ΒΗΞ ΑΡΙΣΤΕΡΟΥ ΨΑΛΤΟΥ

ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΕΙΝΑΙ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΜΟΥ "ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ"

"Παρότι στη γεωμετρία οι καθοριστικές πλευρές του ορθογωνίου τριγώνου είναι οι δυο κάθετες, στο κοινωνικό τρίγωνο της αναφοράς μας (δάσκαλος, χωροφύλαξ και παπάς), υπερισχύει η υποτείνουσα, η εκκλησία. "

Ο θρυλικός Παπαλέξης, 1958

"Αξίζει να αναφέρουμε ότι τότε οι παπάδες πληρώνονταν από τους ενορίτες με το κανονικό, όπως λεγόταν.  Γυρνούσαν οι παπάδες καβάλα στο γαϊδουράκο τους, σαν το Χριστό, και δίπλα κρέμονταν τα δισάκια79, όπου οι πιστοί τους έδιναν την αναλογία τους σε στάρι, κούκλα και τέτοια και οι παπάδες την ευλογία τους. Έτσι απλά και τρυφερά."

 "Οι δε Δεσποτάδες ως έσοδο είχαν το λεγόμενο Μπατίκι, από το βυζαντινό Εμβατίκιον. Επιπλέον άρμεγαν και τους φτωχούς παπάδες, 40 γρόσια ετησίως από τον καθένα, το λεγόμενο Σαραντάρι. Εντεύθενκαι η βλασφημία «γ… το Σαραντάρι σου». Ακόμη ο Ιωάννης Πιπιλής στο βιβλίο «Η Ζούρτσα» αναφέρει το παρακάτω σχετικό αριστούργημα:

«….Κατά το 1874, το πτωχόν χωρίον Άγιος Ηλίας, ηρνήθη, ιεροπραξίαν του περιοδεύντος επισκόπου Τριφυλίας, Ιγνατίου, ίνα αποφύγει αμοιβήν 150 δρχ. Ο επίσκοπος θυμωθείς απεφάσισε:

         ΠΡΟΣ τον εφημέριον του προφήτη Ηλιού

                      Σας παύομεν από το χωρίον Άγιος Ηλίας, ώστε του λοιπού δεν έχετε

                       την παρ’ εμού άδειαν να υπηρετείτε αυτό, καθ’ όσον εφάνησαν 

                         αποστάται της εκκλησίας.

                                                             Μπούζι 15 Σεπτεμβρίου 1874

Μετά έξ μήνας, καθ’ ούς το χωριό έμεινε άνευ ιεροπραξίας (άταφοι, αβάπτιστοι κ.τλ.), οι Αϊλιώτες εννοήσαντες τα ελατήρια, συγκέντρωσαν 200 οκάδες σίτου, φασόλια και δια των Τσόπελα και Κομπορόζου έστειλαν το φορτίον εις Κυπαρισσίαν, επώλησαν τούτο και το αντίτιμον απέδωσαν εις τον επίσκοπον, μεθ’ ό:

             ΠΡΟΣ τον εφημέριον του προφήτη Ηλιού

                          Επειδή οι κάτοικοι του Προφήτου Ηλία εφάνησαν πιστά τέκνα 

                           της ημετέρας εκκλησίας και επειδή αύτη έχει καθήκον 

                           να δέχεται με ανοιχτάς αγκάλας τα μετανοούντα τέκνα

                               δια ταύτα σας επιτάσσομεν να τους ιεροπράτετε.

                                                                  Ο Τριφυλίας – Ολυμπίας

                                                                              Ιγνάτιος

                                                                  Κυπαρισσία 26-3-1875

 κκλησία

79. Τα δισάκια ήταν ένα ύφασμα, υφαντό στον αργαλειό, με διάφορα κεντήματα σχετικά με τη θρησκεία (σταυρούς κ.τλ), που στην κάθε άκρη του έφερε δυο σακούλες. Τα έβαζαν ριχτά στο σαμάρι με αποτέλεσμα οι σακούλες να πέφτουν δυο στη μια και δυο στην άλλη πλευρά."