[Το κείμενο είναι από το βιβλίο μου (2007): ¨ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ"]
Ο γερο-Κλής
από την Αγαλιανή, την εποχή εκείνη
ως κάτοχος ενός βαρβάτου γαϊδάρου, επιβήτορα, ήταν ο κύριος νταβάς στις φοράδες
του χωριού. Γι αυτό ήταν εξέχουσα
προσωπικότητα της μικρής κοινωνίας, διότι οι φοράδες ήσαν πολλές.
Συνήθως, το λαμπρό επεισόδιο της
επίβασης έπαιρνε διαστάσεις σπουδαίου
γεγονότος στον απαγορευτικό και μυστηριακό κόσμο του έρωτα και της
γονιμοποίησης και λάβαινε χώρα κάτω από τις γραμμές, σε ανοιχτό μέρος στο βάλτο
του Ξουραφά. Στο άψε-σβήσε έπεφτε σύρμα και μαζευόμαστε όλη η λετσαρία, αλλά
και μπόλικοι μεγάλοι με προεξάρχοντα τον κ. Πέπο.
(Πριν 27 με 28 χρόνια...)
Για μας τα παιδιά ήταν το πρώτο μάθημα
της σεξουαλικής διαπαιδαγώγησης. Σίγουρα όμως ήταν πολύ καλύτερο και πιο
παιδαγωγικό από τις κοτσιλιές του πελαργού και τις απίθανες δοξασίες που μας
αράδιαζαν οι γονείς και οι δάσκαλοι στην
πρώτη σοβαρή μας υπαρξιακή ερώτηση. Σημασία έχει τώρα εμείς με τη σειρά μας τι
λέμε και πώς τα λέμε στδικά μας τέκνα;
Ένα άλλο μάθημα για το ίδιο θέμα ήταν
το ΄΄μάτι΄΄ που κάναμε στο ζευγάρωμα των μικρών μηρυκαστικών, στις γίδες με
τους εραστές τους, τα τραγιά. Με μεγάλη προθυμία ακολουθούσαμε τις μανάδες μας
όταν πήγαιναν τις γίδες στο τραϊ. Ας ήταν και στην πέρα μεριά, στο μπουζέϊκο
στους τράγους της γρια-Μπόγραινας.
Στα παιδικά μυαλά οι αποστάσεις φαντάζουν
μεγάλες και μακρινές. Μας έλεγαν στην πέρα μεριά και σκεφτόμαστε δυο ώρες
πήγαινε έλα. Βέβαια για την εξακρίβωση μιας απόστασης μεγάλο ρόλο παίζει και το
μέσο κίνησης και μεταφοράς. Για συγκρίνετε τα πόδια με τα μηχανοκίνητα. Εξάλλου
η διαίσθηση και η σαφής αντίληψη των πραγματικών διαστάσεων του χώρου και του χρόνου, που είναι οι πρωτεύοντες
παράμετροι της ζωής, στα παιδιά εμπεδώνονται με αργό ρυθμό. Και επίσης αυτές
είναι οι πρώτες που ξεθωριάζουν από τις σελίδες της μνήμης ως πρώτα συμπτώματα
της γεροντικής ανεπάρκειας του μυαλού.
Τη θυμάστε την Μπόγραινα; Στην διασταύρωση του Μπουζιού, στον όχτο που τώρα είναι το οικολογικό σπίτι του Λιβά, αν
δεν απατώμαι, υπήρχε το γρέκι της.
Φανταστείτε μια αλαφιασμένη γριά με
δύο χοντρές γκρίζες πλεξούδες, μια μαλλιαρή τραγίσια γιούρντα (πανωφόρι)
ριγμένη ανάρριχτα στους ώμους της σε μόνιμη βάση και δύο λαστιχένια μαύρα
τσαρούχια στα γυμνά ροζιασμένα πόδια της. Δίπλα και γύρω της, τέσσερα θεόρατα
τραγιά -μαύρα κατάμαυρα όπως η γιούρντα - και παραδίπλα μια καλυβούλα πρόχειρης
κατασκευής από σαμακιές, ράπες και λίγες πέτρινες πλάκες, (όχι για σκεπή αλλά
να μην την πάρει ο αέρας), που ήταν η κατοικία της γριάς. Η εικόνα έδενε με μια
δυνατή και πανάσχημη οσμή που ήταν κυρίαρχη σε όλη την περιοχή. Ήταν η βαρβατήλα
– προστατικά υγρά σπέρματα και ορμόνες σωματοτρόπες – που ειδικά στα τραγιά
είναι βαριά και ανυπόφορη.
Το όλο βιβλικό σκηνικό ασυναίσθητα
οδηγούσε τις μνήμες σε Βιργιλιακές και Ομηρικές καταστάσεις, σπηλιές Πολύφημου
και τοιαύτα.
Με αυτά και με άλλα τέτοια μεγαλώσαμε
και…συνεχίζουμε. Μη βιάζεστε, ο καθένας με τη σειρά του και μην αγωνιάτε, δεν μας
την παίρνει κανείς. Μόνο αυτό είναι σίγουρο!!!
ΑΦΙΕΡΩΜΕΝΟ ΣΤΟΝ ΦΙΛΟ ΜΟΥ ΤΟΝ ΚΑΒΟΥΡΑ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου