"ΠΗΡΕΣ ΑΠ΄ ΤΗΝ ΠΑΡΕΑΜΑΣ ΤΟ ΠΙΟ ΚΑΛΟ ΠΑΙΔΙ"

 Αύριο στο Άργος θα λάβει χώρα μια σπουδαία 
          εκδήλωση, τιμής και δόξας για τον
             αείμνηστο  Γιάνη Ρηγόπουλο.

Όταν με ενημέρωσε ο Ρήγας, απάντησα αμέσως

ότι "θα πάω ο κόσμος να χαλάσει" Πάλι αναρτώ ότι

ακριβώς έγραψα σε αυτό το βήμα, τότε στην αποδημία του!!!

   "Πνίξαν τον τόπο τα χορτάρια κι όμως
εκεί που ο άνθρωπος εδιάβει
έμεινε χαραγμένος ένας δρόμος..."     (Γιάννη Ν. Ρηγόπουλου: ΧΙΜΑΙΡΟΠΛΟΚΟΣ, 1969)

    Ο Αύγουστος του ΄17 ήταν πολύ μπαμπέσης. Αμέσως που ανάλαβε τα σκήπτρα από τον Ιούλη που τα παρέδωσε ιδρωμένος, χτύπησε ανηλεώς. Ακριβώς στο μεταίχμιο την πρώτη νύχτα, Ιουλίου με 1 Αυγούστου πήρε από την παρέα του Άργους το πιο καλό παιδί. Το πιο λαμπερό και τρυφερό άτομο  που γνώρισα  τότε στο πρώτο μου επαγγελματικό σταθμό, τον Γιάννη Ρηγόπουλο!

   Ήταν αρχές της δεκαετίας του ΄80, αμέσως όταν απολύθηκα από το στρατό και δούλευα στο Άργος σε ένα χοιροστάσιο. Νέος γεμάτος όνειρα κι όρεξη ...να τα αποκτήσω όλα. Έτσι λοιπόν προστέθηκα στην μεγάλη παρέα της "Αναγέννησης" . Μπροστάρης και ψυχή της παρέας ο Γιάννης. Εκτός από το πρωτοποριακό για εκείνα τα χρόνια ομώνυμο βιβλιοπωλείο του, εξέδιδε και μια ανάλογη εφημερίδα με το ίδιο όνομα¨, την "ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ". Και τα δύο αποτελούσαν την κοιτίδα του πολιτισμού σε όλη την Αργολίδα. Κι από πάνω ο Γιάννης ήταν και ποιητής που τα ποιήματά του μαζί με όλα τα γραφτά της εφημερίδας  αποτελούν μια τεράστια κληρονομιά. Όμως ο Γιάννης δεν ήταν μόνο διανοούμενος αλλά κατείχε και το πρώτο νόημα της ζωής, που είναι η κοινωνικότητα. Με τους αμέτρητους πραγματικούς φίλους [1],   ρουφούσε τη ζωή ολόκληρη, γλέντια, ταβέρνες, ξεφαντώματα, σινεμά και σε όλα τα πολιτιστικά και πολιτικά δρώμενα πρώτος. 
    Περιττό είναι να αναφέρω την αριστερή του πεποίθηση και προσέγγιση της πραγματικότητας, πράγμα που αντικατοπτριζόταν  σε όλες του τις δημιουργίες, εφημερίδα, ποιήματα  αλλά και πάντοτε υποστηριχτής του δικαίου και προστάτης του αδυνάτου.

     Με χαρά με ενημέρωσε ο αδελφός του ο Ρήγας [2], καλλιτέχνης ζωγράφος από τότε αν και ήταν πιο μικρός, πάντα υπό τη σκέπη του Γιάννη, ότι στο προσεχές μέλλον θα εκδώσει ένα βιβλίο με εκείνα τα αλλοτινά χρόνια. Μέχρι τον Σεπτέμβρη πιστεύω να κάνω μια προδημοσίευση.

     Με λαχτάρα το προσμένουμε πολλοί, οπότε Ρήγα βιάσου!

   

[1] Πρώτος φίλος του ήταν ο αείμνηστος Ανδρέας Κατσαούνης, συμμαθητής του νομίζω και ΄ίδια σειρά με μένα, που κι αυτός έφυγε πολύ νωρίς. Γεια σου και εσένα Αντρίκο!!! 

 [2] Με τον Ρήγα για αρκετό χρόνο γράφαμε μαζί ένα δισέλιδο ένθετο στην "Αναγέννηση" την "Παράγκα" που βγάζαμε όλα μας τα επαναστατικά. Μετά την έκδοση του  βιβλίου θα παρουσιάσω πολλά αποσ