ΓΙΑ ΤΗ ΜΕΓΑΛΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ να ξηγιόμαστε για να μην παρεξηγιόμαστε

    Και μπαίνω κατευθείαν στο θέμα:

   Λοιπόν στη συγκέντρωση εκεί κάπου που τα "ντεσιμέλ" στην πλατεία είχαν ανέβη στα ύψη μια κυρία με σκουντάει και μου λέει με ύφος: 

       "Μην καπελώνεις τα παιδιά"  
   Και τι ρωτάω έκπληκτος: γιατί; 
       "Είμαι μητέρα και έχω παιδιά στο γυμνάσιο" ..και της απαντώ.
       -Και τι λέει αυτό; Και εγώ είμαι πατέρας και τα 57 θύματα των Τεμπών είναι παιδιά μου.
   Την έκανε βέβαια με πλάγια βηματάκια, αλλά αμέσως αναρωτήθηκα πώς και γιατί με κατηγόρησε, για κάτι που ούτε είχα πρόθεση, αλλά ούτε και έκανα. 

       Καθόλου δεν παρεξήγησα την κυρία μα αναρωτήθηκα μετά τι διάβολο  έκανα και έγινε αιτία. 

  Μα είναι δυνατόν να καπελώσω  εγώ τους μαθητές, όταν από τα φοιτητικά μου χρόνια γαλουχήθηκα στα νήματα  της  Ανανεωτικής Αριστεράς και τα πρώτα μας ιδεολογήματα ήταν η αυτονομία και η ανεξαρτησία όλων των άλλων χώρων [συνδικαλισμός, νεολαιίστικο, φοιτητικό κίνημα κ.κ.κ.

       Λοιπόν το συμπέρασμα που έβγαλα, φυσικά αργότερα, είναι οι εξής δύο αιτίες: 

       Η μία αιτία ήταν το καπέλο που φορούσα και το άλλο, το κυριότερο ήταν 

       Η ντουντούκα. Η ντούντούκα που έχει περάσει στο υποσυνείδητο του κάθε ....νοικοκύρη ως εμβληματικό όργανο των συλλαλητηρίων των κάθε μορφής εξεγερμένων. Βεβαίως η ιστορία της είναι πολύ παλιά, αλλά θυμηθείτε και εκείνα τα χρόνια της κατοχής που το χωνί-ντουντούκα  ήταν το κύριο όργανο που ξεσήκωνε τον κόσμο και οι κατακτητές και οι δωσίλογοι το κυνηγούσαν  ...

   Όμως να εξηγούμαστε και για ένα άλλο σπουδαιότερο: 

       «Η λαϊκή οργή για το έγκλημα των Τεμπών συνενώνεται με την αλληλεγγύη στον ηρωικό αγώνα των συγγενών των θυμάτων αλλά και με άλλα υπαρκτά ρεύματα δυσαρέσκειας του λαού και της νεολαίας που αφορούν, στη συνεχιζόμενη ακρίβεια, τη φτώχεια, τους χαμηλούς μισθούς και συντάξεις, την υψηλή ανεργία, την επέκταση της επισφαλούς, κακοπληρωμένης και πολλές φορές ανασφάλιστης εργασίας, τη διάλυση της δημόσιας υγείας υπέρ της ιδιωτικής, τη στεγαστική κρίση, την ανυπαρξία αποτελεσματικής πολιτικής προστασίας από φυσικές καταστροφές, τις άθλιες και πανάκριβες συγκοινωνίες, την αύξηση της κοινωνικής αδικίας, την αυταρχική αντιμετώπιση των αιτημάτων και των αγώνων της νεολαίας για τα δικαιώματά της», λένε χαρακτηριστικά. Επισημαίνουν μάλιστα με έμφαση πως η λαϊκή οργή έχει ενταθεί εξαιτίας «της οικοδόμησης από την κυβέρνηση Μητσοτάκη ενός γαλάζιου αυταρχικού κράτους, με μαύρους παρακρατικούς κόκκους, όπως είναι οι υποκλοπές, ο ασφυκτικός έλεγχος του δικαστικού μηχανισμού, η ουσιαστική απαγόρευση απεργιών και συνδικαλιστικής δράσης, η επίθεση στο δημόσιο πανεπιστήμιο, η ποινικοποίηση κινηματικών πρακτικών κλπ». ΕΦ-ΣΥΝ