"ΕΠΟΧΗ" Μάκης Διόγος
Εννέα χρόνια χωρίς τον “Νουρέγιεφ” του ποδοσφαίρου, Γιόχαν Κρόιφ
“Την ολλανδική εθνική ομάδα την αποκαλούσαν «Κουρδιστό πορτοκάλι», αλλά τίποτα το μηχανικό δεν υπήρχε σ’ εκείνο το έργο της φαντασίας, οι συνεχείς αλλαγές του οποίου προκαλούσαν σύγχυση στους πάντες. Όπως και «η Μηχανή» της Ρίβερ Πλέιτ, την οποία επίσης δυσφημούσε το όνομά της, αυτό το καυτό πορτοκάλι το πήγαινε και το έφερνε ένας ούριος άνεμος. Όλοι επιτίθονταν και όλοι αμύνονταν, αναπτυσσόμενοι και αναδιπλούμενοι σε σχήμα βεντάλιας, και ο αντίπαλος, αντιμέτωπος με μια ομάδα της οποίας κάθε παίκτης έκανε για έντεκα, έχανε τα αυγά και τα πασχάλια. Ένας βραζιλιάνος δημοσιογράφος αποκάλεσε αυτόν τον τρόπο ανάπτυξης «οργανωμένη αποδιοργάνωση». Η Ολλανδία έπαιζε μουσική, και αυτός που διηύθυνε τη μελωδία τόσων ταυτόχρονων ήχων, αποφεύγοντας τις παραφωνίες και την ασυνεννοησία, ήταν ο Γιόχαν Κρόιφ. Μαέστρος και μουσικός πρώτης γραμμής, ο Κρόιφ δούλευε περισσότερο από οποιονδήποτε άλλον. Αυτός ο ηλεκτρισμένος καχεκτικούλης είχε μπει στον Άγιαξ πολύ μικρός: ενώ η μητέρα του διαχειριζόταν την καντίνα της ομάδας, αυτός μάζευε τις μπάλες που έφευγαν έξω, καθάριζε τα παπούτσια των ποδοσφαιριστών, τοποθετούσε τα σημαιάκια στις άκρες του γηπέδου και έκανε όλα όσα του ζητούσαν και τίποτε από αυτά που τον διέταζαν να κάνει. Ήθελε να παίξει μπάλα, αλλά δεν τον άφηναν, γιατί ήταν υπερβολικά ασθενικός και είχε υπερβολικά ισχυρό χαρακτήρα. Όταν τον άφησαν να παίξει, αυτός έμεινε. Παιδί ακόμα πρωτόπαιξε στην εθνική ομάδα, έπαιξε υπέροχα, έβαλε ένα γκολ και ξάπλωσε το διαιτητή αναίσθητο με μια γροθιά. Συνέχισε να είναι εργατικός, ταλαντούχος, και έπαιζε παθιασμένα. Σε δυο δεκαετίες κέρδισε είκοσι δύο πρωταθλήματα, στην Ολλανδία και στην Ισπανία. Αποσύρθηκε σε ηλικία τριάντα επτά χρόνων, αφού πέτυχε το τελευταίο του γκολ αποθεούμενος από το κοινό, που τον συνόδεψε από το γήπεδο μέχρι το σπίτι του”. Με τα παραπάνω λόγια περιγράφει τον Γιόχαν Κρόιφ ο μεγάλος ουρουγουανός Εσουάρδο Γκαλεάνο. Στις 24 του Μάρτη συμπληρώνονται εννέα χρόνια από τον θάνατο του “Ιπτάμενου Ολλανδού” σε ηλικία μόλις 68 ετών. Ο Κρόιφ μαζί με τους συμπαίκτες του στον Αγιαξ και την Εθνική Ολλανδίας (που τι ειρωνεία δεν κατάφερε να κατακτήσει ούτε Παγκόσμιο κύπελλο, ούτε Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα) τη δεκαετία του ‘70 άλλαξαν το ποδόσφαιρο, όχι μόνο ως τρόπο παιχνιδιού, αλλά και ως τρόπο σκέψης!
Ο αγγλος συγγραφέας Ντέιβιντ Μίλερ όταν τον είδε να παίζει τον αποκάλεσε «Πυθαγόρα με ποδοσφαιρικά παπούτσια», ο Φραντς Μπεκενμπάουερ τον θεωρεί «ότι καλύτερο έχει παράξει το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο» και ο ποδοσφαιρικός κόσμος τον αναγνώριζε ως ακρογωνιαίο λίθο του Άγιαξ στις αρχές του ’70. Η ομάδα τον μακρυμάλληδων του Ρίνους Μίχελς έπαιξε αυτό που λέγεται από τότε «ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο», ένα τελείως διαφορετικό μέχρι τότε στυλ παιχνιδιού, φαινομενικά άναρχο άλλα στην πραγματικότητα ένα στυλ που είχε εντάξει την ατομικότητα κάθε μέλους της ομάδας σε ένα σύστημα συνδυάζοντας την πειθαρχία με την ελευθερία. Ο Γιόχαν Κρόιφ, Κράουφ κατά την ορθή ολλανδική προφορά, ήταν ο καλύτερος παίκτης αυτής της ομάδας και η προσωποποίηση αυτής της μεγάλης ποδοσφαιρικής επανάστασης. Όταν όμως σταμάτησε το ποδόσφαιρο και έγινε προπονητής τότε έδειξε στον ποδοσφαιρικό κόσμο ότι ήταν ένας οραματιστής φιλόσοφος του παιχνιδιού, με το κήρυγμά του να αποτελεί ευαγγέλιο.
Ο δημοσιογράφος Ντέιβιντ Γουίνερ μιλάει για την «Εκκλησία του Κρόιφ» περιγράφοντας την επιρροή που άσκησε ως ποδοσφαιρικός φιλόσοφος, παίκτης και προπονητής, από τα τέλη της δεκαετίας του ’80. Ο Κρόιφ και το “ευαγγέλιο” του βρήκαν πιστούς ακόλουθους και μαθητές στην Μπαρτσελόνα. Δεν είναι τυχαίο ότι η ίδια η πόλη της Βαρκελώνης αποτελεί ένα χαρμάνι πολιτισμών, καταβολών και τρόπων ζωής και φημίζεται για την ανεκτικότητα της. Σε αυτή την πόλη ο Κρόιφ βρήκε το περιβάλλον που τον έκανε «έναν από αυτούς», έναν Καταλανό από το Άμστερνταμ και μέσα σε αυτό το περιβάλλον πάτησε στα θεμέλια του συλλόγου και έκτισε ένα σύστημα παραγωγής ποδοσφαίρου με βάση τη δική του φιλοσοφία το όποιο εξελίσσεται μέχρι σήμερα. «Ο Κρόιφ επανεφηύρε το πώς αντιλαμβάνεται το ποδόσφαιρο η Ισπανία» είπε ο Ναδάλ, παίκτης του Κρόιφ στην Μπαρτσελόνα περιγράφοντας με μια φράση την εξέλιξη του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου την τελευταία 25ετία. Οι «ευαγγελιστές» παίκτες του Ολλανδού, αυτοί που στη συνέχεια έγιναν προπονητές ή τεχνικοί διευθυντές, η Ακαδημία της La Masia ως άλλη Εκκλησία και οι αντίπαλοι της Μπαρτσελόνα κυρίως στην Ισπανία αλλά και στην Ευρώπη ως άπιστοι που αλλαξοπίστησαν μπροστά σε αυτό που είδαν με τα μάτια τους μετέφεραν το κήρυγμα του Κρόιφ σε όλο τον κόσμο.
Πηγές: “Τα χίλια πρόσωπα
του ποδοσφαίρου” Εδουάρδο Γκαλεάνο,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου