ΚΛΑΣΣΙΚΟ κάθε χρόνο
Τι να κάνουμε, είμαστε δεν είμαστε θρήσκοι, σκεπτικιστές ή άθεοι είναι μερικά πράγματα που μας αγγίζουν και πολλάκις μας συγκινούν. Ένα από τα πιο σημαντικά είναι η ονομαστική μας εορτή. Αυτά τα λόγια τα επισημαίνω με την ευκαιρία της δικής μου γιορτής σήμερα που τόσες αναμνήσεις μου ανασύρει από τα χρόνια εκείνα τα αλλοτινά.
Που λέτε λοιπόν, τότε στα αλλοτινά χρόνια, στο Δημοτικό μας έπαιρναν οι δυο δάσκαλοι μας (1) το Σάββατο των Αγίων Θεοδώρων, όλα τα σχολιαρόπαιδα και μας πήγαιναν στο εκκλησάκι που ήταν πάνω στους Αγγέλους (2)περίπου μια ώρα παιδικό ποδαρόδρομο, για να μεταλάβουμε τη Θεία Κοινωνία. Τι ωραία έννοια κι αυτή! Συμμετείχαμε όλα τα παιδιά στα Άχραντα Μυστήρια. Εντάξει τα παιδιά (άφετε τα παιδία ελθείν πρός με) αλλά μαζί έμπαιναν και πολλοί άλλοι. Κουτσοί, στραβοί όλοι στον Άγιο Παντελεήμονα. Άλλοι από φόβο ή παρακαταθήκη και συγχωροχάρτι. Κι αν υπάρχει; Γι΄ αυτό ας δέσουμε τον γάιδαρο μας... Στον δε γυρισμό επιστρέφαμε σε μισό χρόνο, τρεχάλα με γέλια και χαρά. Αφενός γιατί ήταν κατηφόρα, αλλά περισσότερο γιατί στο σπίτι μας περίμενε το ξακουστό γλυκό της ημέρας. Η μάνα μας έδινε ένα μεγάλο κομμάτι Κολοκυθόπιττα!! (3) Έχει περάσει μισός αιώνας και όλο λέω και ξαναλέω ότι του χρόνου θα βρεθώ σε κείνο το ερημοκλήσι αλλά μέχρι τώρα έχω μείνει στα ευχολόγια. Βέβαια να με συμπαθάτε, όχι για να κοινωνήσω μια και έχω μπλέξει σε άλλα ....έγχρωμα μυστήρια αλλά έτσι για να παρευρεθώ στο τσιμπούσι που γίνεται με πρωτοβουλία του φίλτατου Λυμπέρη και του Παπακώστα. Και μαζί με καλούς πατριώτες και παλιόφιλους να τσουγκρίσουμε τα ποτήρια και να ευφρανθεί η ψυχή μας με την κοινωνιά, το κοκκινέλι του Μπαρμπαγρηγόρη από εκεί ψηλά τον Αλιά, μαζί με όλα τα νηστίσιμα καλούδια. Ας ελπίσουμε ότι του χρόνου θα τα καταφέρω και τότε όλοι οι καλοί φίλοι θα είσαστε καλεσμένοι. [5]
Μια και μνημονεύονται μαζί τρεις Άγιοι Θεόδωροι (Ο Στρατηλάτης, ο Στουδίτης και ο Τήρων ) εγώ, όπως και πέρυσι είμαι με τον Στρατηλάτη που είναι προστάτης των αλόγων και των ιππέων και ιδρυτής του "Πάσχα των Αλόγων".
Με αυτά και τα άλλα λοιπόν εύχομαι σε όλους σας, φίλους και μη, φιλιότσους, κουμπάρους, κουμπαράκους,
συμπεθέρους, πατριώτες και συγγενείς
Χ Ρ Ο Ν Ι Α Π Ο Λ Λ Α
Ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΚΑΙ Η ΚΑΘΕΜΙΑ ΝΑ ΧΑΙΡΕΤΑΙ Ο,ΤΙ ΑΓΑΠΑ.
ΚΑΙ ΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΆΤΕ ΓΙΑΤΊ ΣΑΣ ΑΓΑΠΏ ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΟ!!!
(1) Δασκάλους είχαμε στα πρώτα χρόνια, τον Θανάση Αρβανίτη και τη Βαγγελιώ Τζαμαλούκα, μάνα του Γιώργου του φαρμακοποιού. Ο Γιώργης ο Βάγιας από τη Ζούρτσα, ήρθε δάσκαλος στις τελευταίες τάξεις, πριν γίνει δικηγόρος. Πατέρας του δικηγόρου-συμβολαιογράφου της Ζούρτσας Πάνου που είναι κατά κοινή ομολογία ένα από τα πιο εξαίσια άτομα στον δήμο μας. Να θυμάστε το όνομά του....
(2) Αγγέλους έλεγαν ένα μικρό συνοικισμό με 5-6 σπίτια, περίπου στο κέντρο του τριγώνου Γιαννιτσοχώρι-Αλιάς-Θολό. Εκεί στα αλλοτινά χρόνια έμεναν οι Πετσαίοι και οι Μπακαίοι. Ευφημισμός σε όλο του το μεγαλείο.
(3) Κολοκυθόπιττα λεγόταν αλλά ήταν πολύ ανώτερο από τον μπακλαβά, που έχουν την ίδια σύσταση με τη διαφορά αντί για το καρύδι έχει κολοκύθι
[5] Αυτό το κείμενο πάνε πολλά χρόνια που το έγραψα, μπορεί και δέκα (10), οπότε κάθε χρόνο προσθέτω και κάτι, όπως φέτος. Από τότε ήμουν παρών μια χρονιά, όπου είχα φτειάξει παέγια [δες ΕΔΩ] Για δε τον Πάνο Βάγια, τώρα είναι πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου και το πλουτίζει!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου