- Θυμάσαι μου λέει ο Σωτήρης, το μαγαζί του Γληγοράκου, που το είχε στου Στάθη Τρίμη το σπίτι;
- Να σου πω την αλήθεια πολύ αμυδρά το θυμάμαι...Εκεί δεν ήταν η αστυνομία;
- Η αστυνομία ήταν πιο αργά, Εκεί είχε φέρει το πρώτο ποδοσφαιράκι, όταν είμαστε γύρω στα 12, εγώ πήγαινα με τα μεγαλύτερα παιδιά και όλο το μεσημέρι παίζαμε- μέχρι το απόγιομα που πηγαίναμε κυρίως να βοσκήσουμε τις γίδες.
. Πού να βρούμε εμείς φράγκο τότε να ρίξουμε για να πέσουν τα μπαλάκια.Ένα φράγκο και πέφτανε πέντε μπαλάκια. Άκου τι κάναμε. Παίρναμε μια δεκάρα και επειδή ήταν λίγο πιο μεγάλη από την δραχμή πηγαίναμε και την ακονάγαμε (τροχίζαμε) γύρω - γύρω στο τσιμέντο και τη ρίχναμε στο μηχάνημα, οπότε ο Γληγοράκος έβρισκε στο κουτί όλο δεκάρες.
Εκάναμε και το άλλο κόλπο, βάζαμε πρόκες στις γραμμές του τρένου και δυο και τρεις φορές μέχρι να πάρουν περίπου το σχήμα της δραχμής, οπότε κι αυτές τις ρίχναμε στο ποδοσφαιράκι. Άσε το άλλο, το μοχλό που όταν τον τραβούσες έπεφταν τα μπαλάκια, εμείς κάναμε το εξής κόλπο, τον τραβούσαμε και τον δέναμε, οπότε το μπαλάκι ξαναέπεφτε και εμείς παίζαμε συνέχεια.
Αυτό βέβαια γινόταν για αρκετό καιρό μέχρι να μάς πάρει χαμπάρι ο Γληγοράκος και να μάς κυνηγήσει. Κι αυτό άργησε γιατί στα κόλπα που σκαρφιζόμασταν συμμετείχαν και τα δυο του παιδιά, ο Γιώρης, ο Κόκορας ο μακαρίτης και ο Βαγγέλης, ο Καρβέλας. Το ίδιο κόλπο κάναμε και αργότερα όταν έφερε ποδοσφαιράκι ο Νίκος Παπαθεοδώρου, αλλά εκεί τα πράγματα ήταν δύσκολα γιατί ο Χρονώφ ήταν κέρβερος. 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου