Με μεγάλη χαρά την ίδια μέρα που ανάρτησα τα
έλαβα ένα τηλέφωνο από τον αγαπητό φίλο και συμμαθητή μου Αντώνη Κόντο, που με τσίγκλησε περεταίρω επί της συναισθηματικής φόρτισης. Βασικά ο Αντώνης επιβεβαίωσε περίτρανα όλα όσα γράφω για τον Μπάρμπα Στάθη και τα αλλοτινά χρόνια
και μου επεσήμανε ότι καλός γυμνασιάρχης ήταν και ο μπάρμπα Θανάσης Κακαβούλης. Ακόμη με τον Αντώνη πολλά άλλα ήρθαν στη μνήμη μας την άναρχη και την τροτέζα, άσε το λακριντί που πιάσαμε. Πράγματι και τώρα που είμαστε συνταξιούχοι την τριάδα, Στάθης Αλεξανδρόπουλος, Θανάσης Κακαβούλης και Κώστας Λαμπρόπουλος, τους θεωρούσαμε τότε σεβαστά γερόντια και τώρα ...μπαρμπάδες.
Στο τέλος ήρθε ως γυμνασιάρχης ο περιβόητος Μακρής. Πω πω τη φάτσα! Κύρια ασχολία είχε τη χαρτοπαικτική τέχνη με όλα τα πλην και τα καθόλου συν. Που λέτε δε τον μπάρμπα Θανάση, όπως θυμάμαι, τον είχαμε στην τετάρτη Λατινικά, όπου τις περισσότερες φορές όλη την ώρα μας μίλαγε περί ανέμων και υδάτων και όταν χτυπούσε το κουδούνι μας όριζε στα πεταχτά το επόμενο μάθημα. Εμείς όλοι ειδικά τα Λατινικά τα είχαμε σε πολύ μεγάλη ...περιωπή!!! Βαθμούς αβέρτα με πρώτες βεβαίως τη Γωγώ Χριστοδουλοπούλου και τη Ρούσα Μωραϊτη που ήσαν και οι πρώτες μαθήτριες. Ο δε μπάρμπα Κώστας, ήταν λίγο στρυφνός και ντενεκέδες ξεγάνωτους μας ανέβαζε και μας κατέβαζε, όμως ήταν Καθηγητής Μαθηματικός με τα όλα του!! Όταν ξεφύλλιζε τον κατάλογο παθαίναμε κολούμπρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου