η αξιοπιστία ανώτερη από την τιμιότητα!

           Αντώνιος ο Κυπαρισσεύς

        Υπάρχει μια Παραβολή του Χριστού στο Ευαγγέλιο που είναι ένα είδος ‘βόμβας’ για την σημερινή επίσημη θρησκεία .  Η παραβολή αυτή εξακολουθεί να υπάρχει μεν στο ευαγγέλιο του Λουκά,  16:1-12, αλλά δεν την διαβάζουν ποτέ στις εκκλησίες, δεν την αναλύουν στα κατηχητικά, δεν την λένε στο μάθημα των Θρησκευτικών. Μόνο όσοι διάβασαν ολόκληρο το ευαγγέλιο –ίσως- την γνωρίζουν. Αλλά ούτε κι αυτοί την έχουν μελετήσει. Κανείς -μα κανείς δεν ξέρει το βαθύ νόημά της, ούτε απλός πιστός, ούτε  Θεολόγος, ούτε και Πατριάρχης.

   Όταν συνέταξαν τα ευαγγέλια στην Α Οικουμενική Σύνοδο, φρόντισαν να ‘κολλήσουν’ στο τέλος της παραβολής μερικά εντελώς άσχετα εδάφια για να θολώσουν το νόημά της.  Παρ’ όλα αυτά  ο Παναγιώτης Τρεμπέλας, αν και πολύ συντηρητικός καθηγητής Θεολογικής Σχολής,  στην Αγία Γραφή που έχει μεταφράσει και ερμηνεύσει   εξηγεί την παραβολή αυτή  με την σωστή ερμηνεία της.

  Αλλά ας πάμε στο αρχαίο κείμενο!

                               ὁ ἄδικος οἰκονόμος     κατά Λουκάν 16: 1-12

 Ἔλεγε δέ καί πρός τούς μαθητάς αὐτοῦ: «ἄνθρωπός τις ἦν πλούσιος, ὃς εἶχεν οἰκονόμον, καί οὗτος διεβλήθη αὐτῷ ὡς διασκορπίζων τά ὑπάρχοντα αὐτοῦ.

    Καί φωνήσας αὐτόν εἶπεν αὐτῷ: «τί τοῦτο ἀκούω περί σοῦ? Ἀπόδος τόν λόγον τῆς οἰκονομίας σου. Οὐ γάρ δύνῃ ἔτι οἰκονομεῖν».

    Εἶπε δέ ἐν ἑαυτῷ ὁ οἰκονόμος: ‘τί ποιήσω, ὅτι ὁ κύριός μου ἀφαιρεῖται τήν οἰκονομίαν ἀπ’ ἐμοῦ? Σκάπτειν οὐκ ἰσχύω, ἐπαιτεῖν αἰσχύνομαι. Ἔγνων τί ποιήσω, ἵνα, ὅταν μετασταθῶ ἐκ τῆς οἰκονομίας, δέξωνταί με εἰς τούς οἴκους ἑαυτῶν’.

    Καί προσκαλεσάμενος ἕνα ἕκαστον τῶν χρεωφειλετῶν τοῦ κυρίου ἑαυτοῦ ἔλεγε τῷ πρώτῳ: ‘Πόσον ὀφείλεις  τῷ κυρίῳ μου?’ Ὁ δέ εἶπεν: ‘ἑκατόν βάτους ἐλαίου’. Καί εἶπεν αὐτῷ: ‘δέξαι σου τό γράμμα καί καθίσας ταχέως γράψον πεντήκοντα’. Ἔπειτα ἑτέρῳ εἶπε: ‘σύ δέ πόσον ὀφείλεις?’ Ὁ δέ εἶπεν: ‘ἑκατόν κόρους σίτου’. Καί λέγει αὐτῷ: ‘δέξαι σου τό γράμμα, καί γράψον ὀγδοήκοντα’.

  Καί ἐπῄνεσεν ὁ κύριος τόν οἰκονόμον τῆς ἀδικίας, ὅτι φρονίμως ἐποίησεν. Ὅτι οἱ υἱοί τοῦ αἰῶνος τούτου φρονιμώτεροι ὑπέρ τούς υἱούς τοῦ φωτός εἰς τήν γενεάν τήν ἑαυτῶν εἰσι.

   Κἀγώ ὑμῖν λέγω: «ποιήσατε ἑαυτοῖς φίλους ἐκ τοῦ μαμωνᾶ τῆς ἀδικίας, ἵνα, ὅταν ἐκλίπητε, δέξωνται ὑμᾶς εἰς τάς αἰωνίους σκηνάς.

    Ὁ πιστός ἐν ἐλαχίστῳ καί ἐν πολλῷ πιστός ἐστι, καί ὁ ἐν ἐλαχίστῳ ἄδικος καί ἐν πολλῷ ἄδικός ἐστιν.

  Εἰ οὖν ἐν τῷ ἀδίκῳ μαμωνᾷ πιστοί οὐκ ἐγένεσθε, τό ἀληθινόν τίς ὑμῖν πιστεύσει?

  Καί εἰ ἐν τῷ ἀλλοτρίῳ πιστοί οὐκ ἐγένεσθε, τό ὑμέτερον τίς ὑμῖν δώσει?»

Μετάφραση:

                                 Παραβολή του κλέφτη διαχειριστή   

    Ο Ιησούς έλεγε στους μαθητές του: «κάποιος πλούσιος είχε έναν διαχειριστή που του τον κατηγόρησαν ότι σπαταλά την περιουσία του.

   Τον φώναξε λοιπόν και του είπε: «τι είναι αυτά που ακούω για σένα? Δώσε λογαριασμό και παράδωσε τη διαχείρισή σου, γιατί δεν μπορείς πια να είσαι διαχειριστής».

    Ο διαχειριστής είπε μέσα του: ‘τι να κάνω τώρα που μου αφαιρεί τη διαχείριση ο κύριός μου? Να σκάβω δεν μπορώ, να ζητιανεύω ντρέπομαι. Ξέρω τι θα κάνω, για να με δέχονται οι άνθρωποι στα σπίτια τους, τώρα που θα πάψω να είμαι διαχειριστής’.

   Αφού κάλεσε έναν-έναν από τους χρεοφειλέτες του κυρίου του, είπε στον πρώτο: ‘πόσα χρωστάς εσύ στον κύριό μου?’ Εκείνος του απάντησε: 100 βαρέλια λάδι. Του είπε τότε: ‘πάρε το γραμμάτιο και κάθισε και γράψε γρήγορα 50’.  Μετά είπε στον άλλο: ‘εσύ πόσα χρωστάς?’ Εκείνος του είπε: ‘100 σακιά σιτάρι’. Του λέει: ‘πάρε το γραμμάτιο και γράψε 80’.

Και το αφεντικό, επαίνεσε τον κλέφτη διαχειριστή, επειδή ενήργησε έξυπνα, γιατί οι σκοτεινοί άνθρωποι αυτού του κόσμου, στις σχέσεις τους με τους ομοίους τους, είναι εξυπνότεροι από τα ‘τέκνα του φωτός’.

    »Και εγώ σας συμβουλεύω, να κάνετε φίλους σας, ακόμα κι’ απ’ τα χρήματα της αδικίας, ώστε κι όταν έρθει το τέλος σας, να σας δεχτούν στις αιώνιες κατοικίες.

   Όποιος είναι αξιόπιστος στα λίγα, είναι αξιόπιστος και στα πολλά, κι όποιος είναι άδικος στα λίγα, είναι άδικος και στα πολλά.

    Αν, λοιπόν, δεν φανήκατε αξιόπιστοι ως προς τον άδικο πλούτο, ποιός θα σας εμπιστευτεί τον αληθινό?

Κι αν δεν φανήκατε αξιόπιστοι σ’ αυτό που είναι ξένο, ποιός θα σας δώσει αυτό που ανήκει σ’ εσάς? »  

   Στην παραβολή αυτή ο Ιησούς μας δίνει 3 βασικές συμβουλές:

1. Επαινεί όσους είναι τίμιοι στις συναλλαγές τους με άλλους , έστω και αν η πράξη είναι άδικη για τρίτους.  Η αξιοπιστία, η εμπιστοσύνη στη διαχείριση του χρήματος, είναι βασική αρετή , ανεξάρτητα και από το αν κάτι είναι νόμιμο ή άδικο.     Η αξιοπιστία είναι ανώτερη απ΄ την τιμιότητα!!!

   Η παραβολή αυτή μας λέει να κρατάμε το λόγο μας ,να έχουμε ‘μπέσα’. Να μην ρουφιανεύουμε τον φίλο-συνέταιρό μας ακόμα κι αν μαζί μ’ αυτόν κάναμε μια παρανομία ή κάτι κακό. Δεν πρέπει να μαρτυράμε τα μυστικά, έστω και αν πρόκειται για (μικρές) κακές πράξεις. Το να είμαστε ξύπνιοι, συνεπείς και αξιόπιστοι, είναι – μερικές φορές- πιο σημαντικό  από το να είμαστε καλοί…

 2. Δικαιολογεί αυτόν που έκλεψε για να μπορέσει να επιβιώσει στη ζωή του!!! Αυτόν που έκλεψε και ξέρει και να κρυφτεί. Είναι καλύτερος από έναν χαζό –‘πρόβατο’ που τον κλέβουν οι άλλοι και δεν παίρνει είδηση. Ο Χριστός εδώ κοροϊδεύει τους  απονήρευτους καλούς, αυτούς που παριστάνουν πως είναι τα ‘τέκνα του φωτός’

   Και στο κάτω- κάτω ο πλούτος, το χρήμα , δεν χωρίζεται σε ‘βρώμικο’ και ‘άγιο’, αλλά  το θέμα είναι πιο πολύ πώς θα το χρησιμοποιήσεις…

 3.   Ο Ιησούς μας λέει πως πρέπει να μάθουμε και το κακό, για να μπορούμε μετά να κάνουμε το καλό.  Πρώτα πρέπει να μάθουμε να διαχειριζόμαστε τα ξένα και  κλεμμένα λεφτά, ώστε μετά να κάνουμε το ίδιο με τα τίμια, τα δικά μας.

                                                 ----------------------------------------------------------------------

 Με λίγα λόγια, η παραβολή μας λέει πως ανώτερη κι απ την ‘αγάπη’, είναι η εξυπνάδα, πως χρειάζεται και ολίγη πονηράδα στη ζωή, και διπλωματία, και εμπιστοσύνη μεταξύ των παρανόμων, δηλαδή  -εν τέλει- χρειάζεται και ολίγη κακία...

   Η παραβολή αυτή, έστω κι αν δεν την γνωρίζει  σχεδόν κανείς, όμως το νόημά της υπάρχει σε πολλές φράσεις και παροιμίες του λαού μας.

Λες και η ίδια η παραβολή απλοποιήθηκε από το λαό σε απλές φράσεις:

‘Ξέρεις να κλέψεις? ξέρεις να κρυφτείς?’

‘Μεταξύ κατεργαραίων η ειλικρίνεια’

‘αν θες ν’ αγιάσεις, πρέπει ν’ αμαρτήσεις’

          Ποιός να το φανταζότανε να λέει τέτοια πράγματα το ιερόν ευαγγέλιον?

                         antoniosantonopouloskyparissia.blogspot.gr