Μερικά ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία για τους πρωταγωνιστές στην Α΄ μάχη της Ζαχάρως

      Στην Α΄ μάχη της Ζαχάρως από την πλευρά των ανταρτών έλαβαν μέρος μια διμοιρία του Μαινάλου με τον Νίκο Γκότση και τον Κώστα Σταυρόπουλο (ή Καλαμάτας). Για τον Γκότση έχουμε πολλές φορές αναφερθεί μετά τιμής και δόξας (κλικ ΕΔΩ,ΕΔΩ), αξίζει όμως να αναφερθούμε και στον δεύτερο, μια και ο Σταυρόπουλος αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση για το δεύτερο αντάρτικο. Στα τέλη του ΄47 δυνάμεις από το Μαίναλο υπό τον Σταυρόπουλο μαζί με δυνάμεις του Ταϋγέτου υπό τον Ξυδέα επιτίθενται στην Ανδρίτσαινα (μηχανοκίτητο τάγμα χωροφυλακής, συν τοπικό τμήμα χωροφυλακής και μάυδες) και καταλαμβάνουν την κωμόπολη όπου παίρνουν λάφυρα όπλα και 75 εκατ. δραχμές από το δημόσιο ταμείο τα οποία περισσότερα ο Σταυρόπουλος τα ιδιοποιήθηκε κάνοντας δώρα σε μια γκόμενα στη επάνω Κοπάνιτσα. 

Έχοντας δε κατηγορηθεί και για κακή συμπεριφορά και στην Α΄ μάχη της Ζαχάρως η διοίκηση του αφαιρεί την αρχηγία στη διμοιρία και τον προειδοποιούν αυστηρά.Το ποτήρι ξεχείλησε για τον αδιόρθωτο Σταυρόπουλο με νέα σοβαρή απειθαρχία σε μια επιχείρηση στο Ψάρι. Δεν έφθανε που σκότωσε μερικούς χωροφύλακες και τον χίτη Π. Τσιούτσια, αλλά εκτέλεσε και τις δυο του κόρες 19 και 16 χρονών. Τελικά αυτός ο αντιφατικός αντάρτης, πρώην ζωοκλέφτης πέρασε από στρατοδικείο και εκτελέσθηκε. (πηγή Κωσταν. Μπρούσαλης "οι Ανυπότακτοι")

     Για τον Σταυρόπουλο γράφει και ο Κων. Παπακωσταντίνου (Μπέλας) στο βιβλίο του "ΚΕΡΑΥΝΟΣ ΕΝ ΑΙΘΡΙΑ"

........Τότε ήρθε από την Μεσσηνία ο Σταυρόπουλος Κώστας ή Καλαμάτας με άλλους έξι, τον Κώστα Γιακουμή, τον Δαμουλάκη Ετεοκλή, τον Παναγούλια Σταυρόπουλο ή Ρήγα, τον Τάσο Στέργιο και το Θ. Καριώτη. Τους έφερε μαζί του ο Μπασακίδης. Ήταν όλοι γερά παλληκάρια και ψημένοι αντάρτες. Έχαν όμως ένα πρόβλημα. Δεν είχαν αδελφικές σχέσεις με τον Καλαμάτα, που ήταν ομαδάρχης τους. Τσακώνονταν μαζί του. Ο Κώστας Σταυρόπουλος ή Καλαμάτας ήταν σκληρός χαρακτήρας. …………………………………Ήταν παλιός νταής και ζωοκλέπτης στα Σουλιμοχώρια της Τριφυλλίας. Όταν ήρθαν οι Ιταλοί συνεργάστηκε μαζί τους αλλά έκαμε μια σοβαρή πατριωτική πράξη. Τα όπλα που μάζευε από τα χωριά με τους Ιταλούς δεν τα παρέδιδε όλα. Κρατούσε τα καλά. Γι αυτό οι Ιταλοί τον κυνήγησαν, βγήκε στην παρανομία.   …………….έδωσε στον ΕΛΑΣ τα όπλα.  ………..Έμεινε στον ΕΛΑΣ. Αργότερα πήρε αποστολή να τσακίσει τους ζωοκλέφτες που είχαν γίνει μάστιγα, δεύτεροι κατακτητές για το λαό. Αυτός τους ήξερε και τους τσάκισε. Έτσι ανάσανε η ύπαιθρος. Όλοι ευχαριστούσαν τον ΕΛΑΣ.  …………………………………..Επειδή όμως το ονομά του είχε φήμη άσχημη

στην περιοχή τον έδιωξαν από την Μεσσηνία και τον έστειλαν στη Κορινθία στο 6ο Σύνταγμα του ΕΛΑΣ. Εκεί έδρασε σαν διμοιρίτης και στη μάχη της Στυμφαλίας με τους Γερμανούς. Με την απελευθέρωση μπήκε στην Κόρινθο πριν παραδοθούν οι ταγματασφαλίτες και ελευθέρωσε τους κρατουμένους από τις φυλακές.

Μετά τη παράδοση των όπλων από τον ΕΛΑΣ έμεινε παράνομος στα Σουλιμαχώρια.…»

Ο δε Γ. Λέφας γράφει τα εξής: