Γιαννιτσοχώρι: Λουκίνο Βισκόντι (1906-1976): Ο κόμης του νεορεαλισμού

Η ΚΑΚΗ ΜΟΥ ΦΗΜΗ

Στο χωριουδάκι μου θα σας το πω
Έχω ένα όνομα πολύ κακό είτε φωνάζω είτε λουφάζω
Πάντα σε σκέψεις τους άλλους βάζω.
Μα εγώ δεν κάνω κακό σε κανένα
Κάνοντας εκείνο που αρέσει σε μένα.
Στους άλλους όμως ποτέ δεν αρέσεις
Αν το καπέλο σου στραβά φορέσεις
Κι όλοι γι΄ αυτό με κακολογούνε
Πλην των μουγκών γιατί δεν το μπορούνε.

Της εθνικής μας γιορτής τη μέρα
Στο κρεβάτι μου μένω όλη μέρα
Στη μουσική και στις τόσες παράτες
Εγώ γυρίζω πάντα τις πλάτες.
Όμως δεν κάνω κακό σε κανένα
Όταν τα αυτιά μου έχω βουλωμένα.
Στους άλλους όμως ποτέ δεν αρέσεις
Αν το καπέλο σου στραβά φορέσεις.
Κι εμέναν όλοι δαχτυλοδειχτούνε
Πλην των κουλών γιατί δεν μπορούνε.

Αν συναντήσω έναν άτυχο κλέφτη
που ένας χωριάτης τον κυνηγάει
Το, πόδι βάζω κι αμέσως πέφτει
Κάτω ο Χωριάτης κι ο κλέφτης το σκάει.
Μα εγώ δεν κάνω κακό σε κανένα
Βοηθώντας κλέφτες να φεύγουν ολοένα.
Στους άλλους όμως ποτέ δεν αρέσεις
Αν το καπέλο σου στραβά φορέσεις
Κι εμέναν όλοι τρέχουν να βρούνε
Πλην των κουτσών γιατί δεν μπορούνε.

ΖΩΡΖ ΜΠΡΑΣΕΝΣ

ΒΡΕΘΗΚΕ ΣΤΑ ΚΙΤΑΠΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΚΙ ΕΓΩ ΤΟ ΑΦΙΕΡΩΝΩ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ!!!

Ο ΓΕΡΟΣ

Μια ιστορία θα σα πω/ που γνώρισα ένα γέρο

Εδάκρυσαν τα μάτια μου / χωρίς να τον εξέρω.

Μια συμβουλή στον άνθρωπο / γράφω προτού γεράσει

να τη διαβάζει πάντοτε και να μην την ξεχάσει.

Άμα γεράσει ο άνθρωπος / δεν τονε συμπαθούνε.

Το θάνατο παρακαλούν / να τον ξεφορτωθούνε.

Γι αυτό κράτα καημένε γέροντα/τα περιουσιακά σου

γιατί μια μέρα θα βρεθείς στο δρόμο από τα παιδιά σου.

Ο μεγαλύτερος εχθρός στον άνθρωπο/ γίνεται το παιδί του

και ο καλύτερος φίλος του είναι η σύνταξή του.

Άμα γεράσει ο άνθρωπος / και δεν αυτοσυντηρείται,

Καλύτερα ο θάνατος παρά να τυρανείται.

Σε μια γωνιά τον βάζουνε / το φουκαρά το γέρο

Και για να τον κοιτάζουνε / χρειάζεται συμφέρο.

Άμα γεράσει ο άνθρωπος/ και φύγουν τα παιδιά του

Είναι απαραίτητο / νάχει τη συντροφιά του.

Άμα φύγει ο ένας απ΄ τους δυο /ο άλλος γίνεται ένα κουρέλι,

Ο ένας τον σπρώχνει από τη μια / κι ο άλλος δεν τον θέλει.

Τη συμβουλή μου ανάλυσα / και να μην την ξεχάσεις

Να τη διαβάζεις πάντοτε / αλλά προτού γεράσεις!

Γιαννιτσοχώρι

Σάββατο 18 Νοεμβρίου 2017

Λουκίνο Βισκόντι (1906-1976): Ο κόμης του νεορεαλισμού

Λουκίνο Βισκόντι (1906-1976): Ο κόμης του νεορεαλισμού

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου