Ο ΠΑΝΕΛΗΣ:Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΣΤΟ ΧΩΡΙΟ ΜΑΣ!!!

Σαν Χριστουγεννιάτικη κάρτα με τις Ευχές μου 

σας αποστέλλω τη σημερινή ανάρτηση που είναι 

αφιερωμένη με αγάπη ψυχής και σεβασμό στον 

πιο ηρωικό βιοπαλεστή του χωριού μας.    
Ο Χριστός !!! 

     Ο Πανέλης, Πάνος Γερόσταθος, πράγματι διετέλεσε ο μεγαλύτερος βιοπαλαιστής και ο αδάμαστος ήρωας της ιστορίας του χωριού μας, σε εκείνα τα δύσκολα, αλλοτινά χρόνια.      
   Άξιος, πανάξιος θαυμασμού και  τιμής μια και από μικρός υπήρξε καταφρονεμένος και αποδιοπομπαίος στην κυριολεξία από την οικογένειά του και τους συγγενείς του (μητριά εν όψει και πράξει, η πολυθρύλητη  Καβουρίνα με το όνομα (1) επειδή έπασχε από μια μορφή επιληψίας. Μέσα  στη φοβερή φτώχεια  και εξαθλίωση φύτρωσε και αναπτύχθηκε σαν το αγριολούλουδο στην ξεραΐλα των βράχων. Τέτοια φτώχεια που θυμάμαι σαν χτες ακόνιζε το ξυραφάκι στη γυάλινη κούπα. Το διανοείστε;

Μαζί με τον Πανέλη μια μέρα του καλοκαιριού

      Ο αγώνας επιβίωσης δύσκολος, πολύ κοπιαστικός, καθημερινός και επίμονος, διότι εκτός των άλλων αντίξοων συνθηκών που τον χτυπούσαν ανελέητα, όπως οι αέρηδες το μοναχικό δενδρί, ζούσε μόνος του, εγκαταλειμμένος, συντροφιά με τις ακραίες δοκιμασίες της υγείας του. Και όμως πάλεψε με νύχια και με δόντια στην κυριολεξία.     Τον θυμάμαι να διαμένει σε ένα μικρό δωμάτιο   στην αγορά, στο χώρο κάπου εκεί που είναι σήμερα το φαρμακείο, που συνάμα ήταν και η αποθηκούλα με την πραμάτεια του, ψιλικά κάθε είδους,  βελόνες, κουβαρίστρες, μανταλάκια, τσιμπιδάκια και ό,τι ψιλολόγια μπορείς να φανταστείς φύρδην μίγδην, ένα σωρό.

   Η πρώτη του απασχόληση ίσως ήταν το ψιλό εμπόριο,  πλανόδιος μικροπωλητής, γυρολόγος, στα γύρω χωριά με τον κυρ-Μένιο του, τον θρυλικό του γάιδαρο με τα δυνατά του  γκαρίσματα Ήταν αμουνούχητος και βαρβάτος και πολλές φορές γκρέμιζε αλλού τον Πανέλη κι αλλού  τις δυο παλιοβαλίτσες με τα ψιλαπράγματα όταν έβλεπε κάποια γαϊδούρα. Τότε τον συναγωνιζόταν σε όλα ο γάιδαρος της Παγώνας. Αργότερα άλλαξε τις δυο βαλίτσες με δυο μικρές βιτρίνες, τις λεγόμενες βατίκες. Στην μια βατίκα έγραφε " Πάω αργά γιατί βιάζομαι΄΄ και στην άλλη  "Υπάρχουν και χειρότερα που θα τα δεις αργότερα". Σημειωτέον πολλάκις στο λιανεμπόριο αντί επ’ αμοιβή με χρήματα το αλισβερίσι γινόταν επί πράγμασι, είδος με είδος. Αυγά, λάδι, φασόλια και άλλα σχετικά προϊόντα τα οποία μεταπουλούσε σε άλλους.

    Συνάμα, όπως έγραφα προχθές (κλικ ΕΔΩ) στην ανάρτηση με τον Δήμο, τον Αρακά, ο Πανέλης έβγαζε μια μικρή ψησταριά έξω από το σπίτι-μαγαζί του και έψηνε σουβλάκια. 

    Αγώνας επάνω στον αγώνα! 

   Εντέλει κατάφερε όχι μόνο να ορθοποδήσει αλλά να κάνει προκοπή και περιουσία και κυρίως μια ζεστή οικογένεια με τρεις τσούπες και την καλή του Δήμητρα, που έφυγε τώρα κοντά. Η τελευταία επιχειρηματική του δραστηριότητα με  μεγάλη επιτυχία ήταν ο φούρνος στο χωριό.  Επί πάμπολλα χρόνια σηκωνόταν τρεις μετά τα μεσάνυχτα για τις ανάγκες του φούρνου και τα μεσημέρια ξεκουραζόταν και τον έπαιρνε λίγο ο ύπνος σε μια καρέκλα.

      Αυτά κι αυτά, πλέον εδώ και 12  μήνες που έχασε την κυρά του ζει με τη θαλπωρή και την φροντίδα της κόρης του. 

       Μπράβο Στέλλα!  

      Τουλάχιστον περνάει καλά γεράματα. 

      Άξιος και Πανάξιος!!!  

  (1) Για την Καβουρίνα γράφω στο βιβλίο μου "ΑΛΛΟΤΙΝΕΣ ΕΠΟΧΕΣ": 

Στα παραψυχολογικά πεδία (προφητεία και μαντεία) στο χωριό είχαμε μόνο μία εκπρόσωπο, την Καβουρίνα. Μία αλλά μία! Ήταν η πρώτη ιέρεια, μύστης. Συνάμα ήταν και καφετζού με τρανταχτή φήμη σε όλη την περιοχή.