Σήμερα στη γιορτή της η καλή φίλη Κατερίνα Επιτροπάκη
ανέβασε στο FB το παρακάτω ωραίο κειμενάκι,
το οποίο και αφιερώνω σε όλες τις γλυκές Κατερίνες
μας και στη γιαγιά Κατίνα (1)
Οι περισσότεροι άντρες που γνώρισα, είτε γνωστοί-φίλοι είτε εραστές, είχαν να μου διηγηθούν μια ιστορία της ζωής τους για κάποια σημαντική τους Κατερίνα. Συχνά ήταν το όνομα της μάνας τους, της αγαπημένης τους φίλης ή της πρώτης τους αγάπης. Από κάποιο σημείο και μετά, μια τέτοια εξομολόγηση δεν μου προκαλούσε καμία έκπληξη.
Κάποιες φορές μας στοιχειώνει το φορτίο της «κατίνας» που έχει επικρατήσει ως χαρακτηρισμός μικροπρεπούς γυναικείας συμπεριφοράς: ζήλια, περιέργεια, κουτσομπολιό, αδιακρισία… Ωστόσο, εάν υπάρχει γυναίκα στον κόσμο που ισχυρίζεται πως δεν αισθάνθηκε, έστω και μία φορά, τον εαυτό της να ενδίδει σε …κατινιές, μάλλον ψεύδεται. Θυμάμαι πάντα τον στίχο της Aφροδίτης Μάνου που λέει χωρίς ενοχές: «…αφήστε με να γίνω μια παλιοκατίνα, ρεζίλι μ’ έκανε μες την Αθήνα!»
Εμείς το όνομα, όλες μας την χάρη, λοιπόν, κορίτσια.
Χρόνια μας πολλά, σε όλες τις συνονόματες. Και ας απολαύσουμε την ημέρα της γιορτής μας με εκείνους που τους είμαστε σημαντικές, και που με τη σειρά τους είναι σημαντικοί για μας.
(1) Η πεθερά μου η Κατίνα, μικρασιάτισσα αν και κοντεύει τα 100 δεν το βάζει κάτω με τίποτα. Μόνο που στο ΚΑΠΗ οι φίλες της που σαν "μικρότερη" την λατρεύουν, την καλούν Κατερίνα και τώρα ζητά κι από μας να την καλούμε έτσι.
Για τη γιαγιά Κατίνα κλικ ΕΔΩ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου