικία στα κινήματα, συναισθηματικός, με πάθος για τα ιδεώδη της αριστεράς, αποφασιστικός.
Καθώς διαβάζω τα θυμάμαι όλα με συγκίνηση.
Διάβασα το κομμάτι όπου ο Τσίπρας αναφέρεται στο ντιμπέιτ των 5 υποψηφίων προέδρων της Κομισιόν στις 15 Μάϊου του 14, ως υποψήφιος της Ευρωπαϊκής αριστεράς.
''Είμαι ο Αλέξης Τσίπρας και είμαι από τη Ελλάδα'', έτσι άρχισε την συγκλονιστική εκείνη ομιλία του, για την οποία δεν αναφέρει τίποτα άλλο στο βιβλίο.
Τη θυμάμαι όμως πολύ καλά.
Μίλησε με παλλόμενη απο την ένταση και τη συγκίνηση φωνή για τη χώρα του και το δράμα που βιώνει εξαιτίας κοντόφθαλμης και άδικης πολιτικής, απέκρουσε όλη τη βρωμιά και τις συκοφαντίες που διακινούνταν τότε για τον λαό μας , μίλησε για την άλλη Ευρώπη που ονειρεύεται και αγωνίζεται η Ευρωπαϊκή Αριστερά, κάπου ανάφερε και την Αντιγόνη θυμάμαι. Ήταν μια πραγματικά συγκλονιστική ομιλία μέσα στο Ευρωκοινοβούλιο.
Θα επανέλθω όμως όταν τελειώσω το βιβλίο.
Θα έχω τότε μια πιο ολοκληρωμένη και σφαιρική άποψη, για μέτρα, πολιτικές συμπεριφορές και δράσεις. Και το θέλω αυτό για τη δική μου πολιτική εμπειρία.
Διότι τα γεγονότα είναι γεγονότα, είναι ιστορικά ντοκουμέντα και δεν διαψεύδονται.
Η κρίση όμως, η κριτική, η αποτίμηση των γεγονότων είναι θέμα υποκειμενικό.
Και ο καθένας μπορεί να έχει την προσωπική του γνώμη, και έχει αξία αυτό, με την προϋπόθεση ότι είναι ειλικρινής και απαλλαγμένη από προσωπικές εμπάθειες.
Πράγμα βέβαια δύσκολο διότι το μίσος και η εμπάθεια υπερχειλίζει...
Και για όσους είχατε τη υπομονή να διαβάσετε το σεντόνι, σας έχω εδώ το τραγουδάκι που μου είπαν ότι ''παίζει'' κι αυτό στο βιβλίο
