Το πρωινό της Παρασκευής πίναμε τον καφέ μας στη στοά της Κοραή, μιας από τις πιο μαρτυρικές οδούς της Αθήνας. Αρχίσαμε από τα κουλτουριάρικα μια και ο ένας ήταν ο ποιητής, ο άλλος ο συγγραφέας-εκδότης και η αφεντιά μου. Σε λίγο πήγαμε στα πολιτικά καθέκαστα και κομματικά. O καθένας κατέθεσε τα δικά του και ως είθισται εντός ολίγου διασταυρώσαμε τα ξίφη μας, μια και ο ένας είναι στην ανατολή και ο άλλος στη δύση. Η ομήγυρις μετά την κατάθεση των όπλων και την επαπειλούμενη ..ρήξη, ως συνήθως γίνεται σε τέτοιες μαζώξεις, σήκωσε τα χέρια, οπότε το ρίξαμε στα άλλα, τα γνωστά της ανδροπαρέας των Ελλήνων τα ...κλέη.
Ούτως λοιπόν ο φίλτατος συγραφεύς υποστήριζε μετά πάθους ότι το κάνει (ναι αυτό που ξέρουμε όλοι) δις ημερησίως και δη δίκροτα! Ο δε ποιητής υπομειδιών παραχρήμα λέει:
"Πάει ένας άνδρας κοντά στα εξήντα στο γιατρό και τον ρωτάει με φανερή ανησυχία και φόβο:
- Γιατρέ μου κάτι έχω...
- Για πέσμου τι έχεις και θα δούμε.
- Να, κάνω έρωτα μια φορά στις είκοσι μέρες ή το μήνα κι ανησυχώ πολύ...
- Τι λες; Για την ηλικία σου μια χαρά είναι!
- Ναι αλλά άλλοι στο καφενείο λένε ότι κάνουν πολύ συχνά, άλλος λέει κάθε βδομάδα, άλλος κάθε δυο-τρεις μέρες και άλλος κάθε μέρα..
- Ε πες τα και συ τότε...."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου