Νίκος Τσιφόρος (1911-1970)

Μνημόνευση ενός σπουδαίου Έλληνα

  1. Τσιφόρειον ύφος (αποσπάσματα από τον τόμο Τα παλιόπαιδα τ' ατίθασα", Ερμής 1980)

" Το λοιπόν, η κυρία του κυρίου Δήμου, Σόνια τ' όνομα, Σοφία τη βγάλανε από την κολυμπήθρα. μπήκε λαχανιασμένη, θα 'χε κονομημένη και την πίεσή της και το δήλωσε με το χαρτί της προπλερωμής στο χέρι:
- Ο κύριός μου θα κάνει κετσάπ.
- Τσεκ απ, τη διόρθωσε ένας μικρούλης που πάγαινε για γιατρός και έμεινε νοσοκόμα.
Η κυρία Σόνια, Δήμος ο σύζυγος, τον κοίταξε περιφρονητικά, αυτηνής τώρα θα της λέγανε για ντομάτες, που μαγειρεύει χρόνια και χρόνια; Δεν του 'πε όμως " α να χαθείς" καθόσον πολύ ευγενής κυρία , κι άνοιξε το κορκόδειλο που ξεκίνησε βασιλιάς στα νερά και κατάντησε τσάντα, και του πασάρησε κατοστάρικο ένα από τα φρέσκα , νέας εκδόσεως, και ξανάπε με πείσμα "κετσάπ" κι ο κορκόδειλος έκλεισε μόνος του το στόμα του. Άλλο κατοστάρικο, δηλαδή, δεν υπάρχει.
Τι είχε ο κ. Δήμος; Κοιλιά είχε, αυτοκίνητο είχε, δια μέρισμα μερακλαντάν είχε , τον κακό του τον καιρό, όλα τα είχε. Αλλά τρώγων υπεράνω του δέοντος σάμπως αισθανότανε φούσκωση και σάμπως να μην ήτο καλά, "δεν με νιώθω, ρε Σόνια, τώρα τελευταίως". Πολύ αέριον έβγαινε από όλας τας κατευθύνσεις και είπε " ας πα να με δούνε, διότι αν δε με δούνε μπορεί να μη με ξαναδούνε, και μένων χήρα η Σόνια θα παρατήσει τον κορκόδειλο και θα μαγκώσει τις σαύρες".
Συμφωνών ο θεράπων ιατρός "Βοηθός του Καθηγητού Μπουρδαμπάχερ εν Λειψία"- και αν την είχε δει την Λειψία εμένα να μου τρυπήσετε τη μύτη- λέγων "εγώ συμφωνώ καθ΄όλα, αγαπητέ, και να κάμετε αναλύσεις περί αίματα, περί ούρατα, περί καρδιογραφήματα, περί όλα σας, να ιδούμε από τι θα πεθάνετε!".

"Το κρεβάτι του πόνου",

*********************************
"Γιατί έκανε ο Θεός τη θάλασσα;
Γιατί αλλιώς πού θα πηγαίνανε τα χταπόδια; Και τα άλλα ένα σωρό όντα; Είπε, το λοιπόν, "δεν φτιάχνω μια θαλασσίτσα, να τα ρίξω όλα μέσα, να ταξιδεύουνε και τα πετρελαιοφόρα, να κονομάνε οι μεγάλοι κι

ας βάλουνε και μια σημαία της Λιβερίας να γλιτώνουνε τον φόρο, εφοπλισταί είναι, δεν είναι τίποτα φτωχαδάκια, να τα ξεζουπήξουμε".
Και φώναξε τους αρχαγγέλους του.
- Πάρτε τα παιδιά και ρίχτε νερό, ρίχτε και λουλάκι μπλου, να νοστιμήσει και μην ξεχάσετε και τ' αλάτι, καθόσον τ' ανάλατα είναι άνοστα, κι όποιος δεν πιστεύει ας ρωτήσει τους διαβητικούς, που το τρώνε κρυφά."

"Επιχείρησις δημοσίων θεαμάτων"

***********************************

"Το οποίον.
Μεγαλείον!
Και να γράφει στην ταμπέλα του καταστήματος "Ζαχαροπλαστείον και Γαλακτοπωλείον η Άβυσσος". Και να γράφει στα τζάμια με τεμπισίρι "Δίδονται Λουκουμάδαι, η μερίς δραχμάς 4" και "προσφέρεται Πογάτσα Πολιτική, η μερίς 4,50". Κι από μέσα στο "ταμείον" να κάθεται η κερία Κυριακούλα, αρχοντόπαχη, φρεγατίσα, το μάτι βαφέν, το χείλι άλικο και πεντόλιρο στο βραχιόλι. Και να λέγει "Κυριάκο, μαρκάρησε το ρεζόγαλον". Και να χαμογελεί ο Κυριάκος. Μουστάκι σύρμα και δαχτυλίδι με πράσινη πέτρα, κυπαρίσσι ίσιο και λιπόσαρκο, φρύδι σμιχτό και καρύδι στο λάρυγγα. Και να ρίπτει ματιές με σημασία. " Έννοια σας , Κυριακούλα μανταμίτσα, μη φοβείσθε καθόσον μπορεί να είμαι σκέτος σερβιτόρος αλλά...".
Αλλά το βράδυ, τα κλειδιά στην τσέπη ο Κυριάκος.
Και στις έντεκα, να γατοτζαγκουρνάει το παντζούρι της. "Εδώ είμαι και άνοιξε σιγά".
Και τα ξημερώματα να γατοπερπατάει που φεύγει πρώτος ν' ανοίξει το κατάστημα "Γάλα το ποτήριον 2,50".

"Ιστορία με προίκα"

***************************

" Μέσα από το παραμύθι του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν,

Δανού υπηκόου και ...αμφιβόλου φύλου, ένα μουντό

παραμύθι, γεμάτο συννεφιά, λάσπη, ψιλοβρόχι,

μισοσκόταδο και κρύο, ξεπεταχτήκανε

κείνες οι αγριόχηνες που ξέρουμε, η Ίξη,

η Κάξη και η μεγάλη, η Άκκα Κεμπνεκάις.

Είδανε λοιπόν κάτου, ξερά τα χωράφια,

στους σταύλους να τρώνε το χόρτο τους οι αγελάδες

και γερά τα γουρούνια.

- Τα γουρούνια είναι ο πρόλογος από τα χοιρομέρια,

είπε μελαγχολικά η Άκκα Κεμπνεκάις.

Οι άνθρωποι τα τρέφουνε με βαλανίδια και με αποφάγια,

και μετά περιμένουνε να τα σφάξουνε για να τους

θρέψουνε τα γουρούνια με τη σειρά τους.
- Γενικά , μελαγχόλησε η Κάξη, που ήταν μάλλον πεσιμίστρια,

οι άνθρωποι τίποτα δεν κάνουν από καλοσύνη.

Ότι σου δίνουν , περιμένουν να σου το πάρουν πίσω

με τόκο μεγάλο. [......]"

"Οι αγριόχηνες"

**********************************

[Τοιχογραφία από τη Βίλα του Φαύνου στην Πομπηία]

" Κάτω στον σπαρμένο βυθό τρώει η αμοιβάδα το πλαγκτόν, τρώει η αχιβάδα την αμοιβάδα, τρώει το μαλάκιον την αχιβάδα, τρώει το μεγάλο ψάρι το μικρό, έτσι το ίδιο όπως γίνεται και στη στεριά, το πιο δυνατό τρώει το πιο αδύνατο, εχτός από τον άνθρωπο, που τα τρώει, δυνατά και αδύνατα, όλα μαζί και μετά τρώγεται με τους ομοίους του."

"Επιχείρησις δημοσίων θεαμάτων"

*********************