Όλα τα είχαμε προγραμματίσει στην εντέλεια. Και το νι και το σίγμα! Επ΄αυτού είχε επιληφθεί η κυρία Σούλα Συνάπη, η σύζυγος του καλού μας φίλου του Κώστα Οικονομόπουλου. Πήρε τηλέφωνο την κυρία Νίκη, την ταβερνιάρισσα (1) και κανόνισε: έναν κοκορίκο κοκκινιστό, μακαρόνια, χυλοπίτες (για όλα τα γούστα), όλα σπιτίσια εντός και επί τα αυτά, τα υποδέλοιπα - σαλάτες και λοιπά ορεκτικά επί τόπου. Ο κοκορίκος λειράτος παρακαλώ! Μάλιστα η Σούλα είχε κανονίσει και τον κράσο. Είχαμε όλοι μας εκφράσει την προτίμηση για λευκό κρασί και η επιθυμία μας τελέσθηκε στο έπακρον!
Νάμαστε λοιπόν στις δύο το μεσημέρι του Σαββάτου 4 Αυγούστου, μετά το μπάνιο μας στη θάλασσα, στο ωραίο και κατάφυτο Πρασιδάκι. Πέντε νοματαίοι με την όρεξη για το περιλάλητο κοκόρι στα ύψη. Τα ζεύγη Παπαθεοδώρου (Θανάσης και Ευγενία), Οικονομόπουλου (Κώστας και Αθανασία) και η αφεντιά μου, νέτος σκέτος, βεβαίως όχι μπεκιάρης μια και ο αγαπητός μου Λενάκος δυστυχώς μας άφησε για την επιτέλεση της ιερής γονικής της υποχρέωσης στην Αθήνα. 
Λοιπόν πάλι στο τσιμπούσιον...
Όλος ο μυρωδάτος κήπος δικός μας, παραγγελιά. Με το που πήραμε τις θέσεις μας στο τραπέζι η Ιωάννα, κόρη της Νίκης έφερε τρεις πιατέλες, αχνιστές και οι τρεις. Η μια με τον κόκορα, η άλλη με τα πλαστά μακαρόνια και η άλλη με τις χυλοπίτες. Βεβαίως προηγήθηκε ο κράσος και αρχίσαμε τα πρώτα τσουγκρίσματα με τα καθέκαστα. Σε λίγο πλάκωσαν και τα ορεκτικά, πατάτες, χωριάτικη, τζατζίκι, κολοκυθοκεφτέδες, παντζάρια, τυρί γιδίσιο και πιπεριές Φλωρίνης ξιδάτες. Χαρά Θεού!
Ποιος μας έπιανε στη λαχτάρα και στη βουλιμία μας... Πέσαμε με τα μούτρα στη μάσα και στο πιοτί, περισσότερο βεβαίως εγώ και ο Οικονομόπουλος. Μπουκιά και συχώριο ο κοκορίκος, μαλακός, λουκούμι (2), έτσι, ούτε των καλόγερων που οι περισσότεροι, γερόντια όντες, στερούνται παντελώς οδόντων.
Βεβαίως, άλλο να σας περιγράφω τα εδέσματα κι άλλο να είσαστε έστω και στο διπλανό τραπέζι, μια και οι ευωδιές αλλά και η όλη ευωχία της παρέας είχαν υπερισχύσει σε όλο τον κήπο της ταβέρνας, που σημειωτέον είναι γεμάτος με μυρωδάτα λουλούδια.
Τελειώνω με τούτο που δυστυχώς δεν έγινε και έμεινε απραγματοποίητη ευχή, επιθυμία. Είχα σκεφτεί ότι θα στεφανώναμε το τσιμπούσιο με τραγούδι και χορό. Αμάν έλεγα από πριν, να χορέψω καρσιλαμά με τον Οικονομόπουλο το "Πίνω και μεθώ", το τραγούδι μου, τα μυαλά στα κάγκελα και τα πιάτα χάμω στο τσιμέντο. Σίγουρα ακόμα και οι άγιοι που ηγεμονεύουν δίπλα στην υπέρλαμπρη Εκκλησία του Σωτήρος θα χτυπούσαν παλαμάκια! Αλλά πού μετά από τέτοιο ντερλίκωμα και τόσο ντούτζι. Αδύνατον.....
Ας ευχηθούμε την άλλη φορά να λάβει σάρκα και οστά μετά βαΐων και κλάδων!!!
Όλος ο μυρωδάτος κήπος δικός μας, παραγγελιά. Με το που πήραμε τις θέσεις μας στο τραπέζι η Ιωάννα, κόρη της Νίκης έφερε τρεις πιατέλες, αχνιστές και οι τρεις. Η μια με τον κόκορα, η άλλη με τα πλαστά μακαρόνια και η άλλη με τις χυλοπίτες. Βεβαίως προηγήθηκε ο κράσος και αρχίσαμε τα πρώτα τσουγκρίσματα με τα καθέκαστα. Σε λίγο πλάκωσαν και τα ορεκτικά, πατάτες, χωριάτικη, τζατζίκι, κολοκυθοκεφτέδες, παντζάρια, τυρί γιδίσιο και πιπεριές Φλωρίνης ξιδάτες. Χαρά Θεού!
Ποιος μας έπιανε στη λαχτάρα και στη βουλιμία μας... Πέσαμε με τα μούτρα στη μάσα και στο πιοτί, περισσότερο βεβαίως εγώ και ο Οικονομόπουλος. Μπουκιά και συχώριο ο κοκορίκος, μαλακός, λουκούμι (2), έτσι, ούτε των καλόγερων που οι περισσότεροι, γερόντια όντες, στερούνται παντελώς οδόντων.Βεβαίως, άλλο να σας περιγράφω τα εδέσματα κι άλλο να είσαστε έστω και στο διπλανό τραπέζι, μια και οι ευωδιές αλλά και η όλη ευωχία της παρέας είχαν υπερισχύσει σε όλο τον κήπο της ταβέρνας, που σημειωτέον είναι γεμάτος με μυρωδάτα λουλούδια.
Τελειώνω με τούτο που δυστυχώς δεν έγινε και έμεινε απραγματοποίητη ευχή, επιθυμία. Είχα σκεφτεί ότι θα στεφανώναμε το τσιμπούσιο με τραγούδι και χορό. Αμάν έλεγα από πριν, να χορέψω καρσιλαμά με τον Οικονομόπουλο το "Πίνω και μεθώ", το τραγούδι μου, τα μυαλά στα κάγκελα και τα πιάτα χάμω στο τσιμέντο. Σίγουρα ακόμα και οι άγιοι που ηγεμονεύουν δίπλα στην υπέρλαμπρη Εκκλησία του Σωτήρος θα χτυπούσαν παλαμάκια! Αλλά πού μετά από τέτοιο ντερλίκωμα και τόσο ντούτζι. Αδύνατον.....Ας ευχηθούμε την άλλη φορά να λάβει σάρκα και οστά μετά βαΐων και κλάδων!!!
(1) Μιλάμε για μια γυναίκα υπερδραστήρια και επιδέξια σε όλα της. Στην ταβέρνα είναι η ψυχή αλλά και το σώμα. Συνάμα καλλιεργεί τα κηπευτικά της και εκτρέφει τις κατσίκες για το ωραίο τυρί που διαθέτει και τα κοτερά της για τους μπιτζάρηδες πελάτες. Μαζί με τόσα συντηρεί και τη μάνα, υπεργερόντισσα, ενός αιώνα συν επτά ετών. Η γιαγιά φυσικά σωματικά πεσμένη, αλλά μυαλό ξουράφι! Α, ναι η κυρία Νίκη φτιάχνει προς κατανάλωση και πώληση αγνότατα ζυμαρικά: μακαρόνια, χυλοπίτες και τραχανά ξινό, γλυκό και ότι γουστάρει η ψυχούλα σου!
Με τη Νίκη σχετιζόμαστε και οι τρεις άνδρες. Σιγά ορέ που σας πήγε το μυαλό αμέσως στο πονηρό. Προς Θεού αλλά και του Παπαγιώρη, του πανάξιου παπά του Πρασιδακιού. Ο Θανάσης είναι ξάδελφος, ο Κώστας γείτονας στην Τρανιλάκα, και εγώ σύντροφος με τον σύζυγό της τον Γιώργο Σταθόπουλο. Συμπαθάτε με να αναφέρω και τούτο. Στις εκλογές του 2010 που ήμουν υποψήφιος με τη ΔΗΜΑΡ στο Πρασιδάκι πήρα δυο ψήφους και ο ένας ήταν του Γιώργου.
(2) Για αυτό τον λόγο την άλλη μέρα ο στωικός Θανάσης δήλωσε λουόμενος στη θάλασσα με περιπαικτικό λόγο ότι το πιο πιθανό ο κόκορης να ήταν αδελφή.
(3) Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από τον Κώστα Οικονομόπουλο
Με τη Νίκη σχετιζόμαστε και οι τρεις άνδρες. Σιγά ορέ που σας πήγε το μυαλό αμέσως στο πονηρό. Προς Θεού αλλά και του Παπαγιώρη, του πανάξιου παπά του Πρασιδακιού. Ο Θανάσης είναι ξάδελφος, ο Κώστας γείτονας στην Τρανιλάκα, και εγώ σύντροφος με τον σύζυγό της τον Γιώργο Σταθόπουλο. Συμπαθάτε με να αναφέρω και τούτο. Στις εκλογές του 2010 που ήμουν υποψήφιος με τη ΔΗΜΑΡ στο Πρασιδάκι πήρα δυο ψήφους και ο ένας ήταν του Γιώργου.
(2) Για αυτό τον λόγο την άλλη μέρα ο στωικός Θανάσης δήλωσε λουόμενος στη θάλασσα με περιπαικτικό λόγο ότι το πιο πιθανό ο κόκορης να ήταν αδελφή.
(3) Οι φωτογραφίες είναι τραβηγμένες από τον Κώστα Οικονομόπουλο
Φιλολογική επιμέλεια: Αθανασία Συνάπη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου