Πάρα πολλά κατορθώματα και άλλες τόσες ατάκες
έχουν μείνει από τον Σκούριο.
Μια ήταν τελευταία επί χούντας, τους πρώτους μήνες του 1967. Τότε που οι χωροφυλάκοι ανάγκαζαν τον κόσμο που είχε ένα μαγαζάκι να κρεμάσουν στον τοίχο το κάδρο με τον Κωνσταντίνο και την Άννα-Μαρία.[3]
Δεν ξέρω πώς ενεπλάκη και ο Σκούριος σε αυτή την φαιδρή ιστορία. Παραγγελιά από τη Χωροφυλακή να το πάρει οπωσδήποτε αλλιώς δεν συνεμορφώθη με τας υποδείξεις. Τούς έγραψε κι Σκούριος εκεί που ήξερε τόσα χρόνια. Με τα πολλά τον κάλεσε ο Διοικητής και τον είπε ορθά κοφτά ότι αν δεν το πάρει έχει Γιούρα. Να το πάρει και να το βάλλει όπου θέλει. Καλά του λέει όπου θέλω…. Τι να κάνει και ο Σκούριος, τον είχαν πάρει και τα χρόνια, φύλλο τρεμάμενο ήταν, πηγαίνει ο ίδιος στη Ζαχάρω και αγοράζει το κάδρο από τον Αβραμόπουλο, τον μπακάλη. Πιθανότατα ο κύριος αυτός, μέγας εθνικόφρων, [4] ήταν πληρεξούσιος από τη Χωροφυλακή για την κυκλοφορία του Κοκού και της ...Μεγαλειοτάτης. Με το αζημίωτο πιστεύω.
Ακουμπάει λοιπόν ένα σεβαστό ποσό τότε, παίρνει το κάδρο, το χώνει σε ένα τσουβάλι και με το άλογο στην Καλίδονα. Τους μεγαλειοτάτους τους κρέμασε στον τοίχο ανάποδα. Μέχρι να το αντιληφθούν τα …τζιμάνια, οι χωροφυλάκοι γίνεται η καρικατούρα, το κίνημα του βασιλιά, οπότε τρέχει στον Αβραμόπουλο και του παραδίνει το κάδρο και του λέει:
_Δώσε μου ρε πίσω το πεντακοσάρικο, με τον παλιόπουστα που μου έδωσες.. Τίποτα ο μαγαζάτορας, τσιφούτης όπως ήταν. Δεν χάνει καιρό ο Σκούρος και μια και δυο πάει στο σταθμό της Χωροφυλακής και ή παίρνει σχετικό φρμάνι ή έπεσε τηλέφωνο στο λεγάμενο και πήρε τα λεφτά του πίσω.
Έτσι λένε αλλά δεν το πιστεύω.
Μια ήταν τελευταία επί χούντας, τους πρώτους μήνες του 1967. Τότε που οι χωροφυλάκοι ανάγκαζαν τον κόσμο που είχε ένα μαγαζάκι να κρεμάσουν στον τοίχο το κάδρο με τον Κωνσταντίνο και την Άννα-Μαρία.[3]
Δεν ξέρω πώς ενεπλάκη και ο Σκούριος σε αυτή την φαιδρή ιστορία. Παραγγελιά από τη Χωροφυλακή να το πάρει οπωσδήποτε αλλιώς δεν συνεμορφώθη με τας υποδείξεις. Τούς έγραψε κι Σκούριος εκεί που ήξερε τόσα χρόνια. Με τα πολλά τον κάλεσε ο Διοικητής και τον είπε ορθά κοφτά ότι αν δεν το πάρει έχει Γιούρα. Να το πάρει και να το βάλλει όπου θέλει. Καλά του λέει όπου θέλω…. Τι να κάνει και ο Σκούριος, τον είχαν πάρει και τα χρόνια, φύλλο τρεμάμενο ήταν, πηγαίνει ο ίδιος στη Ζαχάρω και αγοράζει το κάδρο από τον Αβραμόπουλο, τον μπακάλη. Πιθανότατα ο κύριος αυτός, μέγας εθνικόφρων, [4] ήταν πληρεξούσιος από τη Χωροφυλακή για την κυκλοφορία του Κοκού και της ...Μεγαλειοτάτης. Με το αζημίωτο πιστεύω.
Ακουμπάει λοιπόν ένα σεβαστό ποσό τότε, παίρνει το κάδρο, το χώνει σε ένα τσουβάλι και με το άλογο στην Καλίδονα. Τους μεγαλειοτάτους τους κρέμασε στον τοίχο ανάποδα. Μέχρι να το αντιληφθούν τα …τζιμάνια, οι χωροφυλάκοι γίνεται η καρικατούρα, το κίνημα του βασιλιά, οπότε τρέχει στον Αβραμόπουλο και του παραδίνει το κάδρο και του λέει:
_Δώσε μου ρε πίσω το πεντακοσάρικο, με τον παλιόπουστα που μου έδωσες.. Τίποτα ο μαγαζάτορας, τσιφούτης όπως ήταν. Δεν χάνει καιρό ο Σκούρος και μια και δυο πάει στο σταθμό της Χωροφυλακής και ή παίρνει σχετικό φρμάνι ή έπεσε τηλέφωνο στο λεγάμενο και πήρε τα λεφτά του πίσω.
Έτσι λένε αλλά δεν το πιστεύω.
[3] Θυμάμαι σαν χτες. Ένα τέτοια κάδρο είχε και
πατέρας μου στο μαγαζί που διατηρούσε επί χρόνια. Το είχε κάτω από τον πάγκο και ανάλογα την περίστAση το κρεμούσε σε μια πρόκα στον τοίχο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου