ΤΟ ΦΑΡΑΓΓΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΑΣ

      ΗΤΑΝ Η ΠΙΟ ΘΑΥΜΑΣΙΑ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΟΥ!!! 

      Μετά από τους Μυκηναϊκούς τάφους στην Περιστεριά, τις Δυτικές Μυκήνες κατά Κορρέ, ροβολήσαμε με τον κουμπαράκο για το φαράγγι, για το οποίο είχαμε ακούσει πάρα πολλά, οπότε προσμέναμε αναάλογα.Έτσι λοιπόν πήραμε ένα μονοπάτι ανατολικά των αρχαίων, αρχικά δίπλα στην  συρμάτινη περίφραξη. Ήταν αρκετά προσπελάσιμο αλλά λίγο επικίνδυνο μια και ήταν κατηφορικό με μπόλικες πέτρες και χαλίκια. Με μια ελαφριά αβλεψία με λίγη....της προσοχής ήταν πολύ εύκολο να ανασκελωθείς με ότι ήθελε προκύψει. Ευτυχώς πάντως που όλα εξελίχθηκαν καλώς και μετά από καμιά δεκαπενταριά λεπτά φτάσαμε σε ένα μικρό ξέφωτο, όπου υπήρχε μια ξύλινη γεφυρούλα σε ένα μικρό ποταμάκι και μια πέτρινη βρύση. Το νερό από το ποταμάκι ερχόταν μέσα από το φαράγγι. Υπήρχε και μια μικρή καλαίσθητη ταμπέλα που την ακολουθήσαμε και μπήκαμε στο φαράγγι που είχε νερό, που σε μερικές μεριές σχημάτιζε μικρές λιμνούλες. Μπήκαμε μέσα μέχρι τα γόνατα και πιο πάνω και το νερό ψυγείο, παγωμένο.  Έτσι φτάσαμε στην αρχή του φαραγγιού, που ήταν ένα επιβλητικό έγο της φύσης, χάρμα ιδεάσθαι. Το νερό έτρεχε από ψηλά και τα χιλιάδες χρόνια είχαν δημιουργήσει ασυνήθιστους, χοντρούς σταλακτίτες. 
          Αλλά τι να πω;          
          Σκέτη μαγεία!!! 
          Ακόμα κι από το βίντεο θα μείνετε έκθαμβοι.

    Τελειώνοντας να προσθέσω και τούτο, εάν τέτοια φαντασμαγορικά πράγματα με απίστευτη τελειότητα έχει κατασκευάσει μόνη της η φύση, τότε έχει μεγάλο δίκιο ο Δαρβίνος με  την εξελικτική θεωρεία ή σύνθεση. Εσείς τι λέτε;