Η ΟΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΓΙΑΝΝΗ ΣΙΓΟΥΡΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΚΑΡΙΑ!!!!!

          Τον Ιούλιο του 80 απολύθηκα από το "καθήκον" για την πατρίδα και το φθινόπωρο πήγα ως κτηνίατρος σε ένα χοιροστάσιο του Βαβούλη στη Νέα Κίο (1) Έμενα στο ιστορικό Άργος και πηγαινορχόμουν γύρω στα 7 με 8 km με ένα μηχανάκι (2). Στο Άργος σε λίγο καιρό απέκτησα και τους πρώτους φίλους. Πρώτοι και καλύτεροι ήταν ο Γιάννης Ρηγόπουλος ο Ανδρέας Κατσαούνης και ο Ρήγας, καρντάσι του Γιάννη. 
    Ο Γιάννης είχε το βιβλιοπωλείο "Αναγεννηση" και συνάμα εξέδιδε την εβδομαδιαία εφημερίδα με το ίδιο όνομα, ο Ανδρέας ήταν λογιστής στον Αγροτικό Συνεταιρισμό και ο Ρήγας ζωγράφος. Και οι τρεις ανήκαν στην Ανανεωτική Αριστερά και με τους δυο πρώτους ήμασταν συνομήλικοι, παιδιά τζιμάνια. Με τον Ρήγα (3), που ήταν μικρότερος, για λίγο καιρό είχαμε αναλάβει την έκδοση ενός ένθετου στην εφημερίδα με το όνομα "Παράγκα", αλησμόνητα χρόνια. Χρόνια ανέμελης χαράς, επηρεασμένα από τις πρώτες πνευματικές μας ευαισθησίες. Εγώ ύστερα από καμιά δεκαριά μήνες έφυγα για άλλα....λιμάνια (4 ) αλλά πάντα θυμόμουν το χρόνο που έζησα στο Άργος. Για καμιά δεκαετία ήμουν συνδρομητής στην "Αναγέννηση" και είχαμε  μια σχετική επαφή. Στη συνέχεια χαθήκαμε ...Η περιδίνηση της ζωής καταβροχθίζει σχέσεις , φιλίες ακόμα και έρωτες. Πάντως εκείνα τα χρόνια έμαθα για τον αιφνίδιο και πρώιμο πεθαμό του Ανδρεα. Τότε  λυπήθηκα αφάνταστα γιατί ο Ανδρέας ήταν ένα γελαστό παιδί και έτσι χάθηκα και με τον Γιάννη. Και να που χθες ξαφνικά μέσα από το FB έμαθα ότι λίγο πριν το Αυγουστιάτικο φεγγάρι έφυγε κι ο Γιάννης. Τι να πω για τον Γιάννη; Ήταν ένα από τα πιο αξιόλογα και ενεργά άτομα που έχω γνωρίσει σε όλη μου τη ζωή, αν και τόσο λίγο συμπορευθήκαμε. 
     Ο Γιάννης ήταν μια συνεχής και αστείρευτη πηγή πνευματικής δημιουργίας έχοντας ως στέρεη βάση τις πιο υψηλές αρχές του ανθρωπισμού, τις οποίες εξέφραζε με την ποιητική του επιδεξιότητα και ευαισθησία. 
                                                Γιατί ήτανε ΠΟΙΗΤΗΣ. 
    Ένα του ποίημα να διαβάσετε απόλυτα θα συμφωνήσετε και θα γοητευτείτε. 
   Ίδού λοιπόν το θαυμάσιο blog που διατηρούσε κλικ ΕΔΩ. Επίσης παραθέτω και δυο αφιερώματα που του έκαναν δύο καλοί του φίλοι κλικ ΕΔΩ και κλικ ΕΔΩ       

Γιάννη θα σε θυμάμαι πάντα με θαυμασμό και αγάπη!!!

(1) Στη δεκαετία του ΄90 έκλεισε μετά από διαμαρτυρίες του κόσμου για την  έντονη δυσοσμία και τη σοβαρή ρύπανση σε μια περιοχή που είχαν αρχίσει να εεμφανίζονται τα πρώτα σημάδια του τουρισμού.

(2) Από εκείνη την ιστορία μου έχει μείνει η άδεια "Άδεια μοτοποδηλάτου" Δυστυχώς τότε δεν είχα το μεράκι της φωτογράφισης και έτσι δεν έχω καμία φωτογραφία.

.(3) Την Παρασκευή, που έγραφα το κείμενο, πήρα τηλέφωνο τον Ρήγα, που βρήκα πάλι από το ΦΒ και ως άγνωστος τον ρώτησα στην αρχή εάν θυμάται τι ήταν η "Παράγκα" και ευθύς μου απαντά: Πως δεν θυμάμαι ήταν μια σελίδα που έγραφα παλιά στην "Αναγέννηση" Με ποιον του λέω; Κι αμέσως πάλι λέει: Με τον Θοδωρή.......

      Μάλιστα πριν 38 ολόκληρα χρόνια!!!
(4) Πήγα στην Κόρινθο, στο χοιροστάσιο του Μάρκελου, όπου έμεινα κοντά στα 3 χρόνια μέχρι που διορίστηκα στο Αγροτικό Κτηνιατρείο Ανδραβίδας.  Ωχ αμάν κι αμάν μια και πηγαινοερχόμουνα  κάθε  Σαββατοκύριακο στην Αθήνα κι αυτό επί 9 χρόνια. Αλλά κι αυτά ήταν αξέχαστα...